زندگی پیش و پس از سلطه اسلامیون درکشورهای مسلمان

اکنون با گذشت دهه‌های متمادی، ازفروکش کردن نسبی مطالعات اسلام شناسی ومردم شناسی کشورهای اسلامی دراروپا، مراکزتحقیقاتی قاره پیر باردیگرروی به سوی تحقیق و تفحص درباره روند جدید سیل آسای اسلامی شدن شرق مسلمان آورده اند.
روزی نیست که درمطبوعات اروپایی مطلبی پیرامون اسلام و مسلمانان و جنبش های اسلامی نوپا انتشارنیابد.
کارکارشناسی متخصصین شریعت وجهان اسلام باردیگردروسائل ارتباط جمعی خریداران فراوانی یافته اند.
لوپوئن هفته نامه فرانسوی درشماره این هفته خود باردیگر به سراغ جوامع اسلامی رفته و به بررسی تحولات اجتماعی ، پیش و پس از سلطه اسلامگرایان ،دربرخی از این جوامع پرداخته.
لوپوئن تحت عنوان «دنیای اسلام پیش از اسلامیست‌ها» می‌نویسد: ازترکیه ی اتاتورک تا تونس بورقیبه تا مصرناصرهرچند کشورهای مسلمان با حکومت‌های ناسیونالیست و اقتدارگرای خود سررو دست به گریبان بودند، اما این حکومت‌ها درسیاست ورزی آشکارا فاصله خود را با شریعت اسلامی حفظ می کردند، ولی اکنون چه شده است که بسیاری از این کشور‌ها به تب اسلام گرایی دچارشده‌اند؟.
لوپوئن درگزارش چندین صفحه‌ای خود به نکات تاریخی درکوشش‌های رهبران کشورهای اسلامی برای محدود کردن دخالت اسلامیون درزندگی مردمان این کشور‌ها می‌پردازد و موضوع لائیسته و عدم موافقت آنرا درکشورهای اسلامی مورد پرسش قرارمی دهد.
دراین گزارش، درمصاحبه مفصلی با «هانری لوران» استاد مدرسه عالی مطالعات تاریخی فرانسه بیش ازهرچیز به ناسیونالیسم عرب و علل شکست آن وبازگشت اسلامیون به صحنه پرداخته شده است. هانری لوران دراشاره به نمونه‌های ترکیه و برخی کشورهای عرب می‌گوید: قانون اساسی لائیک ترکیه، که توسط اتا تورک تدوین شد، دربرگیرنده بخش محدودی از جامعه مرفه و متوسط ترکیه آن زمان بود و هیچگاه درسرزمین‌های وسیع محدودهٔ ی «آناتولی»، که اسلام فرهنگ مسلط آن دوران بود، نفوذ نکرد و با توجه به نرخ بالای زاد و ولد دراین مناطق به مرورزمان زمینه بازگشت اسلام و اسلامیون با
پیش زمینه مذهبی همین توده‌های عظیم فراهم شد.
هانری لوران با اشاره به کشورهای عربی می‌گوید: نگاهی به کشورهای عربی مانند مصر، سوریه، عراق یا تونس نشان می‌دهد که ناسیونالیست‌های عرب پس از تصاحب قدرت سیاسی دراین کشورها نوعی حکومت خود سرومتکی به برسرنیزه برای خود برقرارکردند، که مالاً، این نوع حکومت کردن موجب گردید این حاکمین به مرورزمان مشروعیت خود را درافکارعمومی از دست بدهند، مضافاً به اینکه، همزمان با این نوع حکومتگران سلطه جویی حفظ و احیای باورهای مذهبی اسلام درمیان روستائیان و قشرهای محروم جامعه، به ویژه ازطریق آموزش درمدارس، همچنان درحال تثبیت و گسترش بود.
دراین گزارش درمقالات متعددی به تحولات نوزایی جنبش‌های اسلامی جدید درکشورهای عرب وغیرعرب پرداخته شده و تصاویرمتعددی از زندگی زنان آزاد و مدرن درافغانستان، لبنان، مصر، تونس وترکیه پیش از استیلای جنبش‌های اسلامی دراین کشور‌ها به چاپ رسیده که درنوع خود تازگی دارد.
لوپوئن درگزارش خود بیشتربه سرنوشت زنان درکشورهای اسلامی توجه دارد وتصاویربه آزادی پوشش و رفتارزنان درکشورهای اسلامی اختصاص یافته.
درمورد ایران گزارش اشاره چندانی به رویداهای پس از انقلاب اسلامی و حقوق ازدست رفته زنان نکرده است وتنها با اشاره کوتاهی به هفده دی ماه ۱۹۳۶ میلادی اشاره می‌کند که رضا شاه درآن روزفرمان کشف حجاب زنان ایران را صادرکرده است.
لوپوئن می‌نویسد: رضا شاه به قانون اساسی دست نزد، اما هشت سال پیش از آن آتاتورک بند دوم قانون اساسی را که برلزوم اولویت دادن به شریعت اسلامی برقوانین مدنی صراحت داشت باطل کرد و جای آنرا به بندهایی مانند پیشرفت، مدنیت، جمهوریت و حکومت مردم برمردم سپرد.
واما ازاسلام، لائیسیته، حقون زنان درکشورهای اسلامی وعربی سفری به ایران، ایران تاریخی دردروان حکومت اسلامی کنونی.
ضمیمه تبلیغات لوکس هفته نامه اکسپرس بخشی ازاین شماره خود را به گزارشی درباره سفر به ایران اختصاص داده و به شرح زیبایی‌های شهرهای تاریخی ایران مانند شیراز، أصفهان ویزد پرداخته.
این گزارش حاصل سفردور روزنامه نگارفرانسوی، «ژاک برونل» نویسنده و "ژان فرانسوا گوگن‌هایم" عکاس بوده است که برای ضمیمه لوکس اکسپرس تهیه شده است.
نویسنده بدون پرداختن به فرازو نشیب‌های تاریخ دور دراز ایران، و آنچه که دیوارهای اصفهان، شیراز، یزد ونیشابور گویای آن است، تنها درچارچوب جذابیت‌های جهانگردی به تصویرزیبایی‌های این شهر‌ها می‌پردازدو درپایان خواننده را با دادن اطلاعاتی درمورد امکانات سفر به دیداراز ایران دعوت می‌کند.