برنامه هسته‌ای ایران : میان جنگ و صلح در ژنو

فیگارو، زیر عنوان «برنامه هسته‌ای ایران میان جنگ و صلح در ژنو» مطالب مهم بین المللی خود را به گفتگوهای ژنو اختصاص داده و سپس به امیدواری هیأت ایرانی در رسیدن به توافق درپایان این گفتگوها اشاره دارد.

فیگارو می نویسد: دیپلمات ها می گفتند رازداری یکی از مهمترین شرط‌های موفقیت کنفرانس ژنو است؛ پس با درنظر گرفتن این که خبری منتشر نشد، می توان حدس زد که نخستین روز از دور تازه گفتگوها موفقیت آمیز بوده است؛ البته این موفقیت را می توان از ورای سخنان عباس عراقچی- معاون اول وزارت امور خارجه ایران ورئیس هیأت مذاکره کننده ایرانی نیز حس کرد که گفت: گروه ١+٥ و ایران درحال دست یابی به یک توافق هستند.عباس عراقچی، افزود که طرف مقابل، پیشنهادات ایران را برای مراحل مختلف، یعنی گام نخست، گام میانه وگام پایانی پذیرفته است. او با گفتن این که اختلافات بسیاری میان ایران و قدرت های بین المللی وجود دارد می افزاید: اما طرفین مصمم هستند که مواضع خود را به یکدیگر نزدیک کنند.

به گفته کسانی که با این پرونده آشنائی دارند، از جمله توافق هائی که می تواند انجام گیرد، جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته ای ایران و از جمله غنی سازی اورانیوم با غلظت بیست درصد در ازای لغو موقتی تحریم ها است. اگر چنین توافقی انجام گیرد، طرفین خواهند توانست طی ماه‌های آینده به یک توافق واقعی دست یابند و پس از این که جامعه بین‌الملل از این مطمئن شد که برنامه هسته‌ای نظامی ایران متوقف شده، تحریم‌های ایران کاملأ از میان برداشته خواهند شد. اسرائیل که دارد همه تلاش خود را برای جلوگیری از لغو تحریم ها به کار می بندد و مجدداً بر تهدید عملیات نظامی علیه تأسیسات اتمی ایران تأکید می کند، انجام یک چنین توافقی را اشتباهی تاریخی توصیف کرد.

فیگارو، در مطلبی دیگر مأموریت محمد جواد ظریف را دشوار توصیف کرده و می نویسد: وزیر امور خارجه ایران همچون کوهنوردی که از یک کوه یخ بدون شیب بالا می رود باید کفش های میخ دار به پا داشته باشد تا سر نخورد و بتواند گام به گام به قله نزدیک شود.

مقاله نویس پس از برشمردن دشواری‌ها می نویسد: محمد جواد ظریف که معرف دولت تازه ایران است، در همان شرایط حساسی قرار دارد که همتای آمریکائی‌اش؛ بدین معنا که این دو می بایست با پارلمانی روبرو شوند که مواضع ملی‌گرایانه دارند. در آمریکا "ایپاک" - لابی طرفدار اسرائیل، جلوی کنگره را می گیرد و در ایران محافظه کاران مجلس؛ و این هر دو نهاد هستند که یکی می تواند به لغو تحریم ها رأی دهد و دیگری پرتکل "الحاقی" سازمان انرژی اتمی را به تصویب برساند که به بازرسان این سازمان امکان می دهد سر زده به بازرسی تأسیسات ایران بپردازند.

در مطلب دیگر که به معرفی محمد جواد ظریف اختصاص یافته، از او به عنوان پلی میان تهران و غرب یاد می شود. مقاله‌نویس در عین حال او را ساخته و پرداخته رژیمی می داند که نسبت به آمریکا شک دارد.

لوموند- روزنامه عصر پاریس، نیز مطلب مهمی را به مذاکرات ژنو اختصاص داده  و در نوان اصلی خود می نویسد:«توافق بر سر پرونده اتمی ایران نزدیک است».

این روزنامه می افزاید: «در ازای کند شدن روند غنی سازی اورانیوم، برخی از تحریم ها میتوانند لغو شوند».

لوموند، در جایی دیگر می نویسد که شرکت‌های فرانسوی که از بازار ایران محروم شده اند، دارند امیدوار می شوند. این روزنامه از قول بهزاد آذرسا- مشاور اقتصادی سفارت ایران در فرانسه، می نویسد که سطح داد وستد میان ایران و فرانسه، به همان اندازه ایران و آمریکاست. او می افزاید که فرانسویان می توانند از همکاری در زمینه‌های توریسم، کشاورزی، تکنولوژی، ساختمان سازی و وسایط نقلیه بهره ببرند؛ اما احتیاط مانع از این نزدیکی شده است.

لیبراسیون و اومانیته، هر دو، مطالب مهمی را به مسمومیت "یاسر عرفات" توسط "پولونیوم" اختصاص داده و هردو به این اشاره دارند که میزان این ماده رادیو اکتیو در بدن رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین بیش از حد بالا بوده است.

البته اسرائیل اتهام مسموم کردن رهبر فلسطینی را رد می کند؛ فلسطینیان نیز خواستار تشکیل یک کمیسیون بین‌المللی برای تحقیق در مورد، به گفته آنان، این "قتل" شده اند.

گفتنی است که این ماجرا پس از تحقیقاتی که یک روزنامه نگار شبکه تلویزیونی "الجزیره" به نام "کلی تون سویشر"، انجام داد، دوباره بر سر زبان‌ها افتاد. او برای به سرانجام رساندن تحقیقاتش، شماری از لباس‌ها و از جمله یک کلاه پشمی یاسر عرفات را از "سهی عرفات"- همسر وی، به امانت گرفت و آن‌ها را برای آزمایش به انستیتوی "رادیو فیزیک" شهر "لوزان" سپرد.