برزیل و مشکلات رئیس جمهوری و احزاب چپ

ماجرا از آنجا آغاز شد که شهردار سائو پائولو- "فرناندو حداد"، از حزب کارگر (حزب رئیس جمهوری)، خبر افزایش بهای بلیط اتوبوس را اعلام کرد.

پس از آن٥٠ هزار نفر دست به تظاهرات زدند و هنگامی که بخشی از آنها می خواستند به زور وارد شهرداری شوند مبارزه با پلیس آغاز گردید. کم کم این تظاهرات به اعتراض علیه گرانی زندگی، نا کارائی خدمات دولتی و وسایل رفت و آمد، فساد دولتی ویا نژاد پرستی تبدیل گردید.

آنها همچنین برگزاری جام جهانی فوتبال در سال 2014 را مورد انتقاد قرار دادند که به باورشان ١٠ میلیارد یورو پول مورد نیاز مردم برای دسترسی به بهداشت و آموزش را می بلعد. گفتنی است که برزیلی ها بسیار به این بازی‌ها و فوتبال وابسته هستند... این سرکشی ها به 24 شهر دیگر برزیل نیز کشیده شد و در آنها مردم دست به اعتراض زدند.

"دیلما روسف"- رئیس جمهوری هم که به دیدن شهردار سائوپائولو شتافت که مورد حمایت رئیس جمهوری پیشین محبوب برزیل- "لولا دا سیلوا"، نیز هست تلاش بر این کرد که با ابراز همدردی با این جنبش، آن را خنثی کند؛ از جمله این که او گفت: عظمت این تظاهرات سرزندگی دمکراسی در برزیل را می رساند. او افزود: «صداهای کوچه وخیابان می رساند که مردم بیشتر از آن چه به دست آمده می خواهند. ما برزیل را عوض کرده ایم» که منظور او پیشرفت های اجتماعی، کاهش چشمگیر فقر و دسترسی به آموزش است که از ده سال پیش یعنی از سال روی کار آمدن حزب کارگر ممکن شده است.

حال دولت در نظر دارد وزیری را مأمور گفتگو با تظاهرکنندگان نماید که سردمداری ندارند.

از سوی دیگر رئیس جمهوری پیشین برزیل- "فرناندو هنریکه کاردوسو"، از حزب سوسیال-دمکرات، هم می‌خواهد از این اوضاع بهره گیرد و با انتقاد از سیاست‌های اقتصادی دولت می گوید این دولت میزان تورم را بالا برده واین ریشه همه ناخشنودی‌هاست.