در برنامه راه ابریشم امشب همراه با "گروه کنستانتینوپل" به سفری در موسیقی ایرانی در دوران صفویه می پردازیم و سپس به دیگر هنرها و رویدادها سری می زنیم.
"راههائی به قله، گنجینه های پارسی باز یافته" نام برنامه ای بود که موزه "گیمه"، موزه هنرهای آسیائی پاریس، در چارچوب برنامه های موسیقیائی خود، به کار گروه "کنستانتینوپل" اختصاص داد که به کشف موسیقی ایران در زمان صفویه (1501-1736) پرداخته است.
سرپرست گروه "کنستانینوپل" که ازشش هنرمند تشکیل شده در کانادا ساکن هستند را کیا طبسیان بر عهده دار که خود سه تار هم می نوازد. برادر او ضیا طبسیان نیزنوازنده سازهای کوبه ای گروه است.
در این گروه علاوه بر عود و قانون، ویول دو گامب هم گنجانده شده است.
آنچه کار این گروه را جذاب می کند تحقیقاتی است که کیا طبسیان در کتابخانه های کاخ های ترکیه و یا دیر های کشیشان ارتدکس یونان انجام داده است.
گفتگو با کیا طبسیان
از او پرسیدم چگونه به سوی این تحقیق کشانده شده و این قطعات را کشف کرده است ؟
گفتنی است که موزه "گیمه" شبه قاره هند را زیر عنوان "نواب ها، خداوندان و هنرمندان" می پیماید و از ورای نقاشی، سینما و موسیقی تاریخ هنری این کشور و راهی را که به سوی آینده طی می کند، مرور می نماید.
در روز 30 مارس در ساعت 12:30 فیلم برنده دوچرخه طلائی فستیوال سینماهای شهر وزول "پی اس" ساخته "الکین توچی یف" از ازبکستان و در ساعت 20:30 ، فیلم "معتاد عشق" ساخته "لیو هاو" از چین که جایزه همین موزه را ربود به نمایش در می آیند.
در روز 8 آوریل نیز "پریسا"، خواننده ایرانی، همراه با بهمن پناهی و پدرام خاورزمینی کنسرتی در اودیتوریم موزه "گیمه" اجرا میکند.
دوره پاریسی "وان دونگن"
موزه هنرهای مدرن پاریس از روز 24 مارس، با نمایش 90 اثر نقاشی، طرح و شماری سرامیک، به میزبانی از "وان دونگن" نقاش هلندی می پردازد که از رنگ چون دینامیت استفاده می کرد یعنی میخواست رنگ موضوع نقاشی را به صورت بیننده اثر بپاشد.
این هنرمند که به کاریکاتور و از این راه به انتقاد از مسائل اجتماعی هم توجه بسیاری داشت و یکی از پیشگامان "فوویسم" به شمار می آمد، توانست به دلیل شخصیت های متفاوتی که می کشید و نیز پس از سفر به مراکش، اسپانیا و مصر در آغاز سالهای 1910 "شرق" را مطرح سازد، تبدیل به یکی از چهره های هنری پاریس در سالهای "دیوانه" یعنی سالهای بین دو جنگ جهانی گردد. در این سالها او تنها به تصاویر نخبگان و چهره های معروف ادبیات سینما و تآتر که امروز فراموش شده اند پرداخت و از این رو 40 سال از "اندی وارهال"، خلاق پاپ آرت، و هنرمندانی که این طبقه را "خواص زیبا" می نامیدند، جلوتر بود. او همچنین پاریس را یکی از اصلی ترین موضوع های نقاشی خود قرار داد و به ویژه محله مونپارناس این شهر، محله هنر مندان وروشنفکران، را چه در آثار پیش و چه در آثار پس از جنگ اول جهانی خود بیش از محله های دیگر مطرح می نمود. این نمایشگاه، به دلیل میهمانی هائی عجیبی که "وان دونگن" می داد و از لوکس و شیکی بسیار خوشش می آمد، "وان دونگن، فوو، آنارشیست و محفل پرست" نام گرفته است.
"وان دونگن" که شخصیت های گونه گونی را در تابلوهای خود به تصویر می کشید، کار خود را با نشان دادن کوچه های داغ آمستردام (محله روسپیان) در سبک طبیعت گرا آغاز کرد و سپس در پاریس با استفاده از سبک امپرسیونیسم به کشیدن قهوه خانه ها، برخی از بناهای تاریخی و یا پل های این شهر پرداخت. او خود می گوید پاریس همچون یک فانوس دریائی وی را به سوی خود کشانده است. "وان دونگن" سپس به تقلید از "سورآ" با استفاده از "پوئن تییسم" یا ساختن تصویر با نقطه گذاری، تابلوی "چرخ گردون خوک ها" را درسال 1905 آفرید و پس از آن به "فوویسم" روی آورد که در آن سال بسیار رایج شد. در تابلوهای "وان دونگن" رنگ ها با تضاد بسیار در کنارهم قرار داده می شوند وچهره زنانی که از شدت استفاده از پودر بسیار سفید شده اند و با استفاده از نور مصنوعی کمی فرمشان تغییرمی کند، آثار وی را خاص و قابل شناسائی می کند. البته نباید فراموش کرد که "وان دونگن" به کرات چهره روسپیان را می کشید که غالبأ توالتی غلیظ بر صورت خود دارند.
آثار ارائه شده در نمایشگاهی، که درست 20 سال پس از برگزاری مروری بر آثار "وان دونگن"، توسط موزه هنرهای مدرن پاریس برگزار می شود، آثاری را در بر می گیرند که تا سال 1930 خلق شده اند چرا که از این سال به بعد خلاقیتش رو به افول گذاشت و حتا تابلوئی که در سال 1954 از "بریژیت باردو"، هنرپیشه فرانسوی کشید، نتوانست نظر های مساعد را به وی جلب کند. در واقع علت اصلی را باید سفری دانست که او در سال 1941، به ابتکار "ژوزف گوبلز"، وزیر تبلیغات هیتلر، و دعوت تندیس گر معروف آن زمان "آرنو بکر"، همراه با "دورن" و "فلامینک" به آلمان نازی انجام داد. پس از آن نیز شماری کار هایش را دمده خواندند.در نتیجه پس از ازادی فرانسه و پایان جنگ مطرود شد و در موناکو ساکن گردید. او که در سال 1929 ملیت فرانسوی را برگزیده بود، در سال 1968 در 91 سالگی در این پرنس نشین دریای مدیترانه در گذشت.
آماده برای پرواز با تندیس ها
از روز 25 مارس تا 3 آوریل، شهرداری محله یازدهم پاریس، علاقمندان را به آشنائی با یک طرح جمعی پیرامون سفر، مهاجرت و ریشه ها دعوت می کند. از این رو با اقتباس از کشتی نوح، تندیس گران زوج هائی از انسانها، حیوانات و یا موجودات تخیلی را در سالن بزرگی به نمایش می گذارند. در کنار آنها آثار شخصی تر هم دیده می شود و به این مناسبت برنامه های مختلفی چون ایجاد کارگاههای آشنائی با تندیس گری برگزار می گردد.
در روز پایان، یعنی 3 آوریل،کودکان کودکستانی و دبستانی که از این تندیس ها دیدن کرده اند نقاشی های خود را که بر پایه برداشتشان کشیده شده به نمایش می گذارند و کنسرتی هم از موسیقی آفریقائی اجرا خواهد گردید. دیدن این نمایشگاه رایگان است.
Entrée libre tous les jours de 12h à 19h
Salle Olympe de Gouges
15, rue Merlin - 75011 Paris
آلیکا هدایت و "بزرگترین جسد ارزشمند جهان"
از روز 24 مارس، به مناسبت هفته نقاشی در پاریس، گروه "اسلیک" در نمایشگاهی که "بزرگترین جسد ارزشمند جهان" نام گرفته، آثار 50 هنرمند را که در ارتباط با این موضوع کارهایشان را خلق کرده اند، به نمایش می گذارد.
در میان آنها نام "الیکا هدایت"، نقاش و هنرمند هنرکانسپتوآل ایرانی دیده می شود که اثری بزرگ دارد که بر دیوار بزرگ پلکان ساختمان کشیده شده و در آن صحنه هائی از شکنجه دیده می شود. "الیکا هدایت" که مورد توجه گالری دارهاست، چندی پیش نمایشگاهی از اثار خود را در یکی از گالری های محله "سن ژرمن" پاریس به نمایش گذاشته آخرین نمایشگاه از آثار وی تا روز 13 مارس در گالری "آلین ویدال" برگزار بود.
40 rue de Richelieu - 75001 Paris, France
استفاده از تصویر به عنوان زبان یا برای بیان
رضا دقتی، عکاس- خبرنگار ایرانی که لحظه ای از فعالیت باز نمی ایستد، به آموزش عکس به 100 جوان اهل سیسیل پرداخت.
حاصل این تجربه که هدفش آموزش برای کمک به اجتماعی شدن کسانی دارد که به دلایل گوناگون جامعه گریز و یا جامعه ستیز شده اند و از سال 2009 آغاز گردیده، در رپرتاژی در شبکه تلویزیونی "آرته" و در برنامه "متروپلیس" در روز شنبه 2 آوریل در ساعت 23:50 و یکشنبه 3 آوریل در ساعت 17:45 پخش می شود.
در این رپرتاژ می بینیم، چگونه این نوجوانان و جوانان در دیدارهای ماهانه خود با رضا دقتی کم کم عکاسی را فرا می گیرند و نگاه خود به دنیای اطرافشان و درون خویش را با آن بیان می کنند. این رپرتاژ در ماه فوریه گذشته تهیه شده است.
Emission Métropolis, ARTE
Samedi 2 avril à 23h50, Dimanche 3 avril à 17h45
Disponible pendant 7 jours sur : Arte + 7
"امیر کوستوریچا" در ردای رئیس هیأت داوران بخش "نوعی نگاه"
"امیر کوستوریچا" کارگردانی که در گذشته دو نخل طلای فستیوال کن، یکی در سال 1985 برای "پدر در سفر شغلی است" و دیگری در سال 1995 برای "آندرگراند" ربود، امسال ریاست بخش نوعی نگاه 64 امین فستیوال کن را بر عهده خواهد داشت.
خبر دیگر این که "ترنس مالیک" کارگردانی که بسیار کم در محافل حضور پیدا می کند، با فیلم خود "درخت زندگی" در کن حاضر خواهد شد و احتمالأ این فیلم در بخش مسابقه ای شرکت داده می شود. این فیلم که داستان زندگی یک خانواده آمریکائی را در سالهای 50 به تصویر می کشد، پنجمین فیلم "ترنس مالیک" طی 37 سال است !!
حسن حضور "ترنس مالیک" در این است که هنر پیشگان فیلمش، "براد پیت" و "شان پن" را هم به فستیوال خواهد کشاند.
از فیلم های دیگری که گفته می شود در بخش مسابقه ای حضور خواهد داشت، فیلم "خورشت آلو" ساخته مرجان ساتراپی خواهد بود که بر اساس یکی از داستان مصورهای خود او ساخته شده اما فیلم انیمیشن نیست. از جمله هنرپیشگان این فیلم گلشیفته فراهانی است که تحسین همگان را برای بازی در فیلم "اگر بمیری ترا خواهم کشت"، ساخته "هینر سالم"، کارگردان کرد عراقی که هم اکنون بر روی پرده سینماهاست بر انگیخته است.
دوره کنسرتهای "جون بائز"
"جون بائز"، خواننده ای که در سال 1941 در نیویورک به دنیا آمدو در سال 1960 با اولین آلبومش در سبک موسیقی "فولک" به چهره ای مهم در زمینه این موسیقی تبدیل شد، از روز 25 مارس برای انجام دوره کنسرتهای بزرگی وارد فرانسه گردید. او که در سالهای 60 چهره ای چون "باب دیلن" را به جهانیان شناساند و به شدت به فعالیت در جنبش های مدافع حقوق شهروندان و علیه جنگ ویتنام پرداخت، بیش از 30 آلبوم طی پنجاه سال فعالیت به بازار آورده است.
در این دوره کنسرتها تنها یک موزیسینی که شش ساز مختلف می نوازد "جون بائز" را همراهی می کند و شمار ترانه های اجرائی بیشتر خواهد بود.
"جون بائز" در مورد "ترانه های اعتراضی" ترانه هائی که در رپرتوآر او قرار دارد می گوید : "دنیای سیاست نسبت به سالهای 60 بسیار تغییر کرده، تکنولوژی متحول شده و طرز فکر ها تغییر یافته است. ما از یک جامعه بشر دوستانه و متعهد، وارد جامعه ای شده ایم که میراٍث دار سیاست مدارانی چون "رونالد ریگان" است که هیچ حساسیتی نسبت به بشر و تعهد نداشت. ما در واقع پس رفت کرده ایم. جوامع ما تبدیل به جوامع فرد پرست و طمع کار شده است. مردم دیگر فراتر از نوک دماغشان چیزی را نمی بینند. در نتیجه تأثیر "ترانه های معترض" هم بسیار کمتر شده است. تعهد ترانه سرایان و خوانندگان هم کاهش یافته. در عین حال اگر کسی چون من، تنها بخواهد از راه موسیقی و ترانه هایش در زمینه های اجتماعی فعال باشد، به مشکل دیگری بر می خورد و آن این است که رادیو وتلویزیو نها تمایلی به پخش این گونه ترانه ها نشان نمی دهند. در سالهای 60، موسیقی "فولک"، در واکنش به فرهنگ توده ها، فرهنگی که توسط جامعه تحمیل می شد، به عنوان یک پدیده ضد فرهنگ به وجود آمد. سپس با بالا گرفتن موج مخالفت با جنگ ویتنام، مبارزه برای کسب حقوق اجتماعی برابر و شورش جوانان، تبدیل به یک فرهنگ تمام عیار شد. در نتیجه آن سالهای پر از امید، به ویژه برای کودکان امروزی دیگر وجود ندارد. در نتیجه آنها خود را در دنیای مجازی اینترنت و "ایفون" غرق می کنند چون رودروئی با واقعیت بسیار دشوار شده است".
"عالم قاسم اف" و مقام آذربایجان
"عالم قاسم اف"، یکی از معروف ترین خواننگان سبک مقام آذربایجان، در روزهای 1 و 2 آوریل همراه با دختر خود فرغانه، کنسرتهائی در "انستیتو جهان عربی" اجرا می کنند.
"عالم قاسم اف" که در سال 1957 در خانواده ای روستائی به دنیا آمده، به تنهائی آواز را یاد گرفت و سپس در 21 سالگی وارد مدرسه موسیقی باکو شد در آنجا موسیقی مقامی را کشف کرد. او سپس خیلی زود در خواندن مقام مهارت پیدا نمود. موسیقی ای که برخی از جنبه های ملودیک موسیقی عاشق ها و ریتم آنها را با بداهه خوانی یابداهه نوازی می آمیزد.
دوران "پررسترویکا" به او امکان داد به خارج از کشور سفر کند و نظربسیاری را به خود جلب نماید و در سال 1999 جایزه بین الملی موسیقی یونسکو را برباید که پیش ازاو به هنرمندانی چون "یهودی منوهین"، "لئونارد برنشتین"، "دیمیتری شوستاکویچ" و "نصرت فاتح علی خان" داده شده بود.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید