دفاع از «ملالی» و فراموشی دیگران

ملالی یوسفزی، نهم اکتبر گذشته، مورد حملۀ مسلحانۀ طالبان قرار گرفت و شدیداً زخمی شد. دلیل این حمله این بود که او از حق تعلیم (یا آموزش و پرورش) دختران دفاع میکرد. این حادثه انعکاس جهانی داشت و ملالی برای تداوی به لندن فرستاده شد. در افغانستان، وزیر معارف از محصلین درخواست کرد تا برای ملالی دعا کنند.

اگر چه در واقع، این حملۀ طالبان را همه رد میکنند و همه از شهامت ملالی یوسفزی پشتیبانی میکنند ولی تعدادی از مردم افغانستان، از اینکه این حادثه در حالی اهمیت جهانی پیدا میکند که حوادث مشابه، سالهاست که در افغانستان به وقوع می پیوندد، بدون آنکه کسی به قربانیان آن توجه کند، شکایت دارند.

الی ارشاد نمایندۀ کوچی ها در پارلمان میگوید که:«هر روز یک دخترک افغان قربانی خشونت میشود، به او تجاوز صورت میگیرد، به صورتش اسید پاشیده میشود و یا اعضای بدنش قطع میشود، بدون اینکه کسی به آنان رسیدگی کند یا کسی از آنان یادی کند.» همانند بسیاری از زنان افغانستان، او هم حامد کرزی را مورد انتقاد قرار میدهد و میگوید که او به حقوق زنان علاقمندی واقعی ندارد. تنها به دلایل سیاسی و برای اینکه غربی ها به او نظر خوب داشته باشند، داد از حقوق زنان میزند.

حکومت افغانستان طی این سال ها، از نظر قانونی تلاش های برای بهبود وضع زنان انجام داد ولی مشکلات حقوقی زنان ریشه های عمیق در جامعه دارد و با ازدیاد خطر برگشت طالبان، این احتمال وجود دارد که غربی ها، که خود آنان هم در حال ترک افغانستان هستند، دست آوردهای زنان را در برابر امنیت کشور، با طالبان به معامله بگذارند، و افغانستان دوباره به جهنم «طبقۀ زنان» تبدیل شود