"کپی برابراصل" آخرین فیلم عباس کیا رستمی که دربخش مسابقه ای اصلی 63 امین فستیوال کن شرکت داشت، فرصتی داد تا در این روزهای نزدیک به پایان فستیوال با وی به گفتگو بنشینم. فیلمی که داستان زایش عشق میان یک زن و مرد را درمنطقه بسیارزیبای توسکان درایتالیا به تصویر می کشد.
فیلم با طنز بسیارازمراسم سخنرانی یک نویسنده درباره کتابش به نام "کپی برابر اصل" ، که نقشش را"ویلیام شیمل"، خواننده باریتون اپرا اجرا می کند، آغاز می شود و زنی شیفته هنر را نشان می دهد که بدون رعایت نظم برای آشنائی با این نویسنده به این سخنرانی می آید. ژولیت بینوش ، هنرپیشه فرانسوی در نقش این زن مرد را به گردشی برای نشان دادن مناظر اطراف دهکده دعوت می کند. طی این گردش، و در مقابل پرسش مردم که این دو را زن و شوهر تصور می کنند، آنها وارد این نقش می شوند و از ورای گفتگو ها و مشاجره هایشان مسائل زندگی زوج ها و به ویژه زوجهای پر مشکل را مطرح می کنند.
در فیلم "کپی برابر اصل"، ما بارها با اصل و تصویرش درآینه یا درشیشه و یا درمقایسه نسل ها و شباهت های آنها و یا شباهت هائی که دیگران میخواهند میان آنها برقرار کنند، روبرو می شویم، از عباس کیا رستمی پرسیدم به این کپی برابر اصل کدام مفهوم را باید داد؟
عباس کیا رستمی
با سپاسگذاری ازعباس کیا رستمی باید بگویم که علیرغم این که دکور فیلم در منطقه توسکان ایتالیا قرار داده شده، فیلم همه عوامل و یا ویژگیهای فیلم های پیشین کیارستمی را در خود دارد. از جمله آنها، دیالوگ میان دو شخصیت اصلی دردرون اتومبیل است که به آن، راه رفتن در کنار یکدیگر در خیابان هم افزوده شده. رابطه نسبتأ دشوار یک مادر تنها با فرزند پسرش "تن" را به خاطر می آوردو نیز جاده هائی که در فیلم های قبلی کیا رستمی وبه ویژه در فیلم "جاده های کیارستمی" بسیار دیده ایم. این شباهت در بازی ژولیت بینوش، که در نقش یک زن تنهای در جستجوی عشق، بازی فراموش نشدنی ای ارائه می دارد، هم دیده می شود. بدین ترتیب نه تنها ایران دور نیست بلکه علیرغم دکور اروپائی، شعر مهدی اخوان ثالث که در جائی توسط شخصیت مرد فیلم خوانده می شود به فضای آشنای فیلم های کیا رستمی می افزاید.
تازگی دیگر، بیان ناگفته ها درحالت روبه روست. که دراین رودرروئی شخصیت ها آرامش خود را از دست می دهند و واقعأ رو در روی یکدیگر می ایستند.
زوج هائی در سه سن مختلف در این فیلم دیده می شوند و اگردوگانه مادر و فرزند را هم به آن اضافه کنیم، به چهار دوره زندگانی می رسیم. اما تنها در میان مادر وفرزند و زوج میان سال فیلم سوءتفاهم ها و دشواری نمایان می شوند.
باز هم کن و خانه جوانان آن
همه ساله "خانه جوانان" کن از دوازده کارگردان جوانی که مشغول کار بر طرح اولین و یا دومین فیلم خود هستند دعوت می کند، در دو دوره چهار ماه و نیمه (یکی از اول اکتبر تا اواسط فوریه و دیگری از پایان فوریه تا اواسط ژوئیه) در آن ساکن شوند و کار خود را پیش ببرند.
این "خانه" که در سال 2000 افتتاح شده تاکنون میزبان بیش از 70 کارگردان جوان اهل چهل کشور جهان بوده است. فیلم های حدود پنجاه سینماگری که میهمان این "خانه" بوده اند توانسته اند به شماری از فستیوال ها راه پیدا کنند و یا در سالن های سینما اکران شوند.
این "خانه" که در پاریس قرار دارد یک برنامه خصوصی کمک به نوشتن سناریو و یک برنامه دسته جمعی ملاقات با حرفه ای های سینما را دراختیار میهمانانش می گذارد. این میهمانان همچنین از یک بورس 800 یوروئی در ماه، ورود مجانی به شماری از سینماهای پایتخت، کلاس زبان فرانسه و امکان شرکت در فستیوال ها در مدت اقامتشان برخوردار می شوند.
این میهمانان توسط یک هیأت داوری و بر پایه کیفیت فیلم های کوتاهی که ارائه می دارند، انتخاب می شوند.
امسال به مناسبت دهمین سال تأسیس این خانه، در روز 19 مه، "خانه جوانان" از شماری از میهمانان قدیمی اش که طرح های تازه ای ارائه کرده اند، در "دهکده بین المللی فستیوال دعوت به عمل آورد تا سناریو های خود را معرفی کنند. این سناریو ها توسط هنرپیشگان اجرا گردیدو در میان این میهمانان نام میترا فراهانی، از ایران دیده می شد که با طرح اولیه خود در آن شرکت کرده است. در آغاز از او پرسیدم نظر به اینکه طرح او یک طرح قدیمی است، چگونه شده که نتوانسته این طرح را به سرانجام برساند؟
فراهانی
انستیتوی فیلم دوحه هم چشم به جهان گشود
فستیوال کن نه تنها برای فیلم ها که برای شماری ازرویدادهای در ارتباط با سینما اهمیت دارد. از این رو دوحه هم طی فستیوال، خبر آغاز کار انستیتوی فیلم خود را در یک میهمانی بزرگ در پلاژ هتل معروف ماژستیک اعلام کرد.
این نهاد درعین حال کارتهیه و آموزش رشته های مختلف درارتباط با هنرهفتم را برعهده خواهد داشت. سال گذشته نیز دوحه، فستیوال ترای بکای خود را با حمایت این فستیوال نیویورکی به راه انداخت. مارتین اسکورسیزه، سینما گر به نام که پدر خوانده فستیوال ترای بکای دوحه است درمیهمانی یاد شده ابراز امیدواری کرد که این همکاری گسترش یابد.
موسیقی بام دنیا در تآتر شهر
درروزهای 29 و 30 مه و در ساعت 5 بعد از ظهر، موسیقی تاجیکستان، افغانستان و پاکستان در برنامه تآتر شهر پاریس گنجانده شده است.
علاوه بر موسیقی "چیترال"، منطقه ای که در ارتفاع 4000 متری واقع شده و چند ماهی در سال دسترسی به آن ممکن نیست و در نتیجه نوعی موسیقی نیایشی در آن حفظ شده، مدح بدخشان و موسیقی افغان ، شنوندگان را به سفری به راه ابریشم دعوت می کنند. در این کنسرت ها، آقا نظر آلوواتوف، خواننده بسیار خوش صدای تاجیک و "دور محمد کشمی"، نوازنده چیره دست قیچک افغان، هنرنمائی می کنند. علاوه بر رباب وتنبور، دف و تنبک هم به این مجموعه ریتم خواهند بخشید.
آفریقای جنوبی در سالن بزرگ "لا ویلت"
امسال آفریقای جنوبی میزبان جام جهانی فوتبال است و سالن بزرگ "لاویلت" در شمال پاریس هم از روز 10 تا 30 مه میزبان هنرمندان این کشور در رشته های مختلف هنری، تآتر، موسیقی و رقص خواهد بود. سه کنسرت این برنامه به منظور بزرگداشت بیستمین سالگرد آزادی نلسون ماندلا برگزار می شود و در میان میان موزیسین ها نام "جانی کلگ" و "توره کندا" دیده می شود.
از روز 11 تا 30 مه همچنین نمایشگاه عکسی که بازدید از آن رایگان است، زیر عنوان "سوهتو غرق در خاک، عرق و امید" از عکس های "گالیت سلطان" دیوارهای ورودی این محل را پوشانده است.
عکس و آزادی مطبوعات
سازمان خبرنگاران بدون مرز به مناسبت 25 امین سالگرد ایجادش همراه با آژانس عکس "ماگنوم" که بیش از 60 سال سن دارد، 101 عکس در ارتباط با آزادی مطبوعات را تا روز 4 ژوئن در چند گالری کتاب فروشی زنجیره ای "فناک" در پاریس، "پرپینیان"و "موناکو" به نمایش گذاشته است. از جمله عکس های به نمایش گذاشته عکس "چه گه وارا"، انقلابی آراژانتینی است که سیگار برگی در دهان دارد و در سال 1963 در کوبا گرفته شده است. در میان نام عکاسان، نام رضا دقتی، عکاس ایرانی، "ریمون دوپاردون" و "مارک ریبو" دو عکاس فرانسوی دیده می شود.
وقتی موزه ها در نگهداری آثار بسیار مهم غفلت می کنند
پنج اثر مهم موزه هنرهای مدرن پاریس، شاهکارهائی از "پیکاسو"، "ماتیس"، "مودیلیانی"،" براک" و "لژه" در شب چهارشنبه به پنجشنبه از این موزه به سرقت رفت. ارزش این پنج تابلو 500 میلیون یورو تخمین زده شده است. در پی این سرقت، تحقیقات نشان داد که دزدان با شکستن شیشه یک پنجره و یک قفل به درون موزه رفته اند و چون دزد گیر موزه از دو ماه پیش خراب بوده، هیچ آژیری به صدا در نیامده است. گفته می شود که مسئولان این موزه بارها این مشکل را به مقامات ارشد خود گوشزد کرده اند، اما هیچ کس برای تعمیر دزد گیر اقدامی نکرده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید