توافق ایران به نمونه لیبی شبیه است یا کره شمالی؟

لوپوئن در شماره این هفته خود به قلم آرمین عارفی مطلبی را در این زمینه منتشر کرده و نوشته است: توافق هسته‌ای ایران با کشورهای عضو گروه پنج به علاوه یک، هراس عربستان سعودی و همچنین اسرائیل را برانگیخته است.

خبرنگار این هفته‌نامه می نویسد: پس از چهار روز مذاکره در ژنو، نمایندگان جامعه جهانی و همچنین ایران، بالاخره توانستند با پذیرش تعلیق غنی سازی اورانیوم از سوی ایران و همچنین نظارت آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای بر تأسیسات هسته‌ای حساس ایران، به یک توافق محدود در زمینه پرونده هسته‌ای این کشور برسند. با این توافق، در عوض قدرتهای جهانی، بخشی از تحریم‌هایی را که از سال 2006 تا کنون علیه ایران اعمال شده، لغو می کنند.

لوپوئن این نکته را نیز یادآور می شود که همه اینها برای یک دوره شش ماهه است و اگر ایران تن به توافق دهد، آنگاه توافق تنهایی در زمینه پرونده هسته‌ای ایران نوشته خواهد شد و بر اساس آن، تمامی تحریم ها علیه ایران لغو می شود.

آرمین عارفی این پایانبندی را برای پرونده هسته ای ایران تاریخی توصیف و همچنین تأکید می کند که برای اولین بار پس از سی چهار سال عمر جمهوری اسلامی، یخ های رابطه میان ایران و آمریکا در حال آب شدن است. وی با این حال اضافه می کند که مذاکرات میان ایران و آمریکا قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران که منجر به پیروزی حسن روحانی شد، آغاز شده بود. مذاکراتی که هدفش پایان دادن دیپلماتیک به همین بحران هسته ای بوده است.

لوپوئن، به انگیزه جمهوری اسلامی ایران در این میان اشاره می کند و می نویسد که ایران که خود زمانی امپراطور جهان بود، رؤیای تبدیل شدن به قدرت اول منطقه را در سر می‌پروراند و این امر را پنهان نمی کند. اما ایران و آمریکا یک دشمن مشترک نیز دارند، و آن افراطگرایان سنی مذهب است.

لوپوئن اضافه می کند که چه کسی بهتر از آن که جمهوری اسلامی شیعی، که مرزهای مشترکی با کشورهای پادشاهی وهابی مذهب دارد به آمریکا در زمینه غلبه بر جنگجویان سوریه، افغانستان و عراق کمک کند.

بااین حال، این هفته نامه تأکید می کند که این همکاری میان ایران و آمریکا، موجب هراس متحدان سنتی ایالات متحده مثل عربستان سعودی و اسرائیل شده است.

اما هفته‌نامه نوول ابزرواتور نیز در شماره امروز خود گزارش مفصلی را درباره مذاکرات هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی و به ویژه سهم و نقش ویژه فرانسه در این مذاکرات منتشر کرده است. نوول ابزرواتور همان عکسی را که لوپوئن در این زمینه به چاپ رسانده منتشر کرده، اما در قطعی بزرگتر. در این عکس، محمد جواد ظریف وزیر امورخارجه ایران، در بامداد روز 24 نوامبر و پس از پایان مذاکرات هسته ای ایران، لوران فابیوس وزیر امورخارجه فرانسه را در ژنو در آغوش گرفته و لبخند بر چهره هر دو نقش بسته است.

نوول ابزرواتور در ابتدای مطلب خود به احتمال حمله نظامی اسرائیل علیه ایران اشاره می کند که طی سال های گذشته همواره مطرح بوده است. این نشریه به نقل از یک دیپلمات فرانسوی می نویسد که اکنون دیگر این احتمال وجود ندارد و اگر اتفاق بیفتد یک خودکشی سیاسی خواهد بود.

نوول ابزرواتور با اشاره به توافق اخیر هسته‌ای میان ایران و قدرت‌های جهانی اضافه می کند که دست کم برای یک سال خطر حمله نظامی اسرائیل علیه ایران برداشته شده است. با این حال، این مقام دیپلماتیک فرانسوی می گوید که این توافق یک مهلت حیاتی به منطقه بخشید تا تنش‌ها را کاهش دهد اما در عمق ماجرا، هنوز چیزی عوض نشده است.

نوول ابزرواتور سپس به نقش فرانسه در مذاکرات هسته ای ایران در ژنو اشاره می کند و می نویسد که فرانسه برای رفع نگرانی اسرائیل به عنوان تنها قدرت هسته ای خاورمیانه و همچنین دیگر متحدان فرانسه در آن منطقه، فشارهایی را در هفته های گذشته بر ایران وارد می کرده است.

نوول ابزرواتور در بخش دیگری از گزارش خود به نقل از منبع مطلع می نویسد که اگر ایران پس از این دوره موقت دوباره پروژه های نظامی خود را در زمینه فعالیت های هسته ای ادامه دهد، آنگاه اسرائیل و دیگر کشورها این حق را خواهند داشت که علیه ایران دست به اقدام نظامی بزنند.

در ادامه، نوول ابزرواتور به موضوع حساس ساخت رآکتور اتمی اراک اشاره می کند و می نویسد که ساخت این کارخانه آب سنگین اراک، دستیابی ایران به بمب اتمی را بسیار سریع خواهد کرد. این نشریه با شرح چگونگی به کارگیری پلوتونیم در روند ساخت بمب اتمی، به نقل از مقام آگاه خود می نویسد وقتی سرویس های اطلاعاتی ما متوجه شدند که مهندسان ایرانی در این زمینه پیشرفتهایی را به دست آورده اند، تلاشهای خود را آغاز کردیم در جهت متوقف کردن کامل ساخت رآکتور پیش از آنکه اسرائیل تصمیم بگیرد که آن را بمباران کند.

سپس نوول ابزرواتور به مفاد توافق ژنو اشاره می کند و با برشمردن آنها می نویسد که همه آنها برای بازداشتن ایران از دستیابی مخفیانه به بمب اتمی است.

همچنین نوول ابزرواتور به موضعگیری اسرائیل در این زمینه اشاره می کند و می نویسد که اسرائیل در این برهه به دنبال توافق نامه ای مشابه با آن توافقی است که در سال 2003 با لیبی صورت گرفت.

در آن سال که پس از حمله آمریکا به عراق و سرنگونی صدام حسین بود، معمر قذافی حاضر شد که تمامی سانتریفیوژهایی را که پاکستان آورده بود، تحویل آمریکا دهد.

از این نظر، اسرائیل بر این عقیده است که توافقی که اکنون با ایران شده بسیار شبیه توافقی است که در سال 1994 دولت بیل کلینتون با کره شمالی کرد. توافقی که موجب نشد کره شمالی به بمب اتمی دست نیابد و این کشور بالاخره دوازده سال بعد یعنی در سال 2006 اولین بمب اتمی خود را با موفقیت آزمایش کرد.

اما اکسپرس، دیگر هفته‌نامه فرانسوی نیز در شماره این هفته خود به پرونده هسته‌ای ایران پرداخته و در سرمقاله خود به قلم کریستیان ماکاریان، توافق صورت گرفته در ژنو را بسیار ضروری و حیاتی خوانده است.

سرمقاله نویس اکسپرس می نویسد در شرایطی که خاورمیانه در یک بن بست قرار گرفته، جهان نیازمند یک توافق بود. بدون شک باید از این توافق خشنود بود زیرا ایران اختلافات مهمی را بر ما تحمیل کرده بود.

با این حال، اکسپرس نیز جانب احتیاط را حفظ می کند و می نویسد که هنوز هیچ چیز در عمق مسئله حل نشده و توافق میان ایران و قدرتهای جهانی موقت است.

نویسنده این مطلب اکسپرس به نقش آمریکا در این میان اشاره و اضافه می کند که توافق با ایران، به دنبال یک رشته اقدامات دولت باراک اوباما بوده است. این درحالی است که آمریکا پیشتر در کشورهای خارومیانه مثل عراق و سوریه و مصر اشتباهاتی را مرتکب و حتی شکست خورده است.