سرکوب آبان ماه به گره بزرگ حکومت ایران تبدیل شده-گفتگو با کاظم کردوانی

در واکنش به اظهارات دیروز حسن روحانی که پزشکی قانونی را مسئول اعلام آمار کشته شدگان اعتراض های آبان ماه معرفی کرد، رئیس پزشکی قانونی ایران امروز گفت که علاوه بر شخص روحانی، وزیر کشور و شورای امنیت ملی از آمار کشته شدگان این اعتراض ها با اطلاع هستند و بر اساس مصوبه شورای امنیت ملی وظیفۀ اعلام این آمار برعهدۀ شخص رئیس جمهوری و وزیر کشور است. اما، چرا حکومت ایران همچنان می کوشد مسئولیت سرکوب اعتراض های آبان ماه را انکار کند و این تلاش شکاف میان حکومت و جامعه را چقدر تعمیق می کند؟   

کاظم کردوانی DR

کاظم کردوانی، پژوهشگر ایرانی مقیم آلمان، در پاسخ به این پرسش و دیگر پرسش ها از جمله می گوید : شیوۀ تحقیرآمیز حسن روحانی در کتمان مسئولیت رفتارهای خود و حکومت اسلامی در قبال مردم ایران تازگی ندارد. افزون بر این، به گمان کردوانی سرکوب اعتراض های آبان ماه به یک گره و معضل بزرگ برای حکومت اسلامی ایران تبدیل شده است. زیرا، در آبان ماه نیروهای نظامی جمهوری اسلامی بی ملاحظه به روی قلب و مغز معترضان در خیابان ها آتش گشودند.

به گفتۀ کردوانی، رژیم اسلامی با تمام توانش می کوشد به گونه ای از مخمصه ای که گرفتارش شده بیرون بیاید، هر چند در این کار موفق نخواهد شد. در واقع، نه فقط اعتراض های آبان ماه ۹۸ گسستی در جامعه ایران به وجود آورد، بلکه گسست میان جامعه و حکومت اسلامی را بیش از هر زمان به تصویر کشید. کردوانی سپس تصریح می کند که پس از آبان ماه ۹۸ دیگر نه این حکومت خود را جزء مردم می داند و نه مردم این حکومت را جزئی از خود می دانند.

کردوانی اضافه می کند : در حقیقت اظهارات روحانی نوعی اقرار به ترس، به وجود شکاف میان حکومت و جامعه و همچنین گسل های متعدد اجتماعی است، هر چند حکومت اسلامی بیهوده می پندارد که بتواند به مرور زمان بر این شکاف ها و گسل ها غلبه کرده و خاطرۀ کشتار اعتراض های آبان ماه را از ذهن مردم پاک کند.

کردوانی سپس می گوید که از دی ماه ۹۶ و سپس آبان ماه ٩٨ جامعۀ ایران وارد فاز جدیدی از اعتراض و گسست شد که آن را از تمامی اعتراض های گذشته - از دهۀ شصت تا جنبش سبز - متمایز می کنند. بعد از دی ماه ٩۶ حکومت ایران دیگر نه با منتقدان و معترضان، بلکه با اعتراض طبقات فرودست یا به تعبیر حکومت ایران با مستضعفان روبرو شد که جمهوری اسلامی همواره خود را متکی به آنان دانسته و می داند و تمام اعتبار خود را از همین طبقه کسب کرده است. کردوانی سپس می گوید که در دی ماه ۹۶ حتا اصلاح طلبان در توصیف اعتراض های این طبقۀ فرودست از لفظ "اشرار" استفاده کردند. اما، آنان نیز نتوانستند در آبان ماه ٩۸ دیگر از این گونه الفاظ در توصیف مردم استفاده کنند. کردوانی در ادامه می افزاید که با سرکوب این طبقه، جمهوری اسلامی ایران در واقع به پای خود شلیک کرده است.

به گفتۀ کردوانی دست کم بیست گسست یا گسل اجتماعی بزرگ در ایران امروز وجود دارد که برخی شان به ویژه گسست های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مطلقاً پرشدنی نیستند و یکی از دلایلش این است که حکومت قدرت بازسازی خود را از دست داده است.

کردوانی در پایان با اشاره به انتخابات پیش رو مجلس در ایران می گوید که نظر به اهمیتی که حکومت ایران برای نرخ بالای مشارکت مردم در این انتخابات قائل شده، باید خود را برای این پیشفرض آماده کنیم که حکومت وسیعاً و به طرز بی سابقه ای در این انتخابات تقلب خواهد کرد تا نرخ مشارکت در آن را بالا نشان بدهد. اما، برغم چنین تمهیداتی، کاظم کردوانی نرخ مشارکت در شهرها را بسیار پایین پیش بینی کرده است.