روز اول ماه مه و واکنش سندیکاها و مدافعان حقوق کارگر در ایران

 کانون مدافعان حقوق کارگر در بیانیه خود می نویسد: "ما کارگران و زحمتکشان بازوی پر توان و تعيين‌کننده‌ی مسير تاريخ آينده‌ی جهانيم و بيداد را به هر طريق ممکن به باد فنا خواهيم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان کارگرِ همه‌ی کشورهای جهان، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمايه‌داری را که عامل همه‌ی بحران های انسانی و اجتماعی است ،سد خواهيم کرد."
آین کانون در بیانیه خود 20 خواست را مطرح می سازد که با پرداخت فوری حقوق و دستمزد معوق کارگران شاغل در همه‌ی بخش های اقتصاد، تأمين مسکن مناسب برای همه‌ی حقوق‌بگيران و تأمين کار برای همه‌ی بيکاران آغاز می شود.
کميته مرکزی راه کارگر می نویسد: " در ايران، در شرايطی به استقبال اول ماه مه ميرويم که کشور ما در بدترين موقعيت اقتصادی و اجتماعی قرار دارد.... در سال گذشته ما شاهد گسترش هر چه بيشتر فقر و تنگدستی خانواده های کارگری از طريق عمومی شدن قراردادهای سفيد امضا و موقت، عدم پرداخت دستمزدهای معوقه، تصويب رسمی دستمزدهای يک چهارم خط رسمی فقر و نابودی بقايای حقوقهای کارگری در زمينه های شرايط کار و استخدام، خدمات درمانی، بازنشستگی و بيمه ای بوديم. در حالی که بيکاری با ابعادی ميليونی جامعه کارگری را در بحران فرو برده و قدرت چانه زنی نيروی کار را کاهش ميدهد، ما گسترش کار کودکان و افراد مسن با حقوق بسيار ناچيز را مشاهده ميکنيم. در عين حال تشديد محاصره و تحريمهای بين المللی، و قبضه کامل اقتصاد کشور در دستان مافيای روحانی-سپاهی، اقتصاد کشور را به شدت ميليتاريزه کرده، و تسلط دستگاه ولايت –نظاميان را هر چه بيشتر نهادی کرده، با حذف يارانه ها و افزايش شديد قيمت انرژی و آب و خدمات ديگر، بسياری از کارگاههای کوچک و متوسط را نابود کرده و يا در معرض نابودی قرار داده است. هم اکنون با تشديد تحريمها اصلی ترين صنايع کشور در معرض بحران قرار گرفته اند. پيش از اينها صنايع نساجی و کفش و الکترونيک و... بخاطر تحريمها و واردات کالاهای چينی در معرض نابودی قرار گرفته بودند و حالا صنعت نفت و پتروشيمی، آهن و خودروسازی ها آينده خود را در خطر و نابودی می بينند. اولين قربانيان اين فروپاشی اقتصاد خانواده های کارگری اند که مستقيما نتايج اين بحران را در خانه خرابی و فقر و مسکنت خود تجربه ميکنند.
اگر در مقابل کاهش فزاينده سطح دستمزد کارگران به زير خط فقر، تغييرات قانون تامين اجتماعی، حذف بسياری از حقوق کارگران از همين قانون ارتجاعی کار، نابودی مستمر صنايع کشور، رشد بيکاری و افزايش مشاغل موقت و ناپايدار آنها، نتوانيم اقدامی گسترده سازمان دهيم، اگر نتوانيم اجماعی اجتماعی عليه سياست های ضد کارگری حاکميت اسلامی سازمان دهيم-با توجه به تشديد تحريمها- سناريوهای سیاهتری در پيش چشمانمان و خارج از اراده مردمان ما به اجرا در ميآيد.

سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه هم به مناسبت این روز در بیانیه خود از مقامات دولتی می خواهد که : رضا شهابی راننده زحمت کش شرکت واحد و عضو هيئت مديره سنديکا فوری و بدون قيد شرط از زندان آزاد شود، رانندگان محروم شده از کار با "پرونده سازی و اعمال روش های غیر قانونی" به کار بازگشت داده شوند، به رفتارهای غيرقانونی پليسی امنيتی عليه فعاليت سنديکائی کارگران پایان داده شود و قرادادهای سفيد امضاء و موقت کارگری لغو گردد .
از منصور اصانلو، عضو هیأت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، که از چندسال پیش بارها در زندان بوده و براثر شکنجه صدمات بسیاری دیده است پرسیدم در مورد بیانیه ها وسکوت وزارت کشوردر برابر درخواست راهپیمائی شماری از تشکلات کارگری چه می اندیشد ؟
او می گوید بنا بر اصل 26 و 27 قانون اساسی که حق تشکل و گرد هم آئی را به سمیت می شناسد، نباید نیازی به گرفتن مجوز باشد و از این رو ، به باور او، نیازی هم نیست که کارگران از وزارت کشور چنین درخواستی بکنند.