رکورد بی سابقه تراکم گازهای گلخانه ای در سال 2010 و تشدید فجایع زیست محیطی

در آستانه ‏ی هفدهمین نشست بین‏ المللی برای بررسی وضعیت اقلیمی کره‏ ی زمین که قرار است هفته ‏ی آینده در آفریقای جنوبی برگزار شود، چند روی‏داد مختلف و انتشار مدارکی حاکی از وخامت اوضاع اقلیمی کره‏ ی زمین و آینده ‏ی نه چندان خوش‏آیند آن، در محافل علمی و تخصصی جنجال‏ برانگیز شده است.

DR

در حالی‏که قرار است به ابتکار سازمان ملل متحد، صدها کارشناس و پژوهش‏گر فعال در زمینه ‏ی مسائل اقلیمی و هواشناسی، در شهر "دوربان" آفریقای جنوبی گرد هم آیند تا از یک سو، نتایج حاصله از نشست سال ۲۰۰۹ در کپنهاگ را بررسی کنند و از سوی دیگر برای آینده ‏ی نزدیک برنامه ‏ریزی کنند، سازمان جهانی هواشناسی در آخرین گزارش خود اعلام کرد که در سال ۲۰۱۰ میزان تراکم گازهای آلاینده ‏ی دی‏ اکسید کربن، متان و پروتوکسید ازت به بیشترین حد نصاب تاریخی خود رسیده است.
این گازها موسوم به "گازها‏ی گل‏خانه ‏ای"، مسبب اصلی فرآیند گرمایش کره‏ ی زمین هستند و نکته‏ ی نگران کننده همین مورد است. چرا که در نشست جهانی اقلیمی دو سال پیش در کپنهاگ که با حضور ۱۹۲ کشور برگزار شده بود، تمامی دولت‏های حاضر تعهد کرده بودند که به سرعت میزان تولید گازهای گل‏خانه‏ ای کشورهای خود را کاهش دهند و بدین ترتیب بتوان میزان افزایش دمای متوسط کره ‏ی زمین را زیر مرز دو درجه نگه داشت.
حال بنا به گزارش سازمان جهانی هواشناسی، تولید گازهای گل‏خانه‏ای نه تنها کاهش نیافته، بلکه سال ۲۰۱۰ رکورد تاریخی میزان تراکم آن‏ها در جو کره‏ی زمین نیز شکسته شده است.
بنا بر اظهارات پژوهش‏گران سازمان جهانی هواشناسی، مضرترین گاز تولید شده توسط فعالیت صنعتی انسان، دی‏ اکسید کربن است که اندازه‏ ی آن در جو، از سال ۱۷۵۰ به بعد، یعنی آغاز دوران صنعتی کره ‏ی زمین تا به حال، به میزان ۴۰درصد افزایش یافته است. در حالی‏که در ده‏ها هزار سال قبل از انقلاب صنعتی، میزان دی‏ اکسید کربن موجود در هوای کره‏ ی خاکی ما کاملاً یک‏سان بوده است.
شایان یادآوری است که گازهای گل‏خانه ‏ای دور جو کره‏ ی زمین قرار می‏گیرند و نوعی حباب بزرگ تولید کرده، سبب می‏شوند که نور خورشید که به زمین می‏تابد و منعکس می‏شود، در جو بماند و از آن خارج نشود و مانند این‏که با آینه ‏ای برخورد می‏کند، بار دیگر به سوی کره ‏ی زمین بازگردد.

بدین ترتیب، کره ‏ی زمین گویا در یک گل‏خانه‏ قرار دارد و دمای هوا به همین دلیل به ‏طور غیرطبیعی دائماً افزایش می‏یابد و برای این است که این گازهای آلاینده را گازهای گل‏خانه‏ ای می‏نامند.
در این رابطه، دبیرکل سازمان جهانی هواشناسی با اشاره به آمار و ارقام بی‏سابقه‏ ی تراکم گازهای گل‏خانه‏ ای در جو کره ‏ی زمین، متذکر شد که حتی اگر از همین امروز جهانیان به تولید بی ‏رویه ‏ی گازهای گل‏خانه‏ ای در کشورهای خود پایان بخشند، کماکان گازهای حاضر در جو زمین، ده‏ها سال باقی خواهند ماند و بدون شک تعادل بسیار ظریف و شکننده ‏ی کره‏ ی زمین، وضعیت اقلیمی و زیست محیطی آن را متزلزل خواهند ساخت.
بنا بر آخرین پیش‏بینی سازمان جهانی هواشناسی، با استناد به آمار و ارقام اخیر منتشر شده توسط آژانس بین‏ المللی انرژی، تا سال ۲۰۳۵ تراکم گاز دی‏ اکسید کربن در جو کره ‏ی زمین، به میزان ۲۰درصد افزایش خواهد یافت. که این امر سبب خواهد شد تا دمای کره ‏ی خاکی ما به ‏طور میانگین ۳/۵درجه افزایش یابد. که این خود حاکی از شکست اهداف و پیمان‏های نشست کپنهاگ است. جایی که قرار بود تمهیدات لازمه اتخاذ گردد تا دمای متوسط کره‏ی زمین حداکثر دو درجه افزایش یابد.
از سوی دیگر، گروه پژوهش‏گران و متخصصین بین ‏المللی که تغییر و تحولات اقلیمی را زیر نظر دارند، پس از نشستی در کامپالا، پایتخت اوگاندا و بررسی هزاران تحقیق و پژوهش مختلف جهانی، آخرین گزارش خود را منتشر ساخته‏ اند.
بنا براین گزارش، به دنبال ادامه‏ ی فرایند گرمایش کره ‏ی زمین و شدت گرفتن این پدیده در قرن بیست و یکم، فجایع طبیعی حاصله از دگرگونی و تحولات آب و هوایی، بیش از پیش مشاهده خواهد شد؛ از گردبادهای مخرب گرفته تا باران‏های سیل ‏آسا و یا خشک‏سالی ‏های بی‏ نظیر.
این گزارش متذکر می‏شود که فرایند گرمایش کره ‏ی زمین سبب می‏شود که کرانه ‏های دریاها را آب بگیرد، میزان آب بالا برود، یخچال‏های طبیعی در حال آب شدن هستند و خصوصا پدیده ‏ی "پرمافروست"، یعنی وجود مناطقی در کره‏ ی زمین که همواره در آن یخ‏بندان است، کم‏ کم از بین خواهد رفت.
در این میان، یک پایگاه اینترنتی، مانند ویکی ‏لیکس، ناگهان هزاران ای‏میل خصوصی چند پژوهش‏گر فعال در مسائل اقلیمی را منتشر ساخت که این امر نیز جنجال ‏‏آفرین شده است.
به همراه این افشاگری، گروهی که خود را "فعال آزادی اطلاعات" می‏داند، بیانی ه‏ای منتشر ساخته و تأیید کرده که بر اساس مطالعه ‏ی پیام‏های ارسالی پژوهش‏گران، می‏توان به‏ خوبی نتیجه ‏گیری کرد که هم‏ اکنون در سراسر جهان بیش از ۲/۵ میلیارد نفر با کم‏تر از دو دلار در روز زندگی می‏کنند، هر روز بیش از ۱۶هزار کودک به دلیل گرسنگی و بیماری‏های ناشی از سوءتغذیه جان خود را از دست می‏دهند و برای نجات جهانیان و پایان بخشیدن به فرایند گرمایش کره ‏ی زمین، دولت‏ها باید تا سال ۲۰۳۰، بیش از ۳۷هزار میلیارد دلار هزینه کنند. وگرنه تمامی نشست‏ها و گردهم ‏آیی‏های پژوهش‏گران و متخصصین اقلیمی هیچ نتیجه ‏ای نخواهند داشت.