از وقتی امکان فنی ضبط صدا پدید آمد، سرنوشت موسیقی و جایگاه اجتماعی آن عوض شد. سپس برق، الکترومغناطیس و الکترونیک دنیای صوتی تازه‌ای خلق کرد. سازهای برقی رنگ‌ها و طنین‌هایی بی‌سابقه تولید کردند که با صداهایی که از چوب و فلز و پوست و زه بیرون می‌آمد، متفاوت بود...
بشر کم‌کم توانست صداهایی با کشش زمانی نامحدود تولید کند، تغییر فرکانس‌ها را بدون کوچک‌ترین خطا در اختیار در آورد و درعین حال برخی اصوات و ارتعاش‌های ضعیف را چنان شدت دهد که حتی گوش‌آزار شود.
به کمک تکنولوژی‌های جدید ابتدا اصوات ساده (مثل بوق ممتد) و بعد کم‌کم صداهای بسیار پیچیده‌تر، مثل صداهای سازهای بادی یا زهی ساخته (سنتز) شد.
صداهای ریتمیک یا ضرب نیز که هزاران سال با برخورد اجسام سخت تولید می‌شد به ابزار الکترونیکی واگذار گردید. با پیشرفت تکنولوژی کامپیوتری کار به جایی رسید که ریتم‌های "پیش‌ساخته" در دسترس همه قرار گرفت.
ریتم‌های قدیمی، ابزار جدید
هرچند امروزه با یک کامپیوتر معمولی یا اسمارت‌فون می‌توان ریتم‌ها را نواخت یا گوش کرد، اما آفرینش ریتم‌های تازه کار هرکس و هر روز نیست.
در موسیقی الکترونیکی رایج، «دی‌جی»ها کار آفرینش را بر اساس واحدها یا قطعات موجود انجام می‌دهند. اکثر ریتم‌هایی که در موسیقی سی چهل سال اخیر در دنیا باب شده، قطعاتی هستند که دهه‌های قبل آفریده شده بودند.
تهیه‌کنندگان یا موسیقی‌دانان یا دی‌جی‌ها این قطعات را کپی می‌کنند، با قطعات دیگر به هم می‌آمیزند، جنس صداها را تغییر می‌دهند، سرعت ریتم را کم یا زیاد می‌کنند و بالاخره بر روی بافت ریتمیک، ملودی‌هایی می‌افزایند. بدین ترتیب آثار تازه به شکل انبوه ساخته می‌شود. با اینحال، قطعات ریتمیک بنیادین (Break)، همان است که قبلاً بدون الکترونیک، و به کمک چوب و فلز و ... تولید می‌شد.
یکی از این قطعات ریتمیک تاریخی که بعد از ٤٥ سال همچنان همه جا استفاده و شنیده می‌شود Amen Break نام دارد...
نخستین قسمت برنامۀ «اتاق موسیقی» را در فایل صوتی گوش کنید
Mag Musique1 - 31.03.16
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید