پناهندگان بی سرپناه افغان، در قلب پاریس در انتظار پناهندگی دوران دشواری را می‌گذرانند.
نتشر شده در:
گوش کنید - ۱۱:۲۱
این گزارش شرح وضعیت دردناک افغان‌های پناهجوئی است که هر کدامشان چند ماه ، چند هفته و یا چند روز است که وارد پاریس شده و در این پارک کوچک در کنار ایستگاه راه آهن "گار دو لِس" پناه گرفته‌اند.
اینک چند روزی است که نیروهای پلیس فرانسه گروه‌هائی از پناهجویان مقیم این کشور را که در انتظار پناهندگی در حاشیه‌های شهر پاریس ساکن شده اند و از این رهگذر چهره زشتی به برخی مناطق پاریس داده اند، مجبور به ترک محل اقامت خود کردند.
نشان دادن صحنه هائی از برخورد خشن پلیس با برخی از پناهجویان که مقاومت می کردند، سوژه رسانه‌های کشور شد و صداهای اعتراض آمیزی علیه برخورد خشونت آمیز پلیس برخاست.
شهردار پاریس روز گذشته تعهد کرد که اردوگاه موقتی برای این پناهجویان بسازد و آنها را که در حاشیه‌های شهر و برخی محلات پاریس، زندگی محقر و موقت خود را به یاری چادرهای کوچک و چمدانی از لباس و زیرانداز برپا کرده بودند، به این اردوگاه‌های موقت راهنمائی کند
گرچه حوادث خاورمیانه، از جمله جنگ در سوریه و عراق و نیز درگیری‌های داخلی میان حکومت‌های سرکوب‌گر برخی از کشورهای آفریقائی و مردم این کشورها، سیل بزرگی از پناهجویان این مناطق را بسمت اروپا سرازیر کرده است، اما هنوز هم کم نیستند افغان‌هائی که استمرار جنگ داخلی، آنها را نیز به خیل عظیم پناهجویان افزوده و بسوی اروپا کشانده است.
اینک در میان سیل پناهجویانی که به فرانسه روی آورده اند، پناهجویان افغانی هم کاملاً قابل تشخیص‌اند؛ آنان البته بطور عمده با هم زندگی می کنند و بنظر می رسد که مناسبات نزدیکی با هم دارند.
در گزارش این هفته ما، گروهی از افغان‌های پناهجو را در پارک زیبائی در قلب پاریس، در کنار یکی از ایستگاه‌های راه‌آهن این شهر به نام "گار دو لس" پیدا کرده‌ایم .
در این پارک محلی، عدهای از جوانان فوتبال بازی می کنند؛ بچه‌های کوچک در منطقه ای که با وسایل سرگرمی کودکان مجهز شده در حال بازی و جیغ و داد هستند. پیرمردها روی نیمکت های پارک در سینه آفتاب روزنامه می خوانند... و در میان این همه آدم های جوروا جور، زیر چند درخت تنومند می‌توان گروه‌های کوچک جوانان افغان را هم مشاهده کرد که دور هم جمع شده اند و به آرامی با هم صحبت می کنند.
امروز صبح وقتی سراغشان رفتیم ابتدا با تعجب و سپس با مهربانی استقبال کردند. پس از قدری صحبت با این جمع کوچک ده دوازده نفره، بسرعت می شود فهمید که آنها هیچ کدامشان وضعیت مناسبی ندارند و در شرایط واقعاً دشواری زندگی می کنند.
این گزارش شرح وضعیت دردناک آنهاست که هر کدامشان چندماه، چند هفته و یا چند روز است که وارد پاریس شده و در این پارک کوچک پناه گرفته اند. آنها در این گزارش توضیح می دهند که چرا به رفقایشان خبر داده اند که مبادا بفکر خروج از افغانستان باشند! آنها معتقدند که اگر در کشورشان می ماندند شاید روزگار بهتری در انتظارشان بود.
به این گزارش گوش کنید.
گزارش هفته - فایل‌صوتی
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید