رژیم علی‌اف در آذربایجان، پایان کار شاه ایران را به یاد می‌آورد

روزنامۀ کمونیست هومانیته مطلب خود را در بارۀ کره شمالی با این پرسش آغاز می‌کند که "دونالد ترامپ دنیا را به کدام سو می‌برد؟"... این روزنامه تغییر جهت‌های پی در پی ترامپ را در رویارویی با کره شمالی گوشزد می‌کند و می‌افزاید: "رئیس جمهوری متلون آمریکا بعد از ششمین آزمایش اتمی کرۀ شمالی، این کشور را به پاسخ نظامی سنگین تهدید کرده و سپس در گفتگو با نخست‌وزیر ژاپن تأکید کرده که کاربرد سلاح اتمی هم جزو احتمالات است".

اما مسئلۀ کرۀ شمالی روز به روز پیچیده‌تر می‌شود. کرۀ جنوبی که بیش از همه از سلاح اتمی و موشک‌های همسایۀ شمالی‌اش واهمه دارد، به جنب و جوش افتاده و برخی از سیاستمدارانش اصرار می‌کنند که "برای دفاع از خود، ما نیز باید به دنبال سلاح اتمی برویم"... در واقع این افراد می‌گویند که قرار داشتن زیر چتر حمایت آمریکا کافی نیست و باید خود به فکر دفاع باشیم. در عین حال آمریکا هم که با کرۀ جنوبی روابط بسیار نزدیک دارد، موشک‌های دفاعی خود را در خاک این کشور مستقر کرده، اما طبعاً چینی‌ها هم از این موشک‌های آمریکایی نگرانند و حالا تحریم‌هایی را علیه کرۀ جنوبی اعمال کرده‌اند. ساده‌تر بگوییم: چین کرۀ شمالی و کره جنوبی را تحریم کرده و آمریکا چین و کره شمالی را... در این میان کرۀ شمالی هم می‌خواهد به زور تهدید و قلدری امتیازهایی بگیرد.

مهاجرت در فرانسه

روزنامۀ فیگارو تیتر اول را به مسئلۀ مهاجران غیرقانونی اختصاص داده که وارد خاک فرانسه می‌شوند. ژرار کلمب، وزیر کشور فرانسه تصمیم گرفته است که در اخراج این مهاجران قاطعیت بیشتر به خرج دهد یا به قول مخالفانش با بی‌رحمی بیشتر، پناهجویان را از کشور اخراج کند.

روزنامۀ فیگارو که بنا بر سنت و تعلق سیاسی خود به سختگیری در قبال این موضوع گرایش دارد در سرمقاله‌اش می‌نویسد: "اخراج مهاجران غیرقانونی از خاک فرانسه با قطره‌چکان انجام می‌شود. در سال ٢٠١۶، از ٩١هزار نفر که به طور قاچاق وارد فرانسه شده بودند تنها ١٣ هزار این کشور را ترک کردند. بقیه مسلماً به انبوه کسانی پیوسته‌اند که بدون مسکن و شغل در این مملکت سرگردان و بلاتکلیفند". فیگارو سپس به طعنه به کسانی که مخالف این اخراج‌ها هستند می‌گوید "کسانی که فقط به دنبال افکار قشنگ و انسان‌دوستانه هستند، مسلماً از قاطعیت دولت خوششان نخواهد آمد".

دیپلماسی خاویار و سرنوشت رژیم آذربایجان

روزنامۀ لوموند در صفحۀ اول عنوانی دارد که بلافاصله توجه را جلب می‌کند: "آذربایجان، دیپلماسی خاویار"... مقاله‌ای که دو صفحۀ تمام لوموند را به خود اختصاص داده به طور خلاصه می‌گوید که "باکو نفوذ خود را در اروپا با پول می‌خرد".

این مقالۀ مفصل، حاصل تحقیقات روزنامۀ لوموند و ده نشریۀ اروپایی است که فعالیت‌های پنهان رژیم آذربایجان و رهبر آن الهام علی‌اف را ردگیری کرده‌اند. لوموند از فساد گسترده در آذربایجان خبر می‌دهد و می‌نویسد که همه چیز در این کشور در دست خاندان علی‌اف است.

باکو با دست و دلبازی به مقامات و شخصیت‌های اروپایی رشوه می‌دهد تا خود را از انتقادها یا خصومت آنان در امان نگاه دارد.

لوموند مثال می‌زند که چهار سال قبل یکی از مسئولان درجه اول یک حزب سیاسی آلمانی بیش از شصت هزار یورو از سوی آذربایجان دریافت کرده است.

یکی دیگر از شخصیت‌هایی که از بذل و بخشش‌های علی‌اف بهره برده، یک تبعۀ بلغار است به اسم کالین میترف که چندان مشهور نیست. اما موضوع هنگامی جلب توجه می‌کند که لوموند می‌افزاید اقای میترف، همسر خانم ایرینا بوکووا، دبیرکل یونسکو است. گویا اخیراً روابط نزدیک خانم بوکووا – یکی از مدیران درجه اول سازمان ملل - با رژیم باکو، اعتراض‌هایی را در محافل سیاسی – البته به طور خصوصی- برانگیخته است. همسر مدیرکل یونسکو، طی یک دورۀ دو ساله بیش از ۴٠٠هزار یورو از باکو دریافت کرده است. اقای میترف می‌گوید که این پول، حق‌الزحمۀ وی برای کارشناسی است...

اما به موازات انتشار این مطلب، روزنامۀ لوموند در صفحۀ بحث و تحلیل خود نیز مقاله‌ای از روزنامه‌نگار مخالف آذربایجانی، خدیجه اسماعیلووا منتشر کرده است. خانم اسماعیلووا که پیوسته زیر فشار رژِیم باکو بوده می‌نویسد: "در کشور من روزنامه‌نگاری جرم است". او می‌افزاید مردم آذربایجان به هیچ نوع تغییری امید ندارند. الهام علی‌اف، همراه با همسرش مهربان علی‌اف که رسماً معاون رئیس جمهوری است، تمامی امور کشور را قبضه کرده‌اند.

خدیجه اسماعیلووا که در کشورش به هفت سال زندان محکوم شده و اینک در تبعید به سر می‌برد با تأکید بر نفوذ خاندان علی‌اف در اروپا می‌نویسد: "دو رویی غربی‌ها و ناامیدی ملت آذربایجان یادآور آخرین سال‌های رژیم پادشاهی ایران است".

خانم اسماعیلووا در پایان می‌نویسد: "یک روز، خشم زاییده از فقر منفجر خواهد شد. باید امیدوار بود که در چنین روزی، مردم آذربایجان نگویند که دست‌های دموکراسی‌های غربی در روابط با رژیم علی‌اف بیش از حد آلوده بوده است"...