بدلیل فقدان منع قانونی، فعالان صنفی را به اتهامات امنیتی به زندان می‌اندازند

از آنجا که مقامات زندان مرگ "شاهرخ زمانی" را "سکته مغزی" اعلام کرده‌اند، منصور اسانلو تأکید دارد که هم‌زندان‌های شاهرخ علائم متعددی از ضرب و جرح بر صورت و پیکر او دیده‌اند که نشان می‌دهد ساعاتی قبل از مرگ مضروب شده است.

شاهرخ زمانی، کارگر نقاش و فعال سندیکائی

ماجرای مرگ دردناک شاهرخ زمانی کارگر نقاش و فعال سندیکائی پنجاه و یک ساله که به روایت عفو بین‌الملل، به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز صنفی دستگیر و به 11 سال زندان محکوم شده بود، افکار عمومی در ایران و جهان را شوکه کرده است.
این حادثه تکان دهنده، از یک‌سو نتیجه اقدامات خشن و سختگیرانه مقامات امنیتی و قضائی ایران علیه زندانیان سیاسی و صنفی و از سوی دیگر آنگونه که سازمان عفو بین‌الملل می‌نویسد، «شرایط بازداشت غیرانسانی و اسفناک زندان‌های ایران» است.

در سال‌های اخیر هر نوع کوشش کارگران و بعدها معلمان کشور بقصد برپائی سازمان‌های صنفی، خود با برخوردهای قاطعانه مراکز امنیتی کشور روبرو گشته است.
متأسفانه سرنوشت این فعالان سندیکائی عمدتاً محکومیت به زندان های کمابیش طولانی است و در این سال‌ها هیچ گاه زندان های کشور از فعالین صنفی و اتحادیه ای خالی نبوده است.

منصور اسانلو، فعال سرشناس کارگری که اینک در آمریکا زندگی می‌کند و خود مزه تلخ این بگیرو ببندها را چشیده است می گوید بازجوها هیچ مدرک حقوقی مبنی بر منع فعالیت های صنفی در اختیار ندارند.
او می گوید مأموران بازجوئی سعی می کنند به فعالان سندیکائی زندانی تهمت‌هائی جدا از تهمت فعالیت سندیکائی بزنند. یعنی اتهام وابستگی به احزاب ، گروه‌ها و اندیشه‌های سیاسی بزنند و پرونده آنها را از مسیر سندیکالیستی و اتحادیه‌ای خارج کنند؛ بهمین دلیل بیشترین فشار در زیر بازجوئی‌ها این است که کارگر سندیکالیست را وادار کنند زیر فشار شکنجه، شلاق و تهدید، به چیزهائی غیر از فعالیت صنفی اعتراف کند.
بعقیده منصور اسانلو بدرفتاری و شکنجه برای رسیدن به این هدف چنان شدید است که ما اینک شاهد مرگ شاهرخ زمانی هستیم. قبل از او افشین اسانلو را کشتند و یا منصور رادپور را به قتل رساندند. او این قتل ها را "اعدام های خاموش" می‌نامد.

از آنجا که مقامات زندان، مرگ شاهرخ زمانی را "سکته مغزی" اعلام کرده اند، منصور اسانلو در گفتگو با رادیوی ما تأکید دارد که هم‌زندان‌های شاهرخ علائم متعددی از ضرب و جرح بر صورت و پیکر او دیده اند که نشان می دهد ساعاتی قبل از مرگ مضروب شده است.( به این گفتگو گوش کنید)

علیرضا نوائی، عضو اتحادیه بین المللی در حمایت از کارگران ایران نیز در گفتگوئی تأکید می کند که قوانین ایران منعی بر فعالیت‌های صنفی نگذاشته‌اند . او با یادآوری دو مقاوله نامه بین‌المللی که ایران نیز آنها را پذیرفته است می گوید که این میثاق‌ها کشورهای جهان را متعهد می کنند که آزادی فعالیت‌های مستقل سندیکائی را به رسمیت بشناسند.