حمله به روحانیون منتقد شدت یافته است

شب گذشته، جمع کثیری از لباس شخصی ها که در میان آنها تعدادی آخوند نیز دیده می شد به دفاتر و منازل آیت الله صانعی و آیت الله منتظری حمله کرده و اقدام به شکستن شیشه ها و نوشتن شعارهایی علیه این مراجع کردند. به دنبال این حملات، دادگاه ویژۀ روحانیت قم نیز اقدام به پلمب دفتر آیت الله منتظری کرد.

حملات شب گذشته به دنبال حضور آیت الله مهدی کروبی در قم آغاز شد. مهاجمان به بهانۀ حضور مهدی کروبی در قم ابتدا به محل اقامت وی حمله کرده و سپس این حملات را به منازل و دفاتر آیت الله صانعی و منتظری گسترش دادند. در پی این حملات، دفتر آیت الله منتظری بیانیه ای صادر نمود. در این بیانیه، احمد منتظری، فرزند آیت الله منتظری به تهدیدها و احضارهای مکرر ادارۀ اطلاعات و دادگاه ویژۀ روحانیت مبنی بر " بستن دفتر آیت الله العظمی منتظری" اشاره شده است.

در فیلم هایی که از این حملات بروی سایت های متعدد قرار گرفته، میزان تخریب ها به منازل این دو روحانی کاملاً مشهود است. ادبیات بکار رفته توسط حمله کنندگان نیز نشان از خشم بالای این افراد علیه آیت الله صانعی و آیت الله منتظری دارد. این دو روحانی در حوادث پس از انتخابات بارها علیه دولت و حکومت موضع گرفته بودند.

در این فیلم ها، به وضوح شنیده می شود که سخنران با نام بردن از سید حسن خمینی، نوۀ آیت الله خمینی، از وی بعنوان "نوۀ ناخلف امام" نام می برد که "ملت حق وی را کف دستش" گذاشتند. و به مسوولان اطلاعاتی " اولتیماتوم" می دهد تا دفاتر آیت الله صانعی و آیت الله منتظری را " بعنوان خانه های ضرار" تعطیل کنند. سخنران ادامه می دهد ادامۀ وجود این دفاتر و خانه ها به این "آیت الله های آمریکایی و آقایان کثیف" اجازه می دهد در قم مستقر شوند و به منابع فساد تبدیل شوند.

طی ماههای گذشته و از آغاز اعتراض ها علیه نتایج انتخابات، برخی از روحانیون شروع به انتقاد از عملکرد دولت و حکومت کردند. این انتقادها به شدت با عکس العمل نیروهای موسوم به " حزب اللهی" شد. آیت الله صانعی، هاشمی، منتظری، موسوی اردبیلی و سید حسن خمینی به جانبداری از " سران فتنه"، موسوی و کروبی، متهم و بارها به حذف و کنار گذاشتن از نظام تهدید شدند. این حملات بی سابقه نیستند، در جریان اقداماتی که علیه آیت الله منتظری صورت گرفت و به حصر بیت و دفتر وی منجر شد نیز این گروهها فعال بودند اما شدت حملات و بخصوص کلماتی که بکار برده می شود نشاندهندۀ یک عزم جدی از سوی دولت و یا حکومت برای ساکت کردن روحانیت معترض است. ضمن آنکه بنظر می رسد جایگاه روحانیت در حال ضعیف شدن است و دولت در صدد است به نوعی روحانیت را وابسته به خود کند و روحانیت منتقد را به حاشیه براند.

جواد اکبرین، دین پژوه می گوید:" پیش از حاکمیت جمهوری اسلامی روحانیت آبروی خود را از جامعۀ دینی می گرفتند، اما از هنگامی که روحانیت قدرت را بدست گرفت، اعتبار روحانیت با اعتبار حکومت گره خورد تا بدانجا که هر روحانی که تحت حمایت حکومت بود، دارای مقام و منزلت بود و در امان بود و روحانی که با حکومت مشکل داشت، آبروی او به خطر می افتاد، از این نمونه ها می توان به مواردی مثل آیت الله کاظم شریعمتداری و آیت الله منتظری اشاره کرد، اما اینکه حساسیت جامعه در حمله و هتک حرمت به منازل آیات عظام تا این حد پایین آمده است تنها یکی از عوارض دولتی شدن عاملان دین است"....