برنارد هانری لوی: یا اتحاد سیاسی یا مرگ یورو

مرور هفته‌نامه‌های فرانسه را با گفت‌وگوی اختصاصی اکسپرس با مناف طلاس- یکی از یاران سابق بشار اسد، که اکنون از حکومت سوریه جدا و به فرانسه پناهنده شده، آغاز می‌کنیم.

مناف طلاس ٤٩ساله، که پدرش با حافظ اسد رفیق و همکار بود، دوست دوران کودکی بشار اسد است. او از ماه ژوئیه امسال به فرانسه آمده و پناهنده سیاسی شده است، اما مناف در تبعید هم فعالیت‌های سیاسی خود را ادامه می‌دهد.

او در گفت‌وگو با هفته‌نامه اکسپرس، ترسش را از جنگ داخلی در سوریه که به نظر وی کشور را ویران خواهد کرد، بازگو می‌کند.

اکسپرس به عنوان اولین سؤال از مناف طلاس می‌پرسد، که پس از یک سال و نیم خشونت در سوریه، که منجر به ده‌ها هزار کشته و آواره شده، اکنون این کشور در چه موقعیتی قرار دارد؟

مناف طلاس جواب می‌دهد: سوریه اکنون یک چهارراه فوق‌العاده خطرناک است، زیرا پیامد خشونت‌های سوریه فقط برای مردم این کشور نیست، بلکه خطرات آن به تمامی جهان حرکت می‌کند. ما به یک نقشه راه نیاز داریم که با توجه به منافع مختلف، در یک راه مشخص قدم برداریم.

اکسپرس سپس می‌پرسد: در اواخر ماه ژوئن توافقی با روسیه در ژنو صورت گرفت که بر اساس آن اصول انتقال قدرت، بدون کناره‌گیری بشار اسد طرح‌ریزی شد. آیا شما این توافق را قبول دارید؟

مناف طلاس جواب می‌دهد: هر توافقی که امکان جدی پایان دادن به دشمنی‌ها را در سوریه مشخص نکند، چیزی نیست جز فرصت دادن به رژیم سوریه برای فرار به جلو و امکانی برای ادامه اخاذی‌هایش؛ همچنین ما باید به توافقی برسیم که بتوانیم فوراً آن را اجرا کنیم.

سپس اکسپرس می‌پرسد: اگر این توافق شکست بخورد، آیا گریزی نیست از دخالت خارجی برای پایان دادن به کشتارهای سوریه؟

مناف طلاس می‌گوید: من مخالف هرگونه مداخله خارجی هستم؛ این مردم سوریه هستند که باید خود را نجات دهند؛ نباید پیروزی آنها را از آنها دزدید. مردم سوریه تا کنون نیز بهای سنگینی پرداخته‌اند بنابراین باید خودشان سرنوشت خودشان را تعیین کنند.هر قدرتی که در آینده در سوریه بر سر کار بیاید، باید برآمده از اراده جوانان سوری باشد که از ابتدا برای صلح به پا خواستند.

اکسپرس با این سؤال گفت‌وگو را ادامه می‌دهد: آیا اکنون خطر جدی در زمینه نابودی کامل سوریه وجود دارد؟

مناف طلاس پاسخ می‌دهد: متأسفانه حکومت سوریه با دامن زدن به تنش‌های مذهبی در این راه حرکت می‌کند؛ حکومت تمام تلاش خود را می‌کند که درگیری‌ها روز به روز بیشتر نظامی شود، در صورتی که سوریه سرزمین تمدن و جایی برای همزیستی مسالمت‌آمیز گروه‌های مختلف بوده است. این حکومت سوریه است که باید شکست بخورد نه اقلیت علوی؛ علوی‌ها حق دارند که جایگاه خود را در جامعه سوریه حفظ کنند؛ برای این امر باید بین دسته‌ای که قدرت را در اختیار دارند با اقلیت علوی تفاوت قائل شد. بدون بشار اسد هم می‌توان همزیستی صلح‌آمیز در سوریه برقرار کرد.

مناف طلاس همچنین درباره وجود گروه‌های جهادی در میان مخالفان مسلح بشار اسد می‌گوید که این موضوع را خود حکومت بشار اسد به آن دامن می‌زند تا بتواند حمله به مخالفان را توجیه کند. شاید در میان شورشیان سوریه، فقط بیست درصد جزو گروه‌های جهادی باشند، اما بشار اسد تلاش می‌کند که تعداد آنها را بسیار بیشتر وانمود کند تا به این وسیله بمباران هوایی شهرهای سوریه را موجه جلوه دهد.

مناف طلاس، درباره چندپارگی در میان مخالفان بشار اسد و عدم اتحاد آنان نیز می‌گوید که این امر به علت وجود دو جبهه متفاوت، در میان مخالفانی است که در داخل و خارج کشور سوریه مشغول مبارزه هستند.

این فرمانده سابق ارتش سوریه می‌گوید که اکنون مخالفان داخلی و خارجی سوریه به یک پختگی رسیده‌اند اما این که به لحاظ ساختاری با هم متحد شوند به گذشت زمان نیاز دارد؛ اما حکومت بشار اسد روی این اختلاف بسیار حساب کرده است. و اساساً این رژیم بر پایه تقلب و تفرقه‌افکنی بنا شده است.

به سراغ هفته‌نامه لوپوئن می‌رویم. آخرین صفحه هر شماره این نشریه، به "برنارد هانری لوی" اختصاص دارد. این نویسنده فرانسوی این هفته مطلبی درباره نگرانی‌هایش نسبت به آینده یورو، پول واحد اروپا نوشته است.

عنوان مطلب برنارد هانری لوی این است: «ساختن اروپای سیاسی یا مردن».

این تحلیلگر، معتقد است که برای زنده نگه داشتن یورو، باید اروپایی متحد به لحاظ سیاسی داشت و این اروپای سیاسی نمی‌گذارد که یورو از بین برود.

از نظر برنارد هانری لوی، نابودی یورو می‌تواند به چندین شیوه صورت بگیرد و راه‌های مختلفی را طی کند؛ انحلال، تقسیم، مرگ ناگهانی و مرگ تدریجی، از جمله این راه‌هاست.

همچنین لوی می‌گوید که نابودی یورو می‌تواند دو، سه، پنج یا ده سال به طول بیانجامد و می‌تواند به دنبال این حس اتفاق بیفتد که مشکل یورو حل شده و خطر دفع شده است.

سپس این منتقد فرانسوی بر نظر خود تأکید می‌کند که اگر بحران یورو حل نشود، قطعاً یورو از بین می‌رود و این امر حتمی است.

برنارد هانری لوی می‌گوید که این قطعیت نه تنها منطقی است بلکه یک قطعیت تاریخی است، زیرا اگر به تاریخ دو سده گذشته نگاهی کنیم می‌بینیم که بحران‌هایی که به وجود آمده منجر به از بین رفتن پول‌های واحد شده است.

لوی می‌نویسد: یورو اولین تجربه در زمینه پول مشترک در جهان غرب نبود. دست‌کم شش واحد پول را می‌توان مثال زد که برای هر کدام سرنوشت متفاوتی رقم خورد. از جمله این پول‌های واحد، پول واحد اتحادیه لاتین در سال‌های 1865 تا 1927، و پول واحد اتحادیه اسکاندیناوی از سال 1873 تا 1914 بود که به دلیل خودخواهی برخی از کشورها از بین رفت.

این منتقد فرانسوی تأکید می‌کند که بدون اتحاد سیاسی نمی‌توان با یک زبان مشترک مالی سخن گفت.

وی می‌نویسد: قضیه خیلی عمیق است؛ بدون همبستگی سیاسی، پول مشترک فقط چند دهه به طول می‌کشد و سپس با یک بحران یا جنگ از بین می‌رود. قبلاً گفته می‌شد: سوسیالیسم یا بربریت، اکنون باید گفت: اتحاد سیاسی یا بربریت. بنابراین ما دو راه بیشتر نداریم: یا اتحاد سیاسی یا مرگ؛ به غیر از این هر چه هست ابزارهای پیش‌‌پاافتاده‌ای است که موعد این مرگ را به تأخیر می‌اندازد.

اما در پایان هفته‌نامه نوول ابزرواتور را ورق می‌زنیم و گفت‌وگویی ادبی را مرور می‌کنیم.

علی‌رغم اینکه فصل انتشار کتاب چندی است که در فرانسه آغاز شده، اما مطبوعات این کشور همچنان به کتاب‌های تازه منتشرشده می‌پردازند و درباره آنها می‌نویسند.

نوول ابزرواتور، در شماره جدید خود گفت‌وگویی کرده است با یک نویسنده فرانسوی به نام "پاتریک دوویل" که به تازگی رمانی 230 صفحه‌ای درباره "الکساندر یرسین"- دانشمند سوئیسی فرانسوی، نوشته است.

دوویل، که سال 1957 به دنیا آمده، نویسنده چندین کتاب و همچنین رئیس خانه نویسندگان خارجی و مترجمان "سن نازر" در نزدیکی شهر نانت است.
این نویسنده در کتاب جدیدش، زندگی الکساندر یرسین- یکی از محققان انستیتو پاستور را به صورت داستانی نوشته است.
یرسین کسی بود که عامل بیماری طاعون را کشف کرد؛ او در سال ۱۸۹۴، در حالی که طاعون در شهر هنگ‌کنگ شایع شده بود، به آنجا سفر کرد تا دربارهٔ این بیماری تحقیق کند و تحقیقاتش در این سفر به کشف عامل طاعون منجر شد.

او درباره چگونگی آشنایی‌اش با یرسین می گوید: همه محققان انستیتو پاستور را از خیلی وقت پیش می شناسم؛ من درباره آنها برای یک کتاب دیگرم تحقیق کرده بودم. حوزه مطالعاتی من به دوران بعد از سال 1860 تا امروز مربوط می شود.
پاتریک دوویل برای نوشتن رمانش که «طاعون و وبا» نام دارد، به تمام نامه های الکساندر یرسین که در انستیتو پاستور نگهداری می شود دسترسی پیدا کرده است.
رمان «طاعون و وبا» را انتشارات "سوی" با قیمت 18 یورو منتشر کرده است.