روسیه از فروش سامانه‌های ضدهوائی «اس ـ ٤٠٠» به ایران خودداری کرد

بگزارش بلومبرگ و به نقل از منابع دولتی روسیه، این کشور نگران آن بوده است که فروش سامانه‌های پدافند هوائی «اس – ٤٠٠/ تریومف» به «افزایش تنش در خاورمیانه» منجر شود و از همین رو از فروش آن به ایران خودداری کرده است.

بلومبرگ در خبر خود تصریح می‌کند که وزارت امور خارجۀ روسیه حاضر به اظهار نظر در این باره نشده است. برخی خبرگزاری‌های ایران روز جمعه ٣١ مه به نقل از «المیادین» نوشتند «دیمیتری پسکوف»، سخنگوی رئیس جمهوری روسیه از هرگونه «مذاکره‌ای میان تهران و مسکو در این باره» اظهار «بی اطلاعی» کرده است.

سامانۀ ضدهوائی و ضد موشکی «اس – ٤٠٠/ تریومف» در حال حاضر یکی از پیشرفته ترین تجهیزات پدافند هوائی در جهان محسوب می‌شود و تا کنون، علاوه بر روسیه، تنها چین بدان دسترسی یافته است. مسکو در این زمینه اخیراً دو قرارداد اولیۀ فروش با هند و ترکیه نیز امضاء کرد.

«ایگور دولانوئه»، کارشناس مسائل دفاعی در «مرکز دیده بانی فرانسه ـ روسیه» در مسکو به رادیوی ما می‌گوید روسیه با فروش این سامانه به برخی کشورها، هدف دور کردن آنها از آمریکا را دنبال می‌کند و با «فروش آن به ترکیه، می‌تواند یکپارچگی تجهیزات در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ـ ناتو را بر هم بزند».

از همین روست که آمریکا به ترکیه هشدار داده است که اگر سامانۀ «اس – ٤٠٠/ تریومف» را از روسیه خریداری کند، آمریکا از فروش هواپیماهای «اف ـ ٣۵» خود به این کشور خودداری خواهد کرد. واشینگتن بروشنی به آنکارا گفته است که باید میان این دو یکی را انتخاب کند. «آلکساندر گولتز» کارشناس نظامی روسی به نمایندۀ رادیوی ما در مسکو می‌گوید «ترکیه یا باید از خرید این سامانه صرفنظر کند و یا تمامی مناسبات خود با آمریکا را به خطر اندازد».

بگفتۀ کارشناسان، هیچیک از این ملاحظات در بارۀ ایران صدق نمی‌کند. این کشور دارای پیوندی با آمریکا نیست و بنابراین لزومی در استفاده از ابزار فروش تجهیزات نظامی پیشرفته برای دور کردن آن از واشینگتن وجود ندارد.

ایران و روسیه در سال ٢٠٠٩ قراردادی برای خرید سامانۀ دفاعی «اس ـ ٣٠٠ فیوریت» به مبلغ ٨٠٠ میلیون یورو امضاء کردند، اما در ٢٢ سپتامبر ٢٠١٠ مقامات روسیه اعلام کردند که به دلیل برقراری تحریم‌های «ناتو» از تحویل این تجهیزات به ایران خودداری می‌کنند. مسکو با این حال، پنج سال بعد و در پی امضاء توافق نامۀ اتمی ایران با شش کشور طرف مذاکره، آمادگی خود را برای تحویل این سامانه اعلام داشت و یکسال بعد این قرارداد به اجرا گذاشته شد.