جایزه رسانه های اتحادیه اروپا برای اصغر فرهادی

از اصغر فرهادی، سینماگر و فیلمنامه نویس ایرانی با اعطای جایزه رسانه های اتحادیه اروپا بزرگداشت به عمل آمد.
رسانه های اتحادیه اروپا این جایزه را برای حمایت از آن فیلم نامه نویس ها و تهیه کنندگانی می دهد که طرحی با کیفیت بالا ارائه کنند و اروپا در آن سهم داشته باشد. امسال این نهاد نخستین جایزه خود را به اصغر فرهادی برای طرحی که در فرانسه پیاده خواهد کرد و پخش کننده فرانسوی فیلم "جدائی نادر از سیمین" داد.
طرحی که اصغر فرهادی ارائه کرده، "ماریون کوتیار" و"طاهارحیم" در آن نقش آفرینی خواهند کرد و هنوز در مرحله نوشتن سناریوست، در خاک فرانسه تهیه خواهد شد..
در مراسمی که به منظور اعطای این جایزه در یکی از سالن های کاخ فستیوال کن برگزار شده بود، شماری شخصیت و خبرنگار حضور داشتند که چندان مورد لطف کارکنان شرکت پخش کننده قرار نگرفتند و نه تنها تلاشی برای آسان کردن کار آنها انجام نگرفت، بلکه باروشی غیر حرفه ای، یک گفتگوی دسته جمعی با اصغر فرهادی و خانم "آندرولا واسیلیو"، کمیسر اروپائی برای" فرهنگ، آموزش، چند زبانی و جوانان"، ترتیب داده شد که به درد خبرنگار رادیو نمی خورد و پرسش و پاسخ ها هم از آن فاصله چندان شنیده نمی شد.
به هر حال در آغاز مراسم و پشت میکروفونها اصغر فرهادی با سپاسگذاری از این جایزه گفت:
سپس در یک فرصت کوتاه توانستم از اصغر فرهادی بپرسم چرا ماریون "کوتیار" هنرپیشه فرانسوی و "طاها رحیم" را برای ایفای نقش در این طرحی که جایزه برده و نامش داده نشده برگزیده؟
گفتنی است که خانم "آندرولا واسیلیو"، کمیسر اروپائی برای "فرهنگ، آموزش، چند زبانی و جوانان" پس از دادن توضیحاتی پیرامون جایزه و هدفهای آن گفت که امسال 21 امین سالگرد وجود این نهاد است که همه ساله با صرف 1.6 میلیارد یورو از سینمای اروپا حمایت می کند. او همچنین به این اشاره که برنامه دیگری را به راه خواهند انداخت که سالهای 2014- 2020 را در بر خواهد گرفت و بخشی برای همه مدیا ها خواهد داشت. اوگفت: "بسیار خشنود است که این جایزه را به اصغر فرهادی می دهد که طرح فیلمش حکایت از هویت فرهنگی قوی اروپا  و بلند نگری این قاره دارد. او همچنین درباره "جدائی نادر از سیمین گفت: که آن فیلم زیبا دنیا را تکان داد و افزود که مبلغ جایزه ای که داده شد 60000 هزار یورست."

فیلم "یک خانواده محترم" در بخش "پانزده کارگردانان به نمایش در آمد

اولین فیلم داستانی مسعود بخشی، کارگردان ایرانی، که از ورای ماجراهای یک خانواده به شماری از معضلات اجتماعی ایران اشاره می کند، امروز در بخش "پانزده کارگردانان" به نمایش در آمد.

در فیلم "یک خانواده محترم"، مسعود بخشی بازگشت یک ایرانی ساکن خارج را درقلب داستان قرار میدهد و از ورای آن کم کم بیننده را وارد دنیای پیچیده ی روابط پر تنش خانوادگی بر سر پول و ارث می کند.
فیلمی خوش ساخت و با ضرب آهنگی مناسب که بیننده را با گونه دیگری از سینمای ایران آشنا می سازد.
گفتنی است که مسعود بخشی که پیش تر چند فیلم کوتاه و از جمله فیلم بسیار خوب "تهران دیگر انار ندارد" را ساخته، با این اولین فیلم بلند داستانی خود، نامزد جایزه دوربین طلائی کن نیز هست که به فیلم اولی ها داده می شود.
گفتگو با این کارگردان را در برنامه های بعدی راه ابریشم خواهیدشنید.
آخرین فیلم عباس کیارستمی، "مثل یک عاشق" امشب برای خبرنگاران نمایش داده می شود و فردا در مورد آن بیشتر صحبت خواهم کرد.
بد نیست اشاره ای هم به دوفیلم بخش مسابقه ای فستیوال کن بکنیم که سینما دوستان ، به دلیل نام و توانائی کارگردانانشان، انتظارش را می کشیدند. این اشتیاق از هجوم جماعتی بزرگ به کاخ فستیوال چه در ساعات زود بامداد(هشت و نیم) و چه بعد از ظهریا شب، به خوبی احساس می شود.
"مایکل هانه که"، کارگردان اتریشی وبرنده نخل طلای سال 2009 برای "روبان سفید"، بار دیگر با فیلم "عشق" به بخش مسابقه ای 65 امین فستیوال کن بازگشت.
در این فیلم "هانه که" با همان آرامش و کندی همیشگی اش زوج پیری را به تصویر می کشد که به دنبال بیماری زن این زوج، تعادلش به هم می خورد و دنیایش تنگ تر وتنگتر می گردد. گر چه "هانه که" با کارگردانی بسیار خوب خود تماشاگر را به عمق این فاجعه می بردو درسی از عشق و وفاداری می دهد، با این حال، چون این حس را به وجود می آورد که فیلمبرداری گام به گام و هم زمان با ازدست رفتن سلامتی زن خانه انجام گرفته، کمی طولانی به نظر می آید. پایان فیلم، بدون هیچ گونه سخن و یا اشاره ای، این فکر را تقویت می کند که او احتمالأ میخواسته نظر ها را به لزوم تصویب قانون "اوتانازی" ویا کمک به مرگ کسی که دیگر امیدی به بهبود ندارد و به شدت از بیماری رنج می برد، جلب کند.
"هانه که" در این فیلم ، دو هنرمند بسیار توانا "امانوئل ریوا" و "ژان لوئی ترنتینیان"را در برابر یکدیگر قرار داده است.
"هانه که"، "امانوئل ریوا" را پنجاه سال پیش در فیلم "هیروشیما عشق من" ساخته "آلن رنه" ، کشف کرده بود و"ژان لوئی ترنتینیان"را از گوشه نشینی پس از قتل دخترش توسط دوست پسرش، بیرون آورد. "هانه که" که این فیلم را در فرانسه وبه زبان فرانسه ساخته نقشی را هم به "ایزابل هوپر"، هنرپیشه مورد علاقه اش سپرده که در سال 2009 ، یعنی سالی که او نخل طلا را گرفت، رئیس هیأت داوران کن بود... البته این بدین معنا نیست که فیلم "روبان سفید" سزاوار نخل طلا نبود..

"توماس وینتربرگ"، یکی از سردمداران مکتب "دوگما"، که همراه با "لارس فون تریر" و شماری دیگر از کارگردانان دانمارکی، این مکتب را در سال 1995 بر پا نهادند و در سال 1998، جایزه هیأت داوران کن را برای فیلم "میهمانی" ربود، با فیلم " شکار" به این فستیوال بازگشت.
او که در بیشتر فیلم هایش مقوله خانواده و مشکلات آن را مطرح می کند، در "شکار" به ویرانگری شایعه و دروغگوئی کودکان می پردازد. البته او این فیلم را با معیارهای "دوگما"، که بازگشتی است به سالهای اولیه سینما یعنی ساختن فیلم بدون استفاده از ترفند های تکنیکی، نور مصنوعی، موسیقی متن و غیره..،، نساخته، اما کماکان از نماهای نزدیک و محیط های بسته استفاده کرده است.
فیلم، ماجرای یک مربی کودکستان را نشان می دهد، که به دنبال دروغ یک دختر بچه، متهم به دست درازی به کودکان می شود وزندگی اش درهم می ریزد. "وینتربرگ" می خواهد نشان دهد که حتا پس از تبرئه و باز گشت فرد به جامعه ای که او را با خشونت رد می کرد،بازهم آثار یک چنین اتهامی به راحتی محو نمی شود وظن همواره بر جای می ماند.