برگ‌های برنده چین در افغانستان

گزارشگر فیگارو در پکن، نوشته که پس از بریتانیا و شوروی سابق و آمریکا، چین با چندین برگ برنده مشغول سرمایه‌گذاری در افغانستان است.

این روزنامه نگار با "امپراطور جدید" خواندن چین، می نویسد که پس از اتمام دوره بریتانیایی ها در قرن نوزدهم، شوروی‌ها در دهه هشتاد، و آمریکایی در سیزده سال گذشته، اکنون چینی ها فکر می کنند که برگهای برنده ای برای حضور در افغانستان دارند؛ حضوری که متضمن ثبات در افغانستان و برآوردن منافع ژئواستراتژیک چین است.

فیگارو می نویسد: این اولین بار است که دیپلماسی جمهوری خلق چین، دست به چنین خطری برای انجام نقشی بزرگ در خارج از مرزهای خود می زند.

این روزنامه با اشاره به درگیری ها و تنش هایی که چین در کرانه شرقی خود با کشورهای همسایه دارد، فعالیت این کشور در آن سوی مرزهای غربی خود مخصوصا در رابطه با آمریکا را نسبتا کم تنش تر و دیپلماتیکتر توصیف می کند و به نقل از احمد رشید، روزنامه نگار و پژوهشگر حوزه پاکستان و افغانستان می نویسد: امیدواری چین در افغانستان، جایی که ناتو با شکست مواجه شد، در این است که پاکستان را درباره مجبور کردن رهبران طالبان که در خاک این کشور مستقر هستند، برای گشودن مذاکرات صلح با کابل، مجاب کند.

فیگارو می نویسد رئیس جمهوری چین، از هم اکنون ردای یک مرد میانجی را به تن کرده است. او پس از استقبال از رئیس جمهوری جدید افغانستان در سفرش به پکن در ماه اکتبر گذشته، که در واقع اولین سفر خارجی محمد اشرف غنی بود، دولت چین به صورت محرمانه، میزبان یک هیأت از طالبان بود.

یک کارشناس مؤسسه روابط بین المللی معاصر نزدیک به دولت چین که در مذاکرات این کشور با طالبان حضور داشته، به روزنامه فیگارو می گوید: چین در این مذاکرات موضعی خنثی دارد و فقط بستری را برای طرفین ماجرا فراهم کرده تا به برقراری یک گفت وگو میان این دو کمک کند.

هو شی‌شنگ، بر یک نکته اساسی تأکید می کند که برخلاف تلاشهای قبلی، که از سوی آمریکا، عربستان سعودی و قطر انجام شده بود، این بار طالبان خیلی با وساطت چین مخالف نیستند.

بلافاصله پس از این سخنان تحلیلگر چینی، گزارشگر فیگارو با کنایه به "خنثی بودن" چین در زمینه رابطه با طالبان می نویسد که پکن، چه در زمان حکومت طالبان در کابل و چه در زمان سقوط این گروه به دست آمریکا، به بهانه سیاست غیرمداخله گر خود، روابطش را با رهبران طالبان حفظ کرده است.

با این حال این روزنامه تأکید می کند که دولت کابل، از این ارتباط و همچنین از وساطت چین برای حل معضل طالبان استقبال می کند. این روزنامه به اظهارات اخیر اشرف غنی احمدزی، رئیس جمهوری افغانستان اشاره می کند که در این باره گفته است: ما امیدواریم که چین نقش مثبتی را برای برقراری صلح در افغانستان ایفا کند. زیرا چینی ها بر اساس یک طرح اقدام می کنند و ابزارهایی را برای عملی کردن آن به کار می برند.

خبرنگار فیگارو در پکن سپس به موضع دولت پاکستان در این زمینه می پردازد و موضعگیری این کشور را در قبال صلح طالبان با افغانستان مبهم می داند. این روزنامه نگار به نقل از هو شی‌شنگ، تحلیلگر مؤسسه روابط بین المللی معاصر می نویسد: چینی ها بر این باورند که پاکستان اراده لازم را برای این کار ندارد و وظیفه خود را انجام نمی دهد. اما این وضعیت در حال تغییر است.

فیگارو با اشاره به این که پاکستان خواهان حفظ رابطه با متحد خود یعنی چین است، به نقل از رشید، روزنامه نگار افغان، می نویسد که چین یک اسلحه طلایی در دست دارد، و آن اسلحه، کمک اقتصادی و پولش است که برای افغانستان و پاکستان یک محرک فوق العاده است.

به همین خاطر، چین ابزار لازم را برای متقاعد کردن دولتهای افغانستان و پاکستان در جهت جلوگیری از خشونت را دارد. از همین روست که این کشور جرأت کرده که سرمایه گذاری های خود را روز به روز در افغانستان گسترش دهد. به عنوان نمونه، چین برای به دست آوردن امتیاز معادن مس عینک، در ولایت لوگر، 3.5 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرده است. همچنین چین در صنعت نفت افغانستان نیز میلیاردها دلار سرمایه گذاری کرده است.

فیگارو در پایان گزارش خود با تأکید بر این که چین نسبت به خروج نیروهای ناتو و مسئله ناامنی در افغانستان نگران است، به مرز زمینی مختصری که چین با افغانستان دارد اشاره می کند و می نویسد که دولت چین اعزام نیرو به این منطقه زین جیانگ را در قالب سازمان ملل متحد و یا در چارچوب سازمان های منطقه ای رد نمی کند.