خاطره ابوالحسن بنی‌صدر از همراهی با آیت‌الله خمینی در ۱۲ بهمن ۵۷

ابوالحسن بنی صدر،در هنگام ورود آیت الله خمینی به پاریس از معدود کسانی بود که در فرودگاه پاریس به استقبال او رفت و مدتی بعد دوازدهم بهمن سال ۵۷ همراه او با پرواز ایرفرانس وارد ایران شد.

نخستین رئیس جمهور ایران در گفت و گو با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه می گوید: "دلیل اعتماد ما به آیت الله خمینی این بود که از او سخنی مخالف آزادی و استقلال انسان و ایران نمی شنیدیم و نیز ایشان مرجع تقلید دینی بود و از نظر ما دین یعنی وفای به عهد، اما در عمل فهمیدیم که ایشان دین را جور دیگری می فهمد و وفای به عهد را حرف مفت می داند."

ابوالحسن بنی صدر تاکید می کند: " عموما ایرانی ها مقام مرجعیت را مقامی قابل اعتماد می دانستند که به حرفهای خود عمل می کند. نه اینکه حرفی بزند اما خلاف آن عمل کند."

وی توضیح می دهد: "در آن زمان که با ایشان در نوفل لوشاتو بودیم ، یک هیاتی داشتیم که سوال ها را از خبرنگاران می گرفت و برای آنها جواب تهیه می کرد و آقای خمینی آنها را بازگو می کرد. این سوالات در مورد نظر ایشان درباره آزادی و استقلال بود ،و ایشان هم توجه خود را نسبت به این موضوع نشان می داد. از سویی پیش نویس قانون اساسی هم عینا بر مبنای ولایت جمهور مردم تهیه شده بود."

وی ادامه می دهد: " این انتقاد به ما وارد است که ایشان طرز فکر خود را که مخالف سخنانش مبنی بر استقلال و آزادی بود نشان می داد اما ما به آن توجه نکردیم و حالا که به گذشته برمی گردیم؛ مواردی در رفتار ایشان بوده که خودمحوری و قدرت مداری و دولت مداری را کاملا نشان می داد؛ ولی ما نمی خواستیم ببینیم."

این فعال سیاسی در ادامه در مورد اظهار نظر حسین شریعتمداری ،مدیر مسوول روزنامه کیهان مبنی بر اینکه انقلاب اسلامی ایران بر خلاف سایر انقلاب‌ها فرزندان خود را نمی‌خورد بلکه فرزندان ناخلف را طرد می‌کند نیز چنین اظهار نظر می کند: "اینکه بگوییم انقلاب فرزندان خودش را می خورد یک دروغ بزرگ است. منطق صوری به ما اجازه می دهد که تقصیرها را از دوش مسوولان برداریم و به گردن انقلاب بیندازیم و بگوییم انقلاب فرزندان خود را می خورد.
در واقع این انقلاب نیست که فرزندان خود را می خورد، بلکه آن قدرت‌پرستانی که انقلاب را به ضد خود تبدیل می کنند و استبداد را بازسازی می کنند، آنها هستند که فرزندان انقلاب را می خورند."

وی تاکید می کند: " کسی که آدم ها را می خورد انقلاب نیست، بلکه بازسازی استبداد است."

بنی صدر ادامه می دهد : "اگر آقای خمینی در محور ولایت مطلقه فقیه نبود، دادگاه انقلاب و سپاه پاسداران و کمیته ها و ستون پایه های قدرت ایجاد نمی شد، و در این صورت انقلاب بیچاره چرا می بایست فرزندان خود را بخورد؟"

وی همچنین در مورد خاطره خود از روز دوازدهم بهمن سال ۵۷ می گوید: "در هواپیما که بودیم نگرانی ما از این بود که نکند هواپیما سرنگون شود یا آن را مجبور به فرود در جنوب ایران کنند.
وقتی هواپیما نشست و از فرودگاه بیرون آمدیم ،چنان جوی بود که با اینکه من در سالنی که آقای خمینی سخنرانی می کرد حضور داشتم اما هیچ از سخنان او نشنیدم. دیدن این مردم شاد که پر از اعتماد و امید بودند، فضا را بسیار هیجان زده کرده بود."