سوریه: چگونه سیا تحویل سلاح به اپوزیسیون سوریه را کنترل می کند

فیگارو دو مقاله جالب، در بخش خبرهای جهان این روزنامه، منتشر کرده که یکی از چگونگی کنترل تحویل سلاح به شورشیان سوریه توسط سازمان اطلاعاتی آمریکا، "سیا" صحبت می کند ودیگری وضع مغولستان را، که این روزنامه آن را امیر نشین آینده دشت های آسیای میانه می خواند،در پیوند با انتخابات پارلمانی روز پنجشنبه در این کشور، می شکافد. فیگارو در مقاله نخست به سخنان یکی از اعضای اپوزیسیون سوریه به نام ناصر اشاره می کند که دائم پیش همه مخاطبان غربی و عرب تکرار می کرد : بدون داشتن سلاح هائی که بتوانند از پس تانک های دولتی بر آیند، اپوزیسیون سوریه هیچ امکانی برای مقاومت و پیروزی نمی توانست داشته باشد. در اواسط ماه مه اما لبخند به لبهای ناصر آمد آمد چرا که حدود چهل تن از رهبران شورای نظامی انقلاب، برای تحویل گرفتن زرادخانه ای ذیقیمت، مخفیانه به ترکیه سفر کردند. ناصر می گوید در این سفر به آنها شماری راکت "آر پی جی 9" از انبارهای عربستان سعودی، تحویل داده شد. این راکت ها با هواپیما به فرودگاه "آدانا" در ترکیه ارسال شد و در آنجا زیر نظر نیروهای امنیتی ترک، درانتظار تحویلشان به دریافت کننده، قرار گرفت. به منظور آرام کردن مخاطبان خویش، ناصر بر این تأکید کرد که به منظور جلوگیری از استفاده های مافیائی از این سلاح ها، قرار شد رهبران سنتی اپوزیسیون کاربرد آنها را زیر نظر بگیرند. بخشی از این راکت ها به حومه دمشق و بخشی دیگر از راه جاده لبنان به "درعا" در جنوب و منطقه "ادلب" ارسال گردید. اما انچه که ناصر به آن اشاره نمی کند این است که ماموران "سیا" درپشت پرده مواظب بودند که این سلاح ها به دست جهادیونی نیفتند که به خاک سوریه رخنه کرده اند. یکی از دیپلمات های فرانسوی از قول دیپلمات های عربستان سعودی می گوید مادام که ارتش بشار اسد از نظر نظامی بر دشمنانش برتری داشته باشد، رهبر سوریه هیچ دلیلی برای گفتگو برای کناره گیری نخواهد داشت. این دیپلمات می افزاید : به همین دلیل بود که "محمد صالح" رئیس جمهوری یمن زمانی حاضر شد از قدرت کنار برود که توانائی اپوزیسیون به حد نیروهای دولتی رسید. از سوی دیگر تحویل اسلحه به اپوزیسیون باعث شده که گریختن نظامیان از ارتش شتاب بیشتری بگیرد. شورشیان هم توانستند به عملیات گسترده تری از جمله علیه هلیکوپترهای دولتی دست بزنند. یکی از اعضای دیگر اپوزیسون سوریه می گوید: " فرانسویان را ترک ها به محل عملیات اسلحه رسانی راه نمی دهند و می گویند حال که آنها از دادن اسلحه خود داری می کنند، دست کم تجهیزات مخابراتی امن به مبارزان سوری بدهند... " و در حالی که دولت پیشین فرانسه با دادن اسلحه به مخالفان دولت سوریه مخالف بود، دولت تازه چندان مقاوتی نمی کند و به گفته "لوران فابیوس"، وزیر امور خارجه فرانسه : "ما چه بخواهیم و چه نخواهیم سلاح ها عبور می کنند." در واقع غرب که نمی خواهد درگیر جنگی در سوریه شود، سلاح به شورشیان می دهد که آنها خود بتوانند از خود دفاع کنند. لوموند نیز در مطلبی که به سوریه اختصاص داده می نویسد، رژیم سوریه که بیش از پیش در خطر قرار گرفته، جنگی کامل در پیش خواهد گرفت . لوموند به افزایش شمار انهائی که از ارتش می گریزند و نیز علائم ناتوانی در جناح بشار اسد، اشاره کرده می نویسد : پخش شایعه رفتن بشار اسد باعث شده که سرویس های اطلاعاتی مختلف وارد تسویه حساب با یکدیگر شوند. پایه های سست رژیم و بی اعتمادی یکی به دیگری شرایطی را به وجود آورده که در آن، در صورت واژگونی کسی که در صدر آن قرار دارد، هر سرویس و هر رده ای از مسئولان را بر آن خواهد داشت که منافع خود را در این هرج و مرج حفظ کنند. لوموند در مطلبی دیگر به نگرانی محافل لیبرال و قبطی های مصری از انتخاب "محمد مرسی" به عنوان رئیس جمهوری تازه، اشاره دارد و می نویسد، علیرغم تلاشی که رئیس جمهوری تازه برای ارام کردن نگرانی های بخشی از جامعه مصر می کند، با این حال چندان پرده از روی هدفهای "اخوان المسلمین" بر نداشته است. البته برخی می گویند که احوان المسلمین برای حفظ حمایت نیروهای لیبرال در شرایطی که تنش با ارتش بالاست، دست به تصویب قوانین بحث برانگیز نخواهند زد. اما روشن نیست چگونه با فشار سلفیون که میخواهند قوانین اسلامی را پیاده کنند و قوانین حمایت خانواده را که به نفع زنان بود تغییر دهند، کنار خواهند آمد. باز بر می گردم به مطلب دیگر فیگارو درباره "مغولستان" که امیرنشین آینده نامیده می شود. در این مطلب می خوانیم که "مغولستان" در آستانه یک تغییر اساسی قرار دارد. تغییری که به کمک بهره برداری معادن بی نظیر آن از سال 2013 به بعد انجام خواهد گرفت چراکه مغولستان با مساحتی سه برابر خاک فرانسه و نزدیک به سه میلیون جمعیت، در زیرخاک خود ثروتی انبوه نهفته دارد. مغولستان که امیر نشین بدون امیر شرق آسیاخواهد بود دارای رژیم پارلمانی است و گرچه فساد و کمبود ها در آن بسیار است ، اما به گفته یک مفسر اقتصادی، دمکراسی پا گرفته از 22 سال پیش، علیرغم کاستی ها، راه خود را می پیماید و تبدیل به پروسه ای بازگشت ناپذیر شده است.