ترکیه و سرکوب عام توسط رژیم اردوغان

چگونه اردوغان جامعۀ ترکیه را اسلامی می سازد: زیر این عنوان در فیگارو آمده است که به بهانۀ کودتای نافرجام، رئیس جمهوری ترکیه یک نوع اسلام سیاسی را بر اساس دید خود بر کشور تحمیل می کند. این روزنامه در ادامه به انتقادات برلین از ترکیه پرداخته، از هواداران فتح الله گولن سخن گفته که به سمبُل این کودتا و تصفیه های آن تبدیل شده است و بالاخره صحبت از آیندۀ مخالفان در این کشور است.

لیبراسیون هم صفحۀ اول خود را به اردوغان اختصاص داده و زیر عنوان «انتقام سلطان» نوشته است که یک ماه بعد از کودتای نافرجام، رئیس جمهوری ترکیه مقتدرتر از گذشته، دست به دستگیری و زندانی کردن عام زده است.

هومانیته هم پشت پردۀ این کودتا را بررسی کرده و نوشته است که اردوغان شبکۀ گولن را متهم می کند ولی دموکرات ها، کردها و مامورین دولت را سرکوب می کند.

برای درک بهتر این کشور بزرگ و مهم، فیگارو یک ستون را به مقایسه ترکیه و فرانسه اختصاص داده است. در حالی که جمعیت فرانسه حدود 66 میلیون نفر است، ترکیه بیشتر از 78 میلیون نفر جمعیت دارد. در فرانسه 30 درصد مردم کمتر از 25 سال دارند، این تناسب در ترکیه 42 درصد است، یعنی ترک ها جوان تر از فرانسویان هستند. تفاوت طول عمر هم میان دو کشور قابل توجه است. زنان در فرانسه بطور متوسط، 85 سال زندگی میکنند و در ترکیه 77 سال. رقم میانگین طول عمر برای مرد ها، در فرانسه 77 سال است و در ترکیه 72.3. آخرین رقم که بر اساس آن فقر و ثروت را میشود مقایسه کرد، تولید ناخالص ملی است، برای هر فرد. این رقم در فرانسه سالیانه 41 هزار دلار است و در ترکیه تقریبا نصف آن، یعنی 20 هزار دلار.

با این ارقام میشود دید که فرانسه نسبت به ترکیه، کشور پیشرفته تری است، ولی ترکیه هم خود را به جایی رسانیده است، که نه تنها با فرانسه قابل مقایسه است، بلکه در بعضی موارد، ارقام دو کشور بسیار به هم نزدیک هم هستند.

هومانیته که از پشت پردۀ این کودتا نوشته است، ادعا دارد که همه منتظر کودتا بودند. همه برای روزی که کودتا صورت خواهد گرفت، آمادگی می گرفتند، شاید تنها خود کودتا گران از این قاعده مستثنی بودند. سرمقاله نویس هومانیته از کودتای دیگر نوشته است، یعنی متعاقب کودتائی که منسوب به هواداران گولن است و شکست خورد، کودتای دوم کار خود اردوغان بود که دستگیر کردن هزاران نفر نمایانگر آن است. در ادامه میخوانیم که اعلان خبر آزاد کردن 38 هزار نفر، اگرچه برای خود آنان خبر خوشی است، بخصوص که از زندانهای ترکیه که در آن شکنجه و تجاوز جنسی رواج دارد، آزاد میشوند، ولی اگر آنان می توانند به همین سادگی 38 هزار نفر را آزاد کنند، یعنی که به همین سادگی هم آنان را زندانی کرده بودند. این روزنامه در ادامه از ارتباطات قدیم میان اردوغان و گولن نوشته است، که با هم روابط دوستانه داشتند، ولی حالا دادگاه عالی ترکیه، نه تنها گولن را به کودتا، یعنی براندازی رژیم قانونی، با زور، متهم کرده است، بلکه او به ایجاد یک گروه تروریستی هم متهم شده است.

در ادامه صحبت از سرکوب کردها است. روزنامۀ کرد «اوزگور گوندم»، که به زبان های کردی و ترکی چاپ می شد، توقیف شده است و 70 تن خبرنگاران آن همه دستگیر شده اند. هومانیته نوشته است که تعدادی از آنان مورد شکنجه هم قرار گرفته اند.

در فیگارو، خبر محکوم شدن «چودری» در لندن آمده است. این روزنامه از این رهبر عقیدتی بسیاری از جهادی هائی که برای شرکت در جهاد به سوریه رفته اند، با عنوان «مبلغ نفرت» یاد می کند. در شرح این خبر میخوانیم که مدت دو دهه، آنجم چودری در انگلستان برای جهاد تبلیغ می کرد، بدون اینکه مورد پیگرد قرار بگیرد. ولی او در سال 2014، با داعش بیعت کرد و فیلمی از این بیعت اوا در یوتیوب پخش شد. این موضوع باعث شد که دادگاه به او توجه کند و او را محکوم کند. مجازاتی که که هنوز تصویب نشده است، ده سال زندان است.

یک گزارش در بارۀ مهاجران افریقایی در لیبراسیون آمده است، که به چین رفته اند. عنوان این گزارش این است که در کانتون، چینی ها آغاز به آموختن زبان های افریقایی کرده اند. در شرح مطلب میخوانیم که الدورادوی چین، جای خود را به یک سرخوردگی داده است. افریقایی های مهاجر در چین نه تنها با فضای اقتصادی خراب روبرو شده اند، بلکه همچنان مورد نژاد پرستی قرار گرفته اند.

در ادامه صحبت از رقابت های ناعادلانه است که به گفتۀ یکی از این افریقاییان، در آغاز از آنان بسیار به خوبی پذیرایی شد و آنان در توسعۀ منطقۀ کانتون نقش مهم بازی کردند. این مهاجران افریقایی برای تجارت میان چین و افریقا، سازماندهی کردند و کسانی را استخدام کردند. ولی بعد از سال 2008، سالی که چین قانون کار خود را تغییر داد، آنان با یک نوع رقابت ناعادلانه مواجه شده اند. او می گوید که زمانیکه او کالاهای فرانسوی را میخرد، فروشنده از او پشتیبانی می کند، ولی زمانیکه کالا های چینی را می خرد، فروشنده با او وارد رقابت میشود.

صحبت همچنان از آمدن پلیس به شهر شکلات است. شهر شکلات، به منطقه ای که افریقایی‌های کانتون در آن زندگی می کنند گفته می شود و علاوه بر کنترل هائی که توسط پلیس صورت میگیرد، بحث در بارۀ تعداد افریقاییانی که در این شهر ساکن شده اند هم اوج گرفته است. مسئولین ارقام نادرستی از تعداد آنان میدهند و چون افریقاییان سیاهپوست، خارجیانی هستند که فوراً خارجی بودن آنان دیده میشود، گرایش به این است که تعداد آنان بیشتر از واقعیت تلقی شود.