در دل دهکده بین المللی فستیوال کن که شامل شماری پاویلیون کشورهای مختلف می شود، پاویلیون "سینماهای جهان" قرار گرفته که سینمای آفریقا، آسیا، امریکای لاتین، اروپای مرکزی و شرقی، خاور نزدیک و میانه را در بر می گیرد.
"سینماهای جهان" در مراسم گشایش خود شب گذشته، ده کارگردانی را که طرحشان در برنامه "ساخت سینما" پذیرفته شده معرفی کرد.
یک از آنها شهرام علیدی، کارگردان ایرانی است که در سال 2009 با فیلم "زمزمه با باد" در بخش "هفته منتقدان" این فستیوال حضور داشت. امسال این کارگردان با طرح فیلم "گورستانی که هر بامداد انگور می دهد" در این برنامه پذیرفته شده است.
شهرام علیدی خود درمورد چگونگی گزینش طرح های کارگردانان جوان و طرح خویش می گوید.
گفتنی است که از سال 2009 ، سازمان دهی این پاویلیون را "انستیتو فرانسه" با همکاری سازمان بین المللی فرانسه زبانی، رسانه گفتاری و شنودی خارجی فرانسه که شامل "ار اف ای"، "مونته کارلو-دوالیا"، "فرانس 24" و "تی وی 5" می شود، به گردن گرفته است. این نهادها که هدفشان کمک به برقراری دیالوگ میان فرهنگ ها و آشنائی با فرهنگ های گونه گون است، تلاش بر این دارند که فضائی مناسب برای کار و آشنائی با دیگران برای سینماگران کشورهای گوناگون در قلب فستیوال بزرگی چون کن فراهم آورند.
گفتگو با شهرام علیدی
از این رو، هر سال، از ده سینماگر جوان و فیلم هایشان دعوت می کنند که در برنامه "تولید سینمای جهان" شرکت کنند که هدفش کشف و شناساندن استعدادهای نو است. به کمک کارگاها و دیدارهائی که این برنامه ممکن ساخته شماری طرح ویا فیلم توانسته اند امکان تولید مشترک و یا پخش بین المللی پیدا کنند.
فستیوال کن و حواشی آن
دوفیلم امروز بخش مسابقه ای، در دو ژانر مختلف، نتوانستند چندان به هدف خود برسند.
"بالای تپه ها" ساخته "کریستیان مونجیو"، کارگردان رومانیائی که نخل طلای همین فستیوال را در سال 2007 برای فیلم کوبنده اش "چهار ماه، سه هفته و دو روز" ربود، با این فیلم گرچه مهارت خود را در کارگردانی نشان می دهد و باز هم همان رنگ های متمایل به خاکستری و آبی دودی فیلم هایش را به کار می گیرد. اما فیلمی طولانی در مورد شک و تردید در باورها و کور اندیشی مذهبی ارائه می کند. در این فیلم دو دختر پرورشگاهی که یکی به دیر پناه برده و در میان راهبه ها زندگی می کند و دوست نزدیکش که برای کار به آلمان رفته برای بردن وی به رومانی باز می گردد و هر دو دچار سردرگمی می شوند، به خوبی جو حاکم بر دیر و محافل مذهبی بسیار بسته را ملموس می سازند. فیلمی که گر چه در زمان حال ساخته شده، اما همان جو زمان کمونیستی درش موج می زند. شاید بدین دلیل که دیکتاتوری مذهبی به همان سنگینی دیکتاتوری سیاسی است.
فیلم دیگر "بی قانون ها"، ساخته "جان هیلیکات"، کارگردان آمریکائی، فیلمی پر خشونت که تنها می توانست برای علاقمندان به این گونه فیلم ها آنهم در سینما ها جالب باشد و گزینشش در فستیوالی چون کن پرسش برانگیز بود، دست کم خبرنگاران را دلزده از خشونت زیاد و خون وخونریزی از سالن بیرون راند. در این فیلم سه برادر که در زمان ممنوعیت ساخت و فروش الکل در آمریکا بین سالهای 1919 و 1933، با تقطیر و فروش الکل زندگی می کردند با مافیا وپلیس درگیر می شوند. تنها جمله ای که می توان کمی این اشتباه گزینش را در فستیوال جبران کند، جمله ای است که می گفت : "هیچگاه خشونت در آمریکا به شدت زمان ممنوعیت فروش الکل نبوده است". در نتیجه می شود احتمالأنتیجه گرفت که آن افزایش خشونت سبب شده که این جامعه نتواند از بار آن در سالهای بعد بکاهد. ...
برای آنهائی که نتوانستند به کن بیایند
برای آن شمار دوستداران سینما که امکان آمدن به کن را نداشتند، سینمای "ام کا دو" ی محله سیزدهم پاریس از تاریخ 25 تا 27 مه 2012، با همکاری روزنامه "لوموند" و مجله "سه رنگ"، 15 فیلم بخش مسابقه ای را به نمایش در می آورد. گفتنی است که شمار فیلم های بخش مسابقه ای 22 و چهار بخش فستیوال در مجموع 94 است.
به این مناسبت، "ام کا دو" پس از پخش مستقیم مراسم اعطای جوایز یکشنبه شب، دو فیلم بخش مسابقه ای را نشان می دهد.
علاقمندان می توانند برای دیدن همه فیلم ها و یا برای فیلم های یک روز، از هم اکنون کارت ویژه آن را بخرند.
www.mk2.com
فوروم دز ایماژ در پاریس تا روز 26 مه، تصویر 70 هنرپیشه مهم سینمای فرانسه را که استودیوی بنام "هارکور" از آنها گرفته است را در راهروی کنار این فوروم تماشا کنند و اگر دلشان خواست آنها را بخرند. بهای هر عکس 10 یوروست.
در کنار این هنرپیشگان، "فوروم دز ایماژ" عکس هنرپیشه های اسطوره ای فیلمهائی را در معرض دید می گذارد که در فیلم هائی نقش آفرینی کرده اند که درچار چوب برنامه ای به نام "پاریس از دید هالی وود" گنجانده شده اند.
شان پن به کن بازگشت
شان پن هنر پیشه و کارگردان آمریکائی که بار ها به فستیوال کن آمده و در سال 2008 هم رئیس هیأت داوران این فستیوال بود، شب گذشته به کن بازگشت تا در شب نشینی ای به نام "کارناوال درکن" که برای کمک به هائیتی برگزار می شد شرکت کند.
این شب نشینی که برنامه گردان آن"جورجیو آرمانی"، مد ساز بنام ایتالیائی بود، به یاری شماری از انجمن های بشردوستانه، از جمله انجمن خود "شان پن" و نیز انجمن "هنرمندان برای صلح و عدالت" که بنیان گذار آن "پل هگیس"، کارگردان بنام است برگزار می شود.
فستیوال کن می گوید از همکاری با چنین ابتکاری مفتخر است و می افزاید که تا کنون دوبار، یکی در سال 1984 و دیگری در سال 1996 ، به ترتیب برای کمک به انستیتو پاستور و بازسازی اپرای "فنیچه" در ونیز، با چنین ابتکارهائی همراه شده بود.
"شان پن" که در پایان ماه آوریل در شیکاگو توسط نشست جهانی برندگان جایزه صلح نوبل مورد قدردانی قرار گرفت، در آنجا نیز فراخوان دیگری برای بسیج همگان در راه کمک به هائیتی فرستاد. او در سخنان خود گفته بود : "باید یک شاعر را برای مدح دلاوری و روح بلند مردم هائیتی برگزید".
شایسته یاد آوری است که زلزله ماه ژانویه 2010، هزاران قربانی درهائیتی، یکی از فقیرترین کشور های بر جا گذاشت . "شان پن" در آن زمان ازاین کشور دیدار کرد و "ان جی اوی" خود را در آن بر پا نهاد.
"رابرت د نیرو" هم شب گذشته خودی نشان داد
در سومین روز فستیوال و در حاشیه بخش اصلی فستیوال، "رابرت د نیرو"، هنرپیشه آمریکائی و رئیس هیأت داوران سال گذشته فستیوال، در سئانس نمایش کپی "ری ماسترایز" شده فیلم "روزی روزگاری در آمریکا " ساخته "سرجیو لئونه" حاضر شد و در حالیکه متأثر به نظر می رسید، همراه باموسیقی "انیو موریکونه" از پله های کاخ فستیوال بالارفت.
"ژیل ژاکوب" و دنباله خاطرات کن
یک روز بخصوص نام فیلم 50 دقیقه ای ژیل ژاکوب،کسی که نامش با فستیوال کن گره خورده، امروز به نمایش در آمد و بخشی از خاطره ی گذشته این فستیوال را زنده نمود.
"ژیل ژاکوب" در این فیلم به روزی اشاره دارد که 35 کارگردان بزرگ دنیا، از جمله عباس کیارستمی، با فیلم های سه دقیقه ای خود، که به مناسبت شصتمین برگزاری فستیوال و با موضوع "سالن سینما" ساخته بودند، وارد کاخ فستیوال شدند و با همکارانی که شاید پیش تر نمی شناختندشان آشنا گردیدند. "ژیل ژاکوب" با دوربین کوچک خود به شکار لحظاتی رفته که این بزرگان سینما از نگاه همگان دور بودند و خود را آماده روبرو شدن با تماشاگران می کردند. دوربین ژیل ژاکوب یا مونتاژ راش های او باعث شده تا حدی شخصیت واقعی این سینماگران را علیرغم میل خود آنها، از ورای رفتارشان دریابیم. البته او تنها از 18 فیلم از 35 فیلمی که ساخته شد در فیلم خود استفاده کرده است.
در جائی هم صحنه ای را که فراموش کرده بودیم یعنی توهین "رومن پولانسکی" به خبرنگاران را گنجانده که خالی از لطف نیست. عجیب است که پس از آن ، همکارانمان "پولانسکی" را تحریم نکردند.شاید به دلیل در گیری او با دستگاه قضائی آمریکابه جرم داشتن روابط جنسی با یک دختر صغیر آمریکائی 37 سال پیش وتقاضای استرداد او از سویس باشد که مدتها این کارگردان را در حبس خانگی نگهداشت.
گفتنی است که ژیل ژاکوب طی سالهای کارش به عنوان رئیس فستیوال، شماری کتاب خاطرات، کتاب عکس و فیلم از دنیای کن و هنرمندان سینما به علاقمندان ارائه کرده است.
"لابراتوآر فیلم تورینو" فیلم های خود را راهی کن کرد
با فیلم های "کودکان"، ساخته "آیدا بگیچ"، برگزیده در بخش "نوعی نگاه" ، "یک خانواده محترم"، ساخته مسعود بخشی به بخش "پانزده کارگردانان" و شش طرح به کارگاههای "سینه فونداسیون"، "لابراتوآر فیلم تورینو" که به منظورپرورش استعداد های نو به وجود آمد، موقعیت خود را امسال در کن محکم کرد.
"آیدا بگیچ"، کارگردان بوسنیائی، که پس از "برف" که جایزه بزرگ هفته منتقدان را در سال 2008 ربود، توانست همان سال یکی بورس 100.000 یوروئی برای تولید از "لابراتوآر فیلم تورینو" دریافت کند و فیلم دومش را بسازد.
"کودکان" داستان دو شخصیتی را تعریف می کند که در زمان جنگ بوسنی یتیم شدند.
"یک خانواده محترم" که اولین فیلم بلند داستانی مسعود بخشی است، هم توانسته به کمک دو برنامه همین "لابراتوآر فیلم تورینو" ساخته شود. این فیلم یک ورژن مدرن داستان "آبل و کعن " است.
"شب موزه های اروپا"
در شب 19 مه، امشب، همه علاقمندان به موزه ها و شماری میراث فرهنگی دیگر میتوانند به رایگان به 1300 مکان مهم در فرانسه و 3700 مکان در اروپا سری بزنند و از دیدن مجموعه هائی لذت ببرند که تاکنون ندیده اند ویا دوباره می خواهند ببینند.
برای هشتیمن بار، در پاریس و حومه آن، 150 موزه و مرکز فرهنگی خارجی در این برنامه شرکت می کنند و از ساعت 19 تا نیمه شب، در های خود را به روی عموم می گشایند.
در کنار آنها در برخی از مکانها رویدادهای دیگری هم پیش بینی شده تا جو را شادتر کند.
یکی از مکانهای جذاب، مرکز تحقیقات و مرمت موزه های ملی فرانسه است که برای اولین بار درهای خود را به روی عموم می گشاید و علاقمندان را به دیداری همراه با راهنما دعوت می کند که البته علاقمندان باید جای خود را با فرستادن یک میل رزرو کنند. مکان دیگر موزه "رودن" است که در طول این شب تبدیل به مکان ارائه رقص معاصر و "ویدئو پرفورمانس" می شود.
موزه "هنرها و حرفه ها" هم با بازی نور و سایه همراه با "اتومات" ها جوی جادوئی و ترسناک به وجود می آورد.
"دونا سامر"، ملکه "دیسکو در گذشت
گرچه فستیوال کن و خبرهای مربوط به سینما خبرهای دیگر را به کنار رانده، اما نمی توان از موسیقی آنهم در جائی که مرگ یک خواننده مهم موسیقی دیسکو درکار است، از آن صحبتی نکرد.
در سال 1975، از یکی از استودیوهای آلمان آوائی بیرون آمد که هم اروتیک بود و هم شنونده را به رقص وا می داشت. این صدای "دونا سامر" آمریکائی بود که در تاریخ 31 دسامبر 1948 در بوستون به دنیا آمد. "دونا سامر" هم همچون دیگر همکاران سیاهپوستش، آواز خواندن را در کر سیاهپوستان و در کلیسا آموخت. ازاین رو طبیعتأ می بایست به سوی موسیقی "سول" می رفت. اما او راه موسیقی راک و سپس کمدی موزیکال را در پیش گرفت. بدین جهت در آلمان علاقمندان به کمدی موزیکال، صدای او را در "هیر" وشماری کمدی موزیکال دیگر شنیدند.
"دونا سامر" که جزو نادر خوانندگان سبک دیسکو بود که نسبتأدر کار هنری اش مورد فراموشی قرار نگرفت، در روز 17 مه به دنبال بیماری سرطان ریه در 63 سالگی در گذشت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید