آیا خشونت به هر شکل و علیه هر کسی از دید شهروندان عادی جامعه، امری مذموم و غیرقابل قبول است؟ با نگاهی به شبکه‌های اجتماعی می‌توان به این پرسش پاسخ منفی داد.
هفته گذشته «ناظران» گزارشی درباره رفتار بسیار خشونت‌آمیز ارتش عراق با افرادی که به گفته آنها از اعضای داعش هستند و در میدان جنگ بازداشت می‌شوند منتشر کرد.
ویدئوهایی که به دست ناظران رسیده بودند تا حدی خشن هستند که امکان انتشار آنها وجود نداشت و «ناظران» تصمیم گرفت تنها عکس‌هایی از این ویدئوها را برای مخاطبان خود منتشر کند. اما واکنش بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی در نوع خود قابل تأمل بود.
گزارش «ناظران» به سه زبان انگلیسی، فرانسه و فارسی منتشر شد و در هر سه زبان، تعداد زیادی از مخاطبان تلویزیون فرانس 24 و رادیو بین‌المللی فرانسه، اقدامات خشونت‌بار ارتش عراق را که بر اساس قوانین بین‌المللی جنایت جنگی به شمار می‌رود را تأیید و حتی تشویق کردند.
حال سؤال این است؛ چرا ما در مواقعی خشونت را آن هم تا این حد عریان، نه تنها مجاز می‌دانیم بلکه آن را تجویز نیز می‌کنیم.
آقای سعید پیوندی استاد جامعه‌شناس در دانشگاه‌های فرانسه در این رابطه می‌گوید:«در بیشتر اوقات ما فقط درباره خشونت دولتی و یا بخش نظامی صحبت می‌کنیم اما درباره فرهنگ خشونت که در بین جامعه وجود دارد و وارد بخشی از وجدان جمعی جامعه داشته است بی‌توجه هستیم.
مسئله مهم در یک جامعه این است که رابطه افراد و افکار عمومی و روانشناسی عمومی با خشونت چیست؟ جامعه برای به چالش کشیدن مفهوم خشونت چه اقداماتی انجام می‌دهد؟ تجربه نشان داده است جوامعی توانسته‌اند فرهنگ خشونت را در جامعه خود کنترل و مهار کنند که آن را به موضوعی مهم در جامعه خود بدل کرده‌اند و پیرامون آن کار کرده‌اند.»
آقای پیوندی تاکید می‌کند:«تا زمانی که برخورد با خشونت از طرف دولت و همچنین از سوی جامعه به دغدغه اجتماعی مهمی بدل نشود، نمی‌توان جلوی دور باطل بازتولید خشونت را گرفت؛ خشونتی که در جامعه خود را به شکل‌های مختلف بازتولید می‌کند. کسی که خواهان مجازات اعدام است و یا از کشتن، حتی کشتن دشمن خود لذت می‌برد می‌تواند کودکش را تنبیه بدنی کند و یا دست به خشونت خانگی بزند و دست روی زنش بلند کند.»
می‌توانید در فایل صوتی برنامه به مشروح این گزارش گوش دهید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید