حمله اسرائیل به سوریه و خطر درگیری منطقه‌ای

روزنامه هومانیته، تصمیم فروش یا کاهش سهام دولت در شرکت‌های بزرگ دولتی را به ضرر رشد اقتصادی و ایجاد مشاغل در این کشور ارزیابی می کند. روزنامه این اقدام دولت را نوعی سیاست «خصوصی سازی پوشیده» نامیده و می‌نویسد، چنین سیاستی بدون آن که توجهی خاص به ریاضت اقتصادی موجود مبذول کند، سعی دارد هزینه‌های اولویت‌های رئیس جمهور فرانسه را تأمین کند.

هومانیته، اما توضیح نمیدهد این اولویت‌های رئیس جمهور فرانسه کدام‌ها هستند و فقط به این بسنده می‌کند که دولت در نظر دارد پول آسان بدست آمده از طریق فروش یا کاهش سهام خود را، در عرصه‌هایی مانند توسعه اینترنت در سرتاسر کشور بکار گیرد.

لیبراسیون در نگرشی مثبت تر به تصمیم جدید دولت فرانسه، آن را نوعی اقدام تهاجمی برای کمک به شرکت‌های متوسط و کوچک خصوصی خوانده و می نویسد دولت در نظر دارد برای توسعه آنچه که مشاغل آینده نامیده میشود سرمایه گذاری کند.
لیبراسیون با این حال معتقد است که این تصمیم یا استراتژی جدید دولت فرانسه باید دقیق‌تر تعریف گردد.

روزنامه هومانیته، احتمال استفاده از سلاح شیمیایی گاز سارین از سوی مخالفان دولت سوریه را مهم دیده است.

روزنامه می نویسد: اظهارات روز یکشنبه کارلا دل پونته- عضو کمسیون تحقیق سازمان ملل متحد درباره نقض حقوق بشر در سوریه، در این مورد بمثابه بمبی در انظار عامه بین‌المللی منفجر شد؛ آنهم در حالیکه از چند هفته بدین سو کشورهای بزرگ غربی سعی داشتند با جدی گرفتن مسأله استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه، در جستجوی عاملان آن برآیند.

هومانیته می نویسد: جالبتر از همه اینکه، کمسیون تحقیق سازمان ملل با تصریح این نکته که بررسی‌های کمسیون در مورد استفاده از سلاح‌های شیمایی به نتایج قطعی نیانجامیده و کمیسیون نمیتواند استفاده از این سلاح‌ها از سوی طرف‌های درگیر در سوریه را تائید کند، بلافاصله سعی کرد اظهارات کارلا دل پونته را کم اهمیت جلوه داده و یا آن را تکذیب کند.

هومانیته می نویسد: این اظهارت نشان میدهد که واقعیت‌های سیاسی و نظامی در سوریه پیچیده‌تر آن از آن است که گمان برده می شود و به همین دلیل شاید زمان آن فرا رسیده است تا یک راه حل سیاسی واقعی و نه نظامی، برای بحران سوریه جستجو گردد.

روزنامه فیگارو هم بحران سوریه را از چشم انداز حملات روزهای گذشته اسرائیل به این کشور بررسی کرده و این پرسش را مطرح می کند که آیا درگیری‌های سوریه به کشورهای منطقه نیز سرایت خواهد کرد؟

فیگارو، در سرمقاله امروز خود حملات اسرائیل بر پایتخت سوریه را آخرین نمونه‌ای می‌شمرد که منافع بسیاری از کشورها را در انبار باروت سوریه با هم در تقابل قرار داده است.

روزنامه می نویسد: در حالیکه بیشتر از یک میلیون و پانصد هزار پناهجوی سوری بر کشور های همسایه سوریه سنگینی می کنند و ترکیه و اردن به پایگاه‌های عقبی برای مخالفان بدل شده اند، ایران و حزب الله از دولت بشار اسد در دمشق حمایت می کنند.
از سوی دیگر، روسیه بشار اسد را مسلح می کند، در حالیکه آمریکا و اروپا برخلاف از مخالفان حمایت سیاسی می‌کنند.

روزنامه با اشاره به سیاست‌های انفعالی غرب در سوریه می نویسد: در این میان آنانی که وانمود می کنند از اتفاقات سوریه خشمگین هستند کسانی هستند که در واقعیت امر، کمتر دست به اقدام میزنند.

روزنامه در ادامه برجسته می کند که علیرغم بیش از ٧٠ هزار قربانی در سوریه، غربی‌ها بجای تعیین خط قرمز برای جلوگیری از افزایش این قربانیان، سعی دارند این خط قرمز را در مورد استفاده از سلاح‌های شیمیایی از سوی بشار اسد بکار ببرند بدون آنکه تصور کنند مخالفان نیز به اندازه رژیم دمشق در مظان اتهام قرار دارند.

به نظر میرسد، شورشیانی که در ابتدا از چشم اندازهای دمکراتیک بهار عربی الهام می گرفتند، اکنون با نفوذ گروه‌های جهادگرا و وابسته به القاعده در درون آنان به پوسیدگی دچار شده‌اند و در چنین حالتی هرگونه اقدام برای مسلح کردن مخالفان از سوی غرب، تن سپردن به یک راه حل ساده اما فوق‌العاده خطرناک بشمار می رود.