حجاب اسلامی به دانشگاههای ترکیه راه می یابد

بررسی مطبوعات امروز فرانسه را ابتدا با این خبر آغاز می کنم که در جریان اعلام اعتصاب عمومی در فرانسه ، که همه سندیکاهای اصلی کشور تقاضا کرده اند، امروز هیچ نشریه ای روی دکه های روزنامه فروشی پیدا نمی شود و در نتیجه آنچه که به اطلاعتان می رسد، مطالبی است که از روایت های اینترنتی این نشریات برداشته ایم .

فیگاروی امروز علاوه بر اخبار مفصل درباره اعتصابات ، و بویژه برجسته کردن خرابکاری هائی که در حاشیه تظاهرات دانش آموزان بوجود آمده است، در صفحات بین المللی اش مقاله ای دارد درباره سرنوشت ممنوعیت ورود دختران محجبه دانشجو در ترکیه ، به دانشگاههای کشور .

فیگارو در این زمینه خبر داده است که " شورای آموزش عالی " در ترکیه با صدور بخشنامه ای ، از روسای دانشگاهها خواسته است که در این زمینه سخت گیری نکنند. به این ترتیب ، این بار روسای دانشگاهها هستند که در این باره تصمیم خواهند گرفت.

گزارشگر فیگارو می نویسد که امسال برای اولین باردردانشگاهها دختران جوانی را می توان یافت که با روسری های رنگی که موهایشان را بدقت پوشانده است به درس خواندن مشغولند. او از قول یکی از این دختر ها نقل می کند که سال گذشته مجبور بوده است جلوی در دانشگاه روسری اش را بر دارد و بی حجاب وارد دانشگاه شود. او از وضعیت جدید اظهار خوشحالی کرده است.

بعقیده نویسنده فیگارو در سالهای گذشته ممنوعیت حجاب در دانشگاهها بیشتر یک حربه ایدئولوژیک محسوب میشد که طرفداران لائیسیته بکار می بردند تا از گسترش حجاب در جامعه جلوگیری کنند. استفاده از این حربه جامعه ترکیه را به دو نیم کرده بود و اختلاف بر سر حجاب بسیار عمیق و جدی بود. نویسنده فکر میکند که عادی سازی خاموش اوضاع می رود تا یک بحران اجتماعی را از میان بردارد.

نویسنده یاد آوری می کند که دوسال پیش حزب حاکم که یک حزب محافظه کار اسلامی است ، لایحه ای را به مجلس برد که در آن آزادی ورود زنان محجبه به دانشگاه تقاضا شده بود. بمحض اینکه لایحه در پارلمان به تصویب رسید، شورای قانون اساسی ، تصویب این لایحه را بدلیل نقض لائیسیته محکوم کرد و چیزی نمانده بود که حزب حاکم (عدالت و توسعه ) غیر قانونی و منحل اعلام شود.

نویسنده فیگارو یادآوری می کند که درنظر سنجی ها ، اکثریت مردم طرفدار آزادی حجاب در دانشگاهها هستند. آنها فکر می کنند که ممنوعیت حجاب نوعی روایت غیرقابل انعطاف از لائیسیته بشمار می رود. او از قول یک دانشجوی با حجاب نقل می کند که حق داشتن حجاب انعکاس آزادی فردی است، ربطی به لائیسیته ندارد.

فیگارو توضیح می دهد که شورای آموزش عالی که تا بحال ریاستش متعلق به یک لائیک سرسخت بود اینک به یکی از نزدیکان نخست وزیر سپرده شده است. از این رو امسال دانشگاهها نامه ای دریافت کردند که در آن اخراج دانشجویان محجبه ممنوع اعلام شده است.

گزارشگر فیگارو همچنین خبر می دهد که الزامات جلب افکار عمومی، رهبر حزب کمال آتاتورک را هم بر آن داشته است که مواضع خود را تعدیل کند. کمال دیریس داراوغلو ، تابستان امسال بحث در باره حجاب را بار دیگر به عرصه عمومی کشانید و اعلام کرد که مصمم است این مشگل را با صرفنظر کردن از گفتمان کلاسیک ، حل کند. او درباره ورود دختران حجاب دار به دانشگاهها توصیه می کند که فقط دخترانی را به دانشگاه راه دهید که حجابشان شبیه دختران ایرانی است. او می گوید نباید صاحبان حجاب های سختگیرانه تر را به دانشگاه راه داد.

نویسنده یاد آوری می کند که در محیط های اداری ترکیه هم حجاب ممنوع است و از هم اکنون صدا هائی در مخالفت با این موضوع برخاسته است.

رهبر حزب لائیک از هم اکنون اعلام کرده است که جشن سالانه جمهوری ترک را که هر ساله روز بیست و نهم اکتبر در کاخ ریاست جمهوری برگزار خواهد شد تحریم می کند ، چرا که همسر رئیس جمهوری ترکیه در این مراسم با حجاب اسلامی از مدعوین استقبال خواهد کرد.

لیبراسیون امروز هم در صفحات بین المللی اش ، گزارشی را به حمله شورشیان مسلمان چچن به پارلمان این کشور اختصاص داده و می نویسد که کوشش آنها برای گروگان گرفتن نمایندگان پارلمان با شکست مواجه شده و همگی در این درگیری کشته شده اند.

و سرانجام ، از سایت اینترنتی لوموند امروز عصر مقاله ای را بد نیست با هم مرور کنیم که به اعتصابات عظیم هفته های اخیر در فرانسه اختصاص دارد.

لوموند می نویسد که آیا جنبش اجتماعی اخیر در فرانسه ، تنها یک جنبش اعتراضی علیه اصلاحات مربوط به بازنشستگی است، و یا باید علت آنرا یک ناخشنودی وسیع تر بر زمینه ضدیت با سرکوزی ارزیابی کرد.

لوموند از یک سیاست شناس فرانسوی بنام رولان کی رول نقل می کند که بازنشستگی در شصت سالگی در واقع سمبل مدل حمایت های اجتماعی فرانسوی است . بعقیده او در پنجاه سال گذشته فرانسوی ها درکشان از مقوله تامین اجتماعی را براین محور استوار کرده اند. قبل از سال 1982 یک شعار مطالباتی بوده و پس از این تاریخ به یک ملاک تبدیل شده است.

مقاله نتیجه می گیرد که امید واری دولت مبنی براین که پس از اخذ رای نسبت به این لایحه ، سر و صدا ها خواهند خوابید و مردم ساکت خواهند شد، شاید آرزوئی مخاطره آمیز باشد.