رمان تازه "اورهان پاموک" و بار دیگر استانبول

هفته‌نامه لوپوئن در این شماره خود به مناسبت ترجمه تازه‌ترین رمان "اورهان پاموک" به زبان فرانسه، به محل اقامت او در استانبول رفته و با او گفت‌وگو کرده است.
اورهان پاموک، نویسنده اهل ترکیه به تازگی رمانی به نام "سِودِت بِی و پسرانش" درباره تغییرات شهر استانبول طی صد سال گذشته منتشر کرده است.

لوپوئن می‌نویسد: «اورهان پاموک اکنون بزرگترین نویسنده زنده ترکیه محسوب می‌شود؛ نویسنده‌ای که همه آثارش به عطر و بوی استانبول آغشته است؛ نویسنده‌ای که در همه آثارش به اسلام سیاسی و همچنین لائیسیته پرداخته است؛ به رابطه میان غرب و شرق و به مذهب و ارتش نیز توجه داشته است».

خبرنگار لوپوئن گفت‌وگوی خود با این نویسنده را اینگونه آغاز می‌کند: «قبل از این گفت‌وگو، "بوظه" نوشیدید؟»
پاموک در پاسخ به او می‌گوید: «نه، این یک نوشیدنی کاملاً ویژه استانبول است که در شب‌هایی که برف می‌بارد، خورده می‌شود.»
و وقتی خبرنگار لوپوئن از او می‌پرسد: «پس چرا این نوشیدنی سنتی را به عنوان مرکز ثقل رمان‌تان قرار داده‌اید؟ آیا به دلیل حس نوستالژی شما به استانبولی است که اکنون دیگر به شکل قدیم وجود ندارد؟"
این نویسنده چنین پاسخ می‌دهد: «این رمانی‌ست که از زندگی مهاجران خیلی فقیری می‌گوید که در سال‌های 1970 تا 1980 از آناتولی می‌آمدند و باعث تغییر استانبول شدند. رمانی درباره محله‌های فقیرنشین، فروشندگان دوره‌گرد، زندگی آنها و رویاهای‌شان است.»

اورهان پاموک در ادامه این گفت‌وگو درباره تاریخچه نوشیدنی "ّبوظه" در استانبول می‌گوید: «من می‌بایست به عنوان قهرمان رمان کسی را انتخاب می‌کردم که برنج و مرغ، همچنین کوفته و جگر بفروشد؛ چیزی که هنوز هم در خیابان‌های استانبول دیده می‌شود. به همین دلیل، وقتی در حال نوشتن این رمان بودم، از این غذا زیاد می‌خوردم. اما در مورد "بوظه" موضوع خیلی جالب است چون این نوشیدنی اکنون زیاد در خیابان‌ها یافت نمی‌شود. "بوظه" یک جور نوشیدنی است که اندکی تخمیرشده است. اگر سه لیوان از آن بخورید تقریباً تأثیری همانند الکل بر شما می‌گذارد.»
این نویسنده ادامه می‌دهد: «مردم اینجا در دوران امپراطوری عثمانی نمی‌دانستند که "بوظه" چنین خاصیتی دارد و به همین دلیل زیاد از آن استفاده می‌کردند. تا اینکه فروختن این نوشیدنی هم مثل شراب ممنوع شد. بعد، آتاتورک که نوشیدن الکل را در ترکیه آزاد کرد، حتی بعد از انقلاب لائیک ترکیه مردم همچنان از همین "بوظه" می‌نوشیدند. دلیل آن این بود که نوشیدن آن برای‌شان یادآور دوران خوب امپراطوری عثمانی بود.»

و وقتی خبرنگار لوپوئن از او می‌پرسد که «آیا شما با وجود شرایط به وجود آمده همچنان تمایل دارید که در استانبول زندگی کنید؟»
پاموک در پاسخ می‌گوید: «من همچنان در استانبول احساس خوشبختی می‌کنم، هرچند وضعیت سیاسی آن وحشتناک است. استانبول برای من به معنی خانه است. بعد از کودتا، مدتی رفتم به نیویورک برای تدریس در دانشگاه کلمبیا، اما برگشتم چون کنجکاو بودم بدانم اینجا چه می‌گذرد.»

اورهان پاموک که سال گذشته پس از دستگیری‌های گسترده در ترکیه به برخوردهای دولت اردوغان با روشنفکران اعتراض کرده بود، در گفت‌وگو با لوپوئن همچنین می‌گوید که «این طبیعی نیست که بپذیرید کسی که شما می‌شناسید، یک دوست یا یک نویسنده، در کشورتان زندانی شود چون از دولت انتقاد کرده است. متأسفانه هم چنین چیزی زیاد رخ می‌دهد... »
درعین حال پاموک می‌گوید که با توجه به اتفاقاتی که در کشورش رخ داده؛ اما همچنان به آینده «خوش‌بین» است.

اورهان پاموک که پس از دریافت جایزه نوبل ادبیات گفته بود می‌خواهد استانبول را به مقصد آمریکا ترک کند، چون در این کشور امنیت ندارد، از سال ٢٠٠۶ تاکنون، همچنان در ترکیه مانده و می‌گوید که به عنوان نویسنده نمی‌تواند شهری که چنین به آن عشق می‌ورزد را ترک کند.

یک لکه خورشیدی تماشایی
هفته‌نامه لوبس هم در یکی از صفحات داخلی خود عکسی از یک لکه خورشیدی منتشر کرده که روز هفتم اوت جاری، توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی "ناسا" گرفته شده است.
لوبس، در توضیح این عکس نوشته که لکه خورشیدی در واقع یک منطقه در خورشید است که میزان گرمای آن بسیار کمتر از دیگر نقاط این ستاره است و توسط میدان‌های مغناطیسی در داخل خورشید به وجود می‌آید.

روز پنجم ژوئیه گذشته در دوره کاهش فعالیت‌های خورشیدی، ماهواره خورشیدی ناسا این لکه را یافت و آن را طی ١٣ روز از سفر خود دنبال کرد.
از روز ٩ تا ١٤ ژوئیه گذشته، گدازه‌های خورشیدی که در این لکه به وجود آمد، شعاع‌های نورانی شدیدی ایجاد کرد.

به نوشته این هفته‌نامه هرچند یک گدازه خورشیدی خیلی شدید می‌تواند همه شبکه‌های رادیویی و ارتباطات با ماهواره فضاپیما را دچار اختلال کند، اما خوشبختانه چنین اتفاقی رخ نداد و امکان تهیه عکس و فیلم از آن فراهم آمد.

هفتاد سال پس از چند پارگی هندوستان
مجله اِم، ضمیمه روزنامه لوموند هم در یکی از مطالب خود درباره روابط هند و پاکستان نوشته است.

در این مطلب آمده که هفتاد سال پس از استقلال هند و ایجاد کشور پاکستان، حمام خونی که میان مردم این دو منطقه در سال ١٩٤٧ به وجود آمد تا دو کشور جدا تشکیل شوند، همچنان در اذهان همه مردم باقی مانده است.
مناقشه‌ای که پس از چندپارگی هندوستان باز هم پایان نیافت و سه جنگ بزرگ در پی آن رخ داد.

هفته‌نامه اِم، به مناسبت هفتادمین سال جدایی پاکستان از هند با شرحی از این واقعه تاریخی می‌نویسد که هنوز برخی از شاهدان آن روزها زنده‌اند و موزه‌ای هم در هند تصاویر آن درگیری‌های خونین را برای تماشای عموم گذاشته است.

و مجله اکسپرس هم در مقاله‌ای با عنوان «ترامپ جهان را دچار بحرانی دیگر می‌کند»، نوشته که مانور نظامی آمریکا علیه کره شمالی در واقع بیش از هرچیز مصرف داخلی داشت و برای آرام کردن جبهه‌ای بود که علیه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در داخل این کشور ایجاد شده است.