دو هزار و چهارده و تشویش های افغانستان و پاکستان

اگر چه سال گذشته، بن لادن توسط نیروهای امریکایی کشته شد، ولی با آنهم امریکا، با ترک افغانستان، نمیتواند ادعا کند که ماموریتش را موفقانه به پایان رساند. حکومت افغانستان ضعیف است، بی امنیتی ادامه دارد، زیربنا های اقتصادی در حالت نزع استند و شاخص های اقتصادی افغانستان، با وجود ملیارد ها دالر کمک، در حالت بد قرار دارند. این مشکلات، بخصوص در ساحات معارف و صحت، شدید تر استند.

در بخش نظامی، سی هزار سربازی را که اوباما به افغانستان فرستاده بود، به خانه هایشان برگشتنه اند و 68 هزار سربازیکه هنوز هم در افغانستان استند، هم، به فکر برگشت استند. یگانه شعار آنان امروز اینست که تا پایان سال 2014، همه باید به خانۀ خود برگشته باشند. در عین زمان طالبان هنوز هم حمله میکنند و مردمان افغانستان هم، در مورد آینده، بدگمان استند. کار بجایی رسیده است که بسیاری از مردم، در این تشویش استند که حکومت حامد کرزی، بعد از مدتی، به سرنوشت حکومت نجیب الله گرفتار شود، که او هم، بعد از برگشت نیروهای روس، بعد از مدتی، سقوط کرد.

در مورد سیاست های ایالات متحده مردم افغانستان به این فکر استند که چه باراک اوباما برنده شود، چه رقیب جمهوری خواه او، سیاست آنان در قبال افغانستان فرقی نخواهد کرد. بعد از سال 2014، مردم افغانستان، باید مسئولیت ها را به دوش خود بگیرند و هم به امنیت خود بپردازند و هم به اقتصاد مملکت خود.

پاکستانی ها در این تشویش استند که اگر حملات طالبان به افغانستان بیشتر شود، در اینصورت، حملات هواپیما های بدون سرنشین امریکایی هم بیشتر خواهد شد. از چندین سال به اینسو، سی آی ای، از درون ها، یا هواپیما های بدون سرنشین برای حمله به مناطق قبایلی پاکستان استفاده میکند و این حملات در سالهای اخیر روزافزون بوده است. تحمل ادامۀ این حملات برای این کشور مشکل است و بر اساس یک نظر سنجی، 49 در صد مردم پاکستان، امریکا را دشمن تلقی میکنند.