حلقۀ محاصرۀ قضائی حول دونالد ترامپ تنگ‌تر می‌شود

لیبراسیون روزنامۀ چپ گرای صبح پاریس با اشاره به محکومیت دو تن از نزدیکترین همکاران پیشین دونالد ترامپ توسط دستگاه دادگستری آمریکا، در ۵ صفحۀ نخست خود زیر عنوان «دورۀ دشوار» به بررسی موقعیت قضائی و سیاسی وی پرداخته است. نمایندۀ این روزنامه در نیویورک، ایزابل هَن، در این باره با نورمن اِیزن، رئیس انجمن مردم نهادِ «شهروندان برای مسئولیت پذیری و اخلاق» که در آمریکا به «تزار اخلاق» شهرت یافته، گفتگو کرده است. او که در دورۀ نخست ریاست جمهوری باراک اوباما، مشاور وی در همین امور بود، به لیبراسیون می‌گوید: «هیچ رئیس جمهوری در تاریخ آمریکا تا این انداره در مرکز ماجراهای قضائی گوناگون نبوده است». او یادآوری می‌کند که «تا کنون ۵ تن از نزدیکان و اطرافیان دونالد ترامپ به جرائم خود اعتراف کرده اند، ٣٢ تن رسماً به ارتکاب جرم متهم شده‌اند، ١٨٧ اتهام در پروندۀ دخالت روسیه در روند آخرین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ثبت شده است. بگفتۀ نورمن اِیزن، اینکه مایکل کوهن، وکیل مدافع پیشین دونالد ترامپ، با ادای سوگند اعتراف می‌کند که رئیس جمهوری او را به ارتکاب یک «جرم فدرال» واداشته، می‌تواند نتیجۀ وخیمی برای اجاره نشین کاخ سفید به دنبال داشته باشد. نتایج تحقیقات دادستان ویژه «رابرت مولر» که پروندۀ دخالت روسیه در انتخابات را در دست دارد نیز می‌تواند برای دونالد ترامپ بسیار گران تمام شود. بگفتۀ او اگر پُل منافورت، رئیس پیشین ستاد انتخاباتی ترامپ، و یا مایکل کوهِن، چنانکه در رویۀ قضائی آمریکا مرسوم است، برای کاهش از مجازات‌های خود اطلاعات بیشتری در اختیار دادگستری قرار دهند، حلقۀ قضائی گِرد رئیس جمهوری تنگ‌ تر خواهد شد.

فیگارو، روزنامۀ راست گرای صبح پاریس، نیز به همین موضوع پرداخته و واکنش دونالد ترامپ را پس از محکومیت دو دستیار پیشین خود بررسی کرده است.

دونالد ترامپ می گوید او تنها پس از پرداخت دو مبلغ ١۵٠هزار و ١٣٠ هزار دلار به دو زنی که قصد فاش کردن روابط جنسی خود با او را داشته‌اند، از این اقدام مطلع شده است. او هر گونه رابطه‌ای را تکذیب می‌کند و می‌گوید از آنجا که این ادعاهای کذب و باج خواهانه می‌توانست به چهرۀ او لطمه بزند، دو قرار‌داد جداگانه با هر یک از این دو زن منعقد کرده که بر اساس آن، آنان با دریافت مبالغ یاد شده، سکوت اختیار کنند. او تاکید می‌کند که قراردادهای «خودداری از افشا» اقدامی حقوقی و قانونی است.

فیگارو یادآوری می‌کند که دستگاه قضائی آمریکا از متهم و محکوم کردن یک رئیس جمهوری، هنگامی که او همچنان بر سرکار است، خودداری می‌کند و با ارائۀ نتایج تحقیقات خود، اخذ تصمیم را به کنگره می‌سپارد تا در صورت لزوم روند برکناری آغاز شود. حتی دادستان ویژه ماجرای دخالت‌های روسیه در انتخابات آمریکا، رابرت مولر، نیز گزارش خود را در این زمینه تسلیم کنگره خواهد کرد.

از نظر فیگارو تا زمانی که جمهوری خواهان دو مجلس را در کنترل خود دارند، ترامپ نیز در کاخ سفید خواهد ماند، اما از آنجا که ده هفتۀ دیگر انتخابات پارلمانی میان دوره‌ای در این کشور برگزار خواهد شد، سرنوشت نامطمئن و اینک لغزان دونالد ترامپ نیز اندک اندک در خطر وزش بادهای تند نامساعد قرار می‌گیرد.

استیو بنون، نظریه گرداز «ملی‌گرائی عوام فریبانه» که پیروزی دونالد ترامپ تا حدی مدیون راهبردهای انتخاباتی اوست، این موقعیت برخلاف امید و آرزوی بسیاری، می‌تواند موجب بسیج هواخواهان رئیس جمهوری در انتخابات نوامبرآینده گردد و نجات دهندۀ او باشد.

فیگارو سرمقاله و دو صفحۀ داحلی خود را به موقعیت سوریه اختصاص داده و زیر عنوان «بی نظمی جهانی» می‌نویسد «بشار اسد، با پشتیبانی حامیان روس و ایرانی خود، آخرین عملیات بازپس‌گیری سوریه را تدارک می‌بیند. رژیم اسد، در روزها و یا در هفته‌های آینده تهاجم به ادلب، آخرین پناهگاه شورشیانی که از همه دیگر مناطق رانده شده‌اند، را به اجرا خواهد گذاشت.

فیگارو یادآوری می‌کند که ایران در سال ٢٠١٢ و روسیه در ٢٠١۵ به یاری اسد شتافتند و رژیم در حال احتضار او را از سرنگونی رهانیدند. اینک مسکو برای عادی سازی روابط جهان با سوریۀ اسد تلاش می‌کند و برخی کشورهای اروپائی نیز با چشم بستن به ۵٠٠ هزار قربانی این جنگ، ۵٠٠ هزار کشته، و فراری شدن و جابجا شدن نیمی از جمعیت کشور، به امید اینکه ثبات موجب بازگشت پناهندگان سوری به سرزمین خود شود، ظاهراً در این زمینه حرفی ندارند.

فیگارو این تصور را خیالی خام می داند، زیرا اینک که کشور بخشی از جمعیت سنی مذهب خود را بیرون رانده است، بشار اسد هرگز حاضر به بازگشت کسانی که حکومت او را تا مرز سرنگونی پیش بردند نخواهد شد.

اومانتیه، چنانکه در ابتدا آمد، سرنوشت صالح حموری، حقوقدان ٣٣ سالۀ فلسطینی- فرانسوی را که از یک سال پیش در اسرائیل در زندان اداری بسر می‌برد، عنوان نخست خود ساخته و خواستار آزادی او شده است.

لوموند، روزنامۀ چپ میانۀ عصر پاریس، در سرمقالۀ خود به عدم تجانس در سیاست‌های دو نیروی سیاسی موتلفِ حاکم بر ایتالیا اشاره دارد که اختلافات اساسی آنان هر روز بیشتر هویدا می‌شود. در حالیکه «لیک شمال» حزب راست افراطی خواستار تدوین و اجرای یک برنامۀ بازسازی زیرساخت‌های کشور است، جنبش پنج ستاره از هرگونه طرح این چنینی پرهیز می‌کند. اختلاف در بارۀ بودجۀ سال آینده، سیاست مهاجرت و پناهنده پذیری و عدم تجانس در زمینه‌های گوناگون، چشم انداز روشنی در برابر جامعۀ بین‌المللی  نمی‌گذارد. لوموند یادآوری می‌کند که از دو ماه پیش به اینسو، یعنی از هنگام تشکیل دولت جدید ایتالیا، فرار سرمایه گذاران از بازار اوراق قرضۀ دولتی این کشور شتاب فراوان گرفته است.