"ژان ژنه" نمایشنامه‌نویس فرانسوی، برای فارسی‌زبانان هم نامی آشناست؛ طی دهه‌ها گذشته، اغلب آثار این اسطوره ادبیات فرانسه به فارسی ترجمه و نمایشنامه‌های او نیز در ایران اجرا شده است.
در فرانسه، از میان آثاری که هر سال درباره "ژان ژنه" منتشر می‌شود، سه کتاب از همه معروف‌تر است: "قدیس ژنه، بازیگر و شهید" اثر "ژان پل سارتر"، "ادبیات و شر" از "ژرژ باتای" و کتاب "ناقوس مرگ" نوشته "ژاک دریدا".
اما در ایران و به زبان فارسی آثار اندکی درباره جهان فکری ژنه منتشر شده که ترجمه فارسی پایان‌نامه دکترای "مهتاب بلوکی" در دانشگاه سوربن با عنوان "ژان ژنه و معماری خلأ" یکی از این کتاب‌هاست.
بلوکی که سابقه تدریس در گروه ادبیات فرانسه دانشگاه شهید بهشتی تهران را دارد، در زمینه تحقیق درباره آثار ژنه می‌گوید که بررسی این نمایشنامه‌نویس فرانسوی، تا مدت‌ها تحت تأثیر افسانه "قدیس ژنه" سارتر قرار داشت، به گونه‌ای که منتقدان انتخاب تئاتر از سوی ژنه را روشی برای تسویه حساب با جامعه تلقی می‌کردند، اما خود ژنه معتقد بود که نباید از نمایشنامه‌هایش تفسیر سیاسی یا اجتماعی به دست داد.
بر اساس پژوهشی که مهتاب بلوکی منتشر کرده، مضمون "خلأ"، به شکل‌های متفاوت در آثار ژنه تکرار شده و محور اساسی تفکر ژنه را تشکیل می‌دهد.
این پژوهشگر در گفت‌وگو با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه، درباره جهان نمایشی ژان ژنه توضیحاتی ارائه و این تئوری را بسط می‌دهد که «از نظر ژنه، هر فعالیت خلاق، از خلأ منشأ می‌گیرد و در حرکتی دوار به خلأ باز می‌گردد.»
گفتگو با مهتاب بلوکی، پژوهشگر
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید