خاکستر در آسمان اروپا

فیگارو که علاوه بر مطلب بزرگی در صفحه اول، دوصفحه بزرگ درون این روزنامه را هم به فوران آتش فشان ایسلند اختصاص داده پس از برشمردن اختلالات به وجود آمده در فرودگاهها در پی توقف شمار بسیار بالای پروازها که تا پایان امروز بین 4 تا 5000 خواهد بود، به تشریح خطر هائی که این ابر به وجود می آورد می پردازد.

در آغاز از این آتش فشان صحبت می کند که در 130 کیلومتری "رک یاویک"، پایتخت ایسلند و زیر یخچال قرار گرفته است. با فوران آتش فشان یخ آب شده با مواد معدنی پرتاب شده از بطن زمین مخلوط می گردد و ذراتی از خاکستر به وجود می آورند که می تواند با نشستن در موتورهای هواپیما آنها را خاموش سازد وخطر سقوط به دنبال داشته باشد. پرسش دیگر به سلامتی افرادی مربوط می شود که در مسیر حرکت این ابرتشکیل شده از خاکسترزندگی می کنند. کارشناسان می گویند چندان خطری متوجه مردم نخواهد شد اما افرادی که دچارکاستی ها و یا بیماریهای تنفسی هستند ممکن است با استنشاق این ذرات دچار مشکل شوند.

لوموند به این اشاره دارد که توده خاکستر برخاسته از آتش فشان می تواند بر آب و هوا هم با پوشاندن خورشید تأثیر بگذارد. این روزنامه می نویسد حال روشن نیست این فوران تا کی ادامه خواهد داشت. به نوشته لوموند در صورت فوران های گسترده آتش فشان ها، می توان شاهد این بود که تمام کره زمین زیر خاکستر برود و خسارت هائی به همه هواپیماها وارد سازد. لوموند به این اشاره دارد که فوران آتش نشان "پیناتوبو" در سال 1991 در فیلیپین، حرارت سطح کره زمین را 0.4 درجه سانتیگراد و به مدت دو سال پائین آورد.

لیبراسیون به این اشاره دارد که طرفداران محیط زیست دائم دم از این می زنند که زمین قربانی انسان شده است. اما دیدیم که زمین لرزه هایتی طی چند دقیقه 200000 قربانی به بار آورد. امروز هم شاهد این هستیم که سرفه کوچک زمین باعث شده تمام راههای هوائی اروپا بسته شود و بیم آن می رود که برای مبارزه با بارانهای اسیدی، مردم ناچار شوند از ماسک استفاده کنند. حال چون نمی دانیم کی این آتش فشان از فعالیت باز خواهد ایستاد، چون برخی از آتش فشان ها دهها سال آتش از دهانشان بیرون می آید، بهتر است فکری به حال ترافیک هوائی میان اروپا و آمریکای شمالی بکنیم که اقتصاد این دو قاره را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

باز برگردم به روزنامه فیگارو که مطلبی را به خروج نیروهای آمریکائی از دره "کورنگال" در ولایت کونار اختصاص داده است. فیگارو می نویسد این دره محل زندگی 4500 پشتون است که اسلام بسیارخشکی را رعایت می کنند. درعین حال این دره همواره محل عبورطالبان بوده است. از این رو آمریکا نیروهای خود را از سال 2005 در آنجا مستقر کرده است تا از عبور طالبان و اسلحه از این محل جلوگیری کند. اما هرگز نتوانسته مردم محلی را باخود آشتی دهد. تا حدی که چندی پیش مجله "تایم"، پس از کشته شدن 42 سرباز آمریکائی در آنجا، این دره را "دره مرگ" نامید. خروج نیروهای آمریکائی از دره "کورنگال" در چارچوب استراتژی تازه ناتو انجام می گیرد که بر پایه "حفظ امنیت غیر نظامیان" و "به دست گرفتن کنترل مناطق حیاتی" استوار شده است. حال سر فرماندهی ارتش آمریکا به این نتیجه رسیده که قبایل یاغی پشتون این دره نه خواستار "نیکوکاریهای" دولت کرزأی و نه برقراری امنیت توسط آمریکائیان هستند. آمریکائیان تصمیم گرفته اند که 100 در صد 60 % از خاک افغانستان را در اختیار داشته باشند تا برعکس آن. علت این است که مناطق پشتون نشین در قیام هستند و تاجیک ها، ازبک هاو هزاره ها که در مناطق واقع درغرب کابل و در این شهر زندگی می کنند، مشکلی با آمریکائی ها ندارند.

طرح ژنرال "مک کریستال" برای مبارزه با خصومت پشتون ها، از درون با به دست آوردن کنترل مناطق پر جمعیت و راههای اصلی و در بیرون از کشور، با همکاری با ژنرال کیانی، فرمانده کل ارتش پاکستان، پیاده خواهد شد. گفتنی است که این دو از چندی پیش روابط نزدیکی با یکدیگربرقرار کرده اند. البته طالبان فورأ از این خروج بهره تبلیغاتی گرفتند و آن را پیروزی بزرگی برای خود توصیف کردند.