داعش در لیبی و حملات ائتلاف در سوریه و عراق

در حال حاضر،  لیبی سه حکومت دارد. یکی حکومت تریپولی، که مرکب از اسلام گرایان و وفاداران انقلاب سال 2011 است. دیگری، حکومت بیرا، در شرق لیبی، که پارلمان «توبروک»، ازان پشتیبانی میکند، و دران شخصیت های معتدل و هواداران قذافی حضور دارند. حکومت سوم، حکومت اتحاد ملی است که با مذاکرانی ایجاد شد، که سازمان ملل آنرا راه انداخت. این حکومت سومی، در خارج از کشور بوجود آمده است و اعضای آن گاهی در مراکش استند و گاهی در تونس. 

علاوه بر مشکلات داخلی، لیبی درگیر جهادی ها هم است. در سواحل مرکزی این کشور، شهر های سیت و نوفیلا، در اختیار داعش استند. جهادی ها از سال 2014 وارد لیبی شدند و حالا تعداد آنان به هزاران تن میرسد. بر اساس برآورد فرانسه، آنان حدود سه تا پنج هزار نفر استند. تعداد آنان در حال افزایش است. تعدادی از جهادی ها با هواپیما از ترکیه میایند، تعدادی هم از راه زمینی از تونس وارد لیبی میشوند.

در لیبی صحبت از به هم رسیدن موج مهاجران و نیروهای داعش هم است. جنوب شرق لیبی محل تجمع مهاجرانیست که از سودان و یا هم کشورهای دوردست شاخ افریقا، برای رفتن به اروپا میایند. شمال غرب لیبی محل رفتن به اروپا است. در راه میان این دو محل گاهی کامیون های هماجران توسط نیروهای داعش متوقف میسوند و جهادیان به مهاجران پیشنهاد پرداخت پول فراوان، برای وارد شدن به جهاد میکنند.

از جانب لیبی، دو خطر اروپا را تهدید میکند، یکی جهادی ها و دیگر مهاجران. وزیر داخلۀ فرانسه رقم 800 هزرار نفر را ذکر کرده است. از همه عاجل تر، به گفتۀ «ژان ایوو لودریان»، ایجاد یک حکومت ملی است.

* * *

لیبراسیون این سوال را مطرح کرده است که آیا گروهی که سوء قصد های بروکسل و پاریس را برنامه ریزی کرده بود، میخواست به مراکز اتمی هم حمله کند ؟ در ادامه در لیبراسیون میخوانیم که اگرچه ارتباط میان این دو مشخص نیست، ولی با آنهم مسئلۀ امنیت مراکز اتمی بار دیگر مطرح میشود.

در ادامه تحقیقات مفصلی آمده است که طی آن میخوانیم که یک بار در سال 2013، یکی از انجینیران مرکز اتمی دول در بلژیک، به دلیل رادیکال شدن، از کار برکنار شده بود. یک سال بعد از این ماجرا، رئاکتور همان مرکزی که این شخص در آن کار میکرد مورد تخریب قرار گرفت. این قضیه هنوز روشن نشده است.

* * *

لیبراسیون، در زیر عکسی که در آن موتور سوارانی را میبینیم، در نزدیکی در ورودی شهر پالمیر، زیر عنوان «ارتش سوریه در دروازه های پالمیر» ، آورده است که نیروهای بشار اسد، به کمک بمباران نیروی هوایی روسیه، و با پشتیبانی سربازان لبنانی، عراقی و ایرانی، این پنجشنبه در حال واپس گیری شهر نمادین دولت اسلامی، یعنی پالمیر بود. دولت اسلامی همچنان در موضل هم، در حال عقب نشینی است.

فیگار کمی دورتر رفته است و نوشته است که ارتش سوریه وارد پالمیر شده است غیرنظامیان در حال فرار هستند و در در عراق، جنگ موصل آغاز شده است.

* * *

در کنار این خبر صحبت از چهل سال زندان برای «رضوان کارادزیک»، کشتارگر بالقان است. دادگاه بین المللی لاهه، این شخص را که در دوران جنگ های داخلی یوگوسلاوی، رئیس سرب های بوسنی بود، و به کشتار دست جمعی مردمان بوسنی هرزگوین، متهم شده بود، بعد از چهار سال محاکمه، و در حالی که بیست سال از وقایا میگذرد، به چهل سال زندان محکوم کرد. مهمترین مورد جرم او، قتل عام در سربرنیکا در سال 1995 بود.

کمشنر عالی سازمان ملل در مسایل حقوق بشری، در ستون های فیگارو، در این باره گفته است که این حکم دادگاه نشان میدهد که هیچ کسی بالاتر از قانون نیست.

* * *

قضیۀ ضرب و شتم پولیس بر یک نوجوان پانزده ساله، در حاشیۀ مبارزات علیه قانون الخمری، که به دلیل اینکه حالا این چنین موارد توسط خود تظاهرکنندگان فیلم برداری میشود، در شبکه های انترنتی و همچنان در شبکه های تلویزیون ها پخش شد. در لیبراسیون میخوانیم که، در یوتیوب، در تویتر در فیسبوک، ... ویدئوهای که در آن یکی از افراد پولیس به صورت یک نوجوان دانش آموز، در حالی مشت میزند، آن جوان توسط افراد پولیس محاصره شده بود، در شبکه های مختلف، توسط هزاران نقر دیده شدند. البته این قضایا دنباله پیدا کردند و وزیر داخله یا وزیر کشور فرانسه هم، این عمل افراد پولیس را محکوم کرد.

* * *

در لیبراسیون نوشتۀ مفصلی هم در بارۀ طرح جدید قضایی مبارزه با تروریسم آمده است که عبارت است از زندان ابد. زیر عنوان«در فرانسه بحث زندان ابدی، جای بحث سلب ملیت را گرفته است» در این روزنامه میخوانیم که بعد از اینکه تعدادی در جناح راست خواهان زندان ابدی واقعی برای تروریستان شدند، جناح راست در این باره، دست به اضافه روی زده است و حزب سوسیالیست، در وضع نا مطمئنی قرار گرفته است.

* * *

و بالاخره، این بررسی را با هومانیته به پایان میرسانم، که نوشته است که آنان برای تظاهرات 31 مارس آمادگی میگیرند. این روزنامه نوشته است که فشار ها بالا میروند و معنی تظاهرات هزاران نفر این پنجشنبه علیه قانون کار، یک نوع گرمش بود، برای روز 31 ماه مارس. 31 مارس، یعنی پنجشنبه ۀینده، سندیکا ها و چپی های فرانسه قرار گذاشته اند که همه نیروی خود را علیه قانون الخمری، به خیابان ها بریزند.