طی چهل سال کار در مد، "ایو سن لوران"، یکی از خلاق ترین مدیست های فرانسوی، از کوچه و خیابان، سفرهایش به کشورهای مختلف از جمله چین و روسیه و همچنین هنرمندانی چون پیکاسو، ماتیس و موندریان برای طرح لباس خانم ها الهام گرفت و در مد آنها انقلاب به وجود آورد.
درنمایشگاهی که هم اکنون درموزه " پوتی پاله" از بیش از 300 مدلی که او طرح کرده بود، شماری طرح، کتاب و فیلم، تشکیل شده و تا روز 29 اوت ادامه خواهد داشت، بازدید کننده به اهمیت کار یک مد ساز نابغه پی می برد.
"ایو سن لوران" که درسال 1936 در "اوران" درالجزایربه دنیا آمد، در جوانی به پاریس سفر کرد و به آموختن طراحی دراتاق صنفی مزن های مد پرداخت. او درسال 1955 ، مورد توجه مدساز به نام دیگر فرانسوی "کریستیان دیور" قرار گرفت و به عنوان دستیار طراح نزد وی استخدام شد. اما در سال 1961 ، "دیور" کس دیگری را به جای او برای اداره "مزن دیور" برگزید و این باعث شد او "مزن" خود را به وجود آورد. در سال 1962"ایو سن لوران" برای اولین بار کلکسیون مدل هایش را به نمایش گذاشت که با موفقیت بسیاری روبرو شد و این موفقیت تا پایان عمرش یعنی سال 2008 ادامه یافت.
"ایو سن لوران" علاوه بر رایج کردن شلوار، پوشاندن اسموکینگ و کت اکتشافگران یا "صحاری" به خانم ها، در سال 1966 اولین بوتیک لباسهای آماده لوکس را در ساحل چپ رودخانه سن گشود که به شکل سنتی، مجله روشنفکرها، دانشجوئی، چپی و دوراز زرق و برق محله های بورژوآی ساحل راست سن به شمار می آمد.
او در سال 1969 اولین کلکسیون لباس های مردانه خود را خلق نمود و در کنار آن هم به آفرینش لباس و دکور تآتر پرداخت.
البته این اولین نمایشگاه آفرینش های او نیست، بلکه از سال 1983 به این سو شماری موزه مروری بر آثار وی داشته اند.
ازکیوان خسروانی، آرشیتکت و طراح لباس، که شماری از پیراهن های رسمی و بسیار زیبای ملکه پیشین ایران را مدیون طراحی او هستیم، پرسیدم آیا "ایو سن لوران" اولین کسی بود که شلوار، اسموکینگ و کت "صحاری" به تن خانم ها می کرد؟
گفتگو با کیوان خسروانی
با سپاسگذاری از کیوان خسروانی لازم است به نکته مهمی اشاره کنم که آن حفظ ونگهداری لباس
هایی است که نقش در تاریخ اجتماعی هر کشوری دارند.
به گفته این طراح، لباسهائی که برای فرح دیبا، ملکه پیشین ایران طراحی و تهیه شده بود، به جز چهار تای آنها، بقیه درزیر زمین های کاخ نیاوران با بی توجهی کامل رها شده اند.
در حالی که پس از خداحافظی با دنیای مد در سال 2002، "ایو سن لوران" و شریک زندگی اش "پییر برژه"، بنیاد "پییربرژه-ایو سن لوران" را به وجود آوردند که هدفش نگهداری از 5000 لباس و 15000 زینت آلاتی بود که این چهره با استعداد دنیای مد، طی سالهای فعالیت خود، خلق کرده بود.
از سوی دیگر کلکسیون آثار هنری متعلق به این دو هم که شامل 280 مجسمه، 145 شیئی تزئینی، 99 ظرف نقره ای و 61 تابلوی نقاشی امیرسیونیسم و مدرن می شد سال گذشته توسط "پییر برژه" به حراج گذاشته شد که حراج قرن نام گرفت و بیش از 300 میلیون یورو پول به ارمغان آورد .
چهار دیواری "زندان" در موزه کارناواله
برای اولین بار، نمایشگاهی زیر عنوان "عکس های ناممکن : زندانهای پاریس از سال 1851 تا امروز"، موضوع خود را به درون زندانهای کماکان فعال اختصاص می دهد و با کنار هم گذاشتن 3800 کلیشه که از موزه ها، کتابخانه ها، آرشیو ها، آژانس های خبری و مجموعه داران خصوصی به امانت گرفته شده، چهره های مختلفی از زندانها نشان می دهد.
موزه "کارناواله" که یک از موزه های بسیار جذاب تاریخ پاریس است، در کنار این عکس ها، که از درون زندانهائی برداشته شده اند که نام های عجیبی دارند، متون ادبی و فیلم هائی را هم نشان می دهد. یک چیده مان مدرن هم در میان این عکس ها قرار داده شده که در کارگاه سمعی وبصری زندان معروف "سانته" به کمک دو هنرمند خلق شده.
بدین ترتیب بازدید کننده می تواند از ورای نگاه عکاس به فاصله ای که بین آنچه از زندانها شنیده، تخیلات خود و واقعیتوجود دارد، پی ببرد. در عین حال با زندانهائی آشنا شود که هرگز نام آنها را نشنیده است.
فستیوال فیلم زنان شهرک "کره تی" در حومه پاریس
فستیوال فیلم زنان شهرک "کره تی" در حومه پاریس که امسال از روز 2 آوریل آغاز شد و در روز 11 آوریل پایان می پذیرد، علیرغم فیلم های خوبی که انتخاب می کند هر گز نتوانسته آن جائی که شایسته اش است به دست بیاورد. علت آن هم روشن نیست و گر چه شماری با جدیت برنامه اش را دنبال می کنند، اما این جمعیت را اکثرأ زنان تشکیل می دهندو کمتر مردی در سالن نمایش ها دیده می شود. در ارتباط با ایران هم این فستیوال ظاهرأ مشکل دارد چون جز نادرمواقع، چندان به زنان سینماگر ایرانی توجهی نکرده است و تک و توک ایرانیان شرکت کننده در آن ساکن اروپا بوده اند. امسال هم دو فیلم کوتاه، یکی "یک لحظه از یک واقعه"، ساخته سارا سام از سوئد و دیگری "برقعه سرخ" ساخته رکسان پوپ از انگلستان را برگزیده بود.
"کفش های قرمز"
اگر فیلمی در این روزها دیدنش واجب باشد، فیلم "کفش های قرمز"، "، ساخته "مایکل پاول" و " امریک پرسبرگر"، است که در سال 1948 ساخته شد. این فیلم کهبر گرفته شده از قصه های "هانس کریستن آندرسن"، توسط "آرشیو فیلم و تلویزیون دانشگاه "یو سی ا ل ای" و "بنیاد فیلم دنیا" که ریاست آن را "مارتین اسکورسزه" بر عهده دارد، تعمیر شده است. این تعمیر بسیار دقیق که با اسکن کردن تک تک 579.000 پلان از روی یک باند سه پیستی ممکن شده از سال 2006 تا 2009، طول کشیده است.
فیلم "کفش های قرمز که به ماجراهای ورود یک دختر جوان رقصنده به گروه بسیار معتبر "لرمونتوف" و رقصنده های بسیار متبحر آن اختصاص دارد، لذتی عمیق به علاقمندان باله می دهد. در عین حال کیفیت فیلم از ورای یک صحنه ی پانزده دقیقه ای از باله که رقصنده را از دنیای صحنه به دنیای رویاهایش می برد و این در سال 1948 یک انقلاب به شمار می آمد، شگفت زده می کند. دو کار گردان در عین حال بسیار ماهرانه سناریوی رمانتیک پیش پا افتاده را دور می زنند و از آن نمایشی پر از تخیل به وجود می آورند. کیفیت بالای فیلم که به کمک تعمیر به علاقمندان امکان داده این شاهکار را ببینند، ما را براین وا می دارد که سپاس بی کران خود را از "مارتین اسکورسزه" به عمل بیاوریم. او در ارتباط با تعمیر فیلم های قدیمی می گوید : ما راه زیادی برای کشف دوباره فیلم های اساسی دنیای سینما در پیش داریم . و می افزاید که از چند سال پیش به این سو سینمای همه کشورهای جهان را مرور کرده، در مورد آن ها آگاهی بیشتری پیدا کرده است. مارتین اسکورسیزه از این گله می کند که همه بدون پرسش وبه شکل کاملأ طبیعی به حفظ آثار نقاشی و یا قطعات موسیقی می پردازند ، در حالی که در مورد فیلم از خود می پرسند حفظ آن چه اهمیتی دارد ؟
"مارتین اسکورسزه" با اشاره به آغاز کار "بنیاد سینما" در سال 1990 و تبدیل آن به "بنیاد فیلم دنیا" می گوید : سینما از همان آغاز چیزی نادر به ما هدیه کرد : قدرت دیدن و امکان نشان دادن فراز ونشیب ها و تغییرات دنیا. به عبارت دیگر ما که بودیم، که هستیم و که خواهیم بود...
"عجمی" ، محله پر خطر
محله "عجمی" در دل جافا در اسرائیل، محله ای است که همه اقوام و مذاهب در کنار یکدیگر زندگی می کنند. " عجمی" در عین حال صحنه همه خصومت هائی است که از سالها پیش، یعنی از سال 1948 که شهر جمعیتش از 100.000 به 1800 نفر رسید، میان اسرائیلی ها و فلسطینیان وجود دارد. شهری که همه جمعیتش از بیرون آمده اند و با خود رسم ها، عقاید و دید خود از زندگی را آورده اند.
"عجمی" در عین حال نام فیلمی است که دو کارگردان اسرائیلی، اسکندر کوپتی،فلسطینی و "یارون شانی"، یهودی در آن ازتنشی که میان این دو بخش از جامعه اسرائیل وجود دارد و خانواده ها را به جان هم می اندازد با دقتی خاص پرده بر می دارند.
هر یک از شخصیت دنبال ایده آل و یا رسیدن به هدف خود می گردد و در این بین به ماجراهائی کشیده می شود که شاید تصورش را نمی کرده است. ماجرا از ترس "نصری" سیزده ساله و برادرش عمر صحبت می کند که به دلیل تیر اندازی عمویشان به یک شخصیت مهم یک گروه فلسطینی دیگر، در خطر قرار گرفته اند. مسائل آنها مخلوط می شود با مشکلات خانواده های در هم پاشیده مسیحی و یهودی ونیز فلسطینیان دیگری که به طور غیر قانونی در اسرائیل کار می کنند تا زندگی خود و خانواده شان را تأمین کنند. این ماجرا ها و شمار بالای شخصیت های درجه دوم کلافی می سازد که تا پایان تماشاگر را در التهاب نگه می دارد. البته هم موضوع، هم شخصیت پردازی های خوب وبازیهای طبیعی هستند که به موفقیت فیلم کمک می کنند. فیلمی که جایزه دوربین طلائی فستیوال "کن" سال گذشته را به خود اختصاص داد و سپس در شماری از فستیوالهای دیگر هم درخشید.
این فیلم از روز 7 آوریل به روی پرده سینما ها آمده است.
"لیزا اکدال" با صدای گرم خود سرمای سوئد را از یاد می برد
"لیزا اکدال" از آن خواننده هائی است که نخواسته تاکنون سبک خاصی را انتخاب کند و تر جیح می دهد همه سبک های جاز، پاپ وفولک را اجرا نماید و از پس این کار به خوبی بر می آید.. آخرین آلبوم "لیزا اکدال"، این خواننده سوئد ی که در فرانسه بسیار محبوب شده ،او رادر جرگه خوانندگان "فولک" قرار داد.
"لیزا اکدال" توانست پس از ارائه آلبومش، درروزهای گذشته در سالن معروف المپیا کنسرتی اجرا کند که با موفقیت روبرو شد. البته "لیزا اکدال" تنها نیست و رقبای بسیاری دارد .ولی او هم درمقابل رقیبان چندان بی حربه نمانده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید