چهل هنرمند زن جوان ایرانی در نمایشگاهی در "تور و تاکسی" بروکسل، از خواست ها ودنیای جوانان ایرانی با گویشی مدرن سخن می گویند.
نمایشگاهی که از روز 9 نوامبر در "تور و تاکسی" شهر بروکسل با 75 اثر از 40 زن هنرمند جوان ایرانی برگزار گردیده و تا روز 25 دسامبر بر پاخواهد بود، از آن رخدادهائی است که کمتر شاهدش هستیم.
رخدادی نایاب به این دلیل که، همانگونه که از نام نمایشگاه بر می آید این آثار ناکنون به دلایل گوناگون دیده نشده اند اما به دنبال این حضور به آ تن و ورشو نیز سفر خواهند کرد و شمار بیشتری آنها را خواهند دید.
دیگر این که نه تنها این آثار، علیرغم کیفیت نابرابر، از خلاقیت، دلاوری و نیاز نسل جوان به آزادی حکایت می کنند، بلکه به موضوعات مهم اساسی دوران ما چون جهانی شدن، خشونت جنگ، هجوم تکنولوژی، رابطه ایران با جهان، رابطه زن با جسمش و موقعیت زن در اجتماع می پردازند.
گفت وگو با فری ملک مدنی
البته ما در برنامه ای که به کارهای هما ارکانی، هنرمند "پاپ آرت" اختصاص دادیم به کوتاهی از این نمایشگاه سخن گفتیم، اما پس از دیدن نمایشگاه، از این که این زنان جوان که همگی زاده پس از انقلاب هستند چگونه با سبک و نگاه خود، در جریان هنر مدرن بدون مرز قرار گرفته اند و از این رو با همه مخاطبان،از هر کشور که باشند، رابطه برقرار می کنند، شگفت زده شدیم.
از فری ملک مدنی، مسئول این نمایشگاه و مدیر انجمنی به نام "آر کانتارا" که خود او یازده سال پیش و به منظور گفتگو با شرق بر پانهاده، پرسیدم این هنرمندان بر پایه چه معیار و از میان چند داوطلب برگزیده شده اند ؟
گفتنی است که به هنگام ورود به نمایشگاه یک مولاژ بسیار زیبا و پر معنائی به نام "شبنم" قرار داده شده که در آن بدن زنی را پیچیده در پارچه ترمه نشان می دهد. این اثر که کار آتوسا وحدانی است از آن نوع کارهاست که هر بیننده ای می تواند با دیدنش، در ذهن خود یک سناریو بسازد و با برداشت ویژه خود به آن جان ببخشد.
اثر بسیار جالب دیگر، ویدئوئی سیزده دقیقه ای است ساخته "فیروزه خسروانی " به نام " ایران بدون چادر و دوباره چادر بر سر کرده" که فیلم های آرشیو را به خوبی با عکس های خانوادگی آمیخته و تغییر جامعه ایران را پس از انقلاب و اجباری شدن حجاب نشان می دهد. با دیدن آن این پرسش در ذهن بیننده نقش می بندد که آیا این همان ایران است و یا با کشور دیگری روبروست ؟...
دیگر این که فری ملکی به نمایش آثار هنری بسنده نکرده، میز گردها و نیز نمایشنامه خوانی را هم در کنار این رخداد زیر عنوان "بدون تیتر" بر نامه ریزی کرده که هدف آنها آشنا کردن بیشتر بازدید کنندگان با هنر تآتر در ایران است. چرا که این نمایشنامه ها اثر نمایشنامه نویسان ایرانی هستند و به شکلی بسیاز جذاب توسط یک گروه تآتر خوانده می شوند.
از این روست که شمار بسیاری برای شنیدن آنها به محل می آیند و این امیدواری را به وجود می آورند که این نمایشنامه ها بتوانند جای خود را پیدا کنند و توسط گروههای تآتر در اروپا و یا به طور کلی در بیرون از ایران به روی صحنه بروند.
"مرد ,ا ماه" داستانی برای کوچک و بزرگ
"
مرد ,ا ماه" انیمیشنی ساخته "اشتفان شش" که در زبان فرانسه "ژان اِ کره ماه" نام گرفته، یکی از آن فیلم های انیمیشن است که به دلیل برگزیدن تصاویر زیبا و پر رنگ و لحنی شاعرانه، برای کودکان و پیام جهان بینانه برای بزرگسالان، به مذاق همه گونه تماشاگر خوش می آید.
این فیلم داستان مردی را نشان می دهد که ساکن کره ماه است و از تنهائی حوصله اش سر رفته. اوشبی با گرفتن دم یک ستاره دنباله دار به زمین می رسد و در آنجا با رئیس جهان، دیکتاتوری بسیار نیرومند، روبرو می شود که از آمدن یک غریبه (گرچه ناتوان و تنها) به قلمروش می ترسد و به شکار او می پردازد.
پیش از آن، در آغاز فیلم با دختر کوچکی آشنا می شویم که همراه با پدر و سگش، دریک اتومبیل سرباز در گردش هستند. دختر کوچک، "ژان اِ کره ماه" را می بیند اما پدرش که دیگر تخیلی برایش باقی نمانده، این را به حساب خیال پردازی های دخترش می گذارد. و پس از این که "ژان اِ کره ماه" به زمین سفر می کند و دختر کوچک و کودکان دیگر بسیار غمگین می شوند، باز هم پدرو مادر هایشان چیزی نمی فهمند.
"ژان اِ کره ماه" برای نجات خود ناچار است روی کودکانی که غم از دست دادن اورا می خوردند و دوست دانشمندش حساب کند. او که کاملأ سفید است برای ارتباط برقرار کردن با اهالی کره خاکی، اختلافات خود با آنها را نادیده میگیرد و آنها نیز خوشحال از دیدن اوف می فهمند که او باید به سرزمین خود بازگردد.
شخصیت "ژان اِ کره ماه" که درسال 1966 توسط "تومی اونگرر" آفریده شد به همه جای جهان سفر کرد.
پس از اقتباس از آن در سال 2007 توسط "هایو فری تاگ"، در داستانی برای کودکان به نام "سه راهزن"، این دومین اقتباسی است که از "ژان اِ کره ماه" انجام می گیرد.
در این فیلم که "شاهزاده کوچک" "سنت اگزوپری" را به یاد می آورد، تم های مورد علاقه "اونگرر" یعنی پذیرفتن کسی که با دیگران فرق دارد و در برابر جامعه ای قرار می گیرد که تحمل غیر را ندارد، بیگانه ستیز است و به رد غریبه ای می پردازد که به او شبیه نیست، به کار گرفته شده است.
"اونگرر" در عین حال خودکامگی را هم زیر ذره بین قرار می دهد.
گفتنی است که "ژان اِ کره ماه"، که آفریننده اش او را در موشکی به خانه اش بازگرداند، سه سال پیش از سفر انسان به کره ماه آفریده شد.
"حیوانات جنوب وحشی" توسط "بن زیت لین" رام می شوند
در زیر یکی از بارانهای سیل آسای امسال در فسیتوال کن، "بن زیت لین" ، کارگردان آمریکائی که در روز نمایش فیلمش هم بارانی شدیدمی آمد و کاملأ خیس شده بود از پله های کاخ فستیوال با لا رفت تا جایزه دوربین طلائی این فستیوال را برای اولین فیلم بلندش "حیوانات جنوب وحشی" بگیرد.
اگر بخواهیم داستان فیلم را خلاصه کنیم می توانیم بگوئیم که فیلم داستان یک پدر ودختر کوچکرا نشان می دهد که در جزیره ای در نزدیکی لوئیزیان در فقر بسیار زندگی می کنند که همواره با توفانهای ویرانگر روبرو بوده است. در کنار آنها چند خانواده به حال خود رها شده هم به سر می برند که فقر و فراموش شدگی خود را با نوشیدن الکل جبران می کنند.
دو شخصیت اصلی، یعنی دختر کوچک و پدرش (دوایت هنری) نیز همچون دیگران در شرایط دشوار اجتماعی غرق هستند و پدر بیمار نمی تواند خود را درمان کند. گرچه پدر رفتاری خش دارد اما با پیش رفتن فیلم، تماشاگر عشق بزرگ او به دخترش را در می یابد و می فهمد که او به خاطر بیماری و نبود دسترسی به درمان میخواهد دختر 6 ساله اش را مستقل و بی نیاز بار بیاورد تا پس از مرگ وی بتواند خود را اداره کند.
فیلم که از یک سو مبارزه این پدر برای بری داشتن دخترش از دردی که درون او را می خورد و از سوی دیگر توفانهای ویرانگر این منطقه را نشان می دهد که البته تنها توجیه کننده وضع اهالی آن نیست، تبدیل به یک مانفیست هشدار دهنده برای حفظ محیط زیست و نیز محکوم کردن مقامات رسمی میشود که این منطقه و یا شاید شماری دیگر را هم در فقرو خشونت زاده از آن فرو برده اند. چرا که ساختارهای کمکی دولتی از آنجا رخت بر بسته و توفانهائی چون "کاترینا" و پیش از آن "گوستاو" و "آیک" و مدیریت نه چندان درخشان پیامد این توفانها ، که دست کم سالی یکبار یورش می کنند، از جمعیت منطقه به شدت کاسته بسیاری را راهی شهر ها و مناطق دیگر نموده است.
خواهید گفت که یک فیلم را تنها نمی توان از ورای داستانش سنجید، به ویژه این که اگر بخواهیم خلاصه کنیم داستان در دو سه خط بیشتر جا نمی گیرد.... اما کارگردانی بسیار خوب، برگزیدن لوکیش مناسب و آگاهیهای سیاسی-اجتماعی او همراه با یک موسیقی بسیار مناسب و هنرپیشگانی بسیار توانمند، از آن فیلمی می سازد که پوستر ویا عنوانش شاید سینما روها را چندان تشویق به دیدنش نکند. خوب شد شنیدیم که باراک اوباما نزدیکانش را تشویق کرده که این فیلم را ببینند.
" عروسی خونین"، میراث آنتونیو گادس در کاخ " کنگره های" پاریس
چند سال پس از مرگ یکی از چهره های مهم رقص فلامنکو، "آنتونیو گادس"، به همت همسر و یکی دیگر از رقصندگان مهم گروه این هنرمند، " عروسی خونین"، یکی از جذاب ترین طراحی های رقص او را، از روز 26 دسامبر تا 5 ژانویه 2013، به روی صحنه "کاخ فستیوال ها" می آورند.
گفتنی است که گروه رقص "آنتونیو گادس" شامل رقصندگان و موزیسن های کولی می شود که آنها را "کانتا اور" می نامند.
" عروسی خونین"، که داستانش از کتاب "گارسیا لورکا" الهام گرفته یکی از اولین سه گانه ای بود که به فلامنکو اختصاص داده می شد و در سال 1981 توسط "کارلوس سائورا"، کارگردان اسپانیولی به فیلم در آمد.
"سارا باراس" هم با فلامنکوی خاص خود "په پا" در تآتر شانزه لیزه
برای کسانی که به موزیک و رقص فلامنکو علاقه دارند اما دیگر نمی خواهند همان رقص ها را با همان فیگور ها، لباس ها و کدهای همیشگی ببینند، حضور "باله فلامنکوی سارا باراس" بر صحنه تآتر شانزه لیزه تا روز 8 ژانویه این فرصت را می دهد که نه تنها شب خوبی را با دیدن نمایش بسیار خوب "په پا" بگذرانند، بلکه ببینند چگونه می توان یک رقص سنتی را مدرن کرد بدون این که به هویت آن دست درازی شود.
"سارا باراس که در "کادیس" در جنوب اسپانیا و از مادری معلم رقص به دنیا آمده، با "لیبرتو"ئی در پیوند با تصویب قانون اساس اسپانیا، در "کادیس" در سال 1812، پس از مبارزات استقلال خواهانه ای که مردم از آن به عنوان "په پا" یاد می کردند، باله تازه خود "په پا" را آفرید که درآن شخصیت یک زن برخاسته ازمیان مردم که برای آرامان های خود مبارزه می کند،نماینده همه آزادی خواهان می شود.
این باله که برای 13 رقصنده طراحی شده در واقع به بهانه سخن از قانون اساسی، بزرگداشتی انجام می دهد از شهر "کادیس" ومردم آن و به ویژه کولیان ساکن آن.
این ادای احترام ، به کمک سبک "سارا باراس" از نرمش و در عین حال توانائی ویژه ای برخوردار است که در دیگر رقص های فلامنکوی سنتی دیده نمی شود.
کریسمس در خیابان شانزه لیزه
با فرارسیدن جشن های کریسمس و سال نوی میلادی شهر های اروپائی حال و هوای دیگری به خود می گیرند و پاریس هم مستثنی نیست. معروف ترین و شاید زیباترین خیابان این شهر،خیابان شانزه لیزه، پیش از همه، رخت ولباس عید برتن می کند و با در نظر گرفتن لزوم صرفه جوئی در انرژی، از لامپ هائی برای آزین بندی آن استفاده شده که کم مصرف هستند .
در بخش بزرگی ازخیابان شانزه لیزه، که 4.2 کیلومتر درازای آن است، این آزین بندی تا روز 10 ژانویه بر جا خواهد ماند. در نتیجه هم اکنون بر روی 330 درخت حلقه های نورانی آویخته شده که شب هنگام می درخشند و در روز آئینه های کوچک نور خورشید را منعکس می کنند.
گفتنی است که علیرغم افزایش بودجه این آزین بندی، بازهم بخشی از آن را کسبه و بخش دیگر را شهرداری پاریس و اسپونسر های دیگر تامین میکنند.
در کنار این چراغانی، تا روز دوم ژانویه، هم یک کاج بزرگ در میدان "کنکورد" و یک بازار نوئل، که از چند سال پیش می خواهد با بازار بنام شهر "استراسبورگ" رقابت کند، در دو سوی بخش بدون ساختمان این خبایان تا روز 6 ژانویه ایجاد شده که نور و رنگ خاصی به این خیابان می بخشند.
همان گونه که بازارهای نوئل در فرانسه تازگی دارند و قدیمی ترین آنها بازار نوئل شهر استراسبورگ است که این سنت را در سال 1570 از کشور همسایه، آلمان، گرفته است، خود عید کریسمس یا نوئل هم هیچ ربطی به تاریخ تولد عیسی مسیح ندارد و شماری از نمادهای آن چون افراشتن و آزین درخت کاج و خوردن برخی از خوراک ها طی چند قرن اخیر به آن افزوده شده اند. اما آنچه همواره در بسیاری از پژوهش ها آمده، این است که شماری از سمبل های مسیحیت از آئین مهر یا میترائیسم بر گرفته شده اند. به ویژه انتخاب تاریخ 24 یا 25 دسامبر است که تنها به منظور پذیراندن مسیحیت به طبیعت و بت پرستان و تطبیق دادن اعیاد آنها با سمبل های مسیحی، انجام گرفته . گفتنی است که شب یلدا، که شب تولد مهر هم به شمار می آید، با یک یا دوروز اختلاف با 24 یا 25 دسامبر برگزار میشود،
شهرداری پاریس همچنین از روز 22 دسامبر تا 6 ژانویه در شماری از محله ها چرخ گردانهائی با اسبهای چوبی به شکل قدیمی ویا به شکل سفینه های فضائی نصب کرده تا کودکان و بزرگسالان بتوانند به رایگان با آنها دوری بزنند.
http://www.tout-paris.org/manages-gratuits-pari-601
در برابر ساختمان بسیار زیبای شهرداری پاریس که چراغانی ظریف ومناسبی دارد یک پیست یخ به مساحت 1365 متر مربع برپا شده که همه می توانند بر روی آن با اسکیت بازی کنند. شماری مربی کار آزموده هم در کنار این پیست حضور دارند و به کودکان و حتا بزرگسالان چندین شگرد را یاد می دهند.
باز هم برای کودکان، افزون بر برنامه های سیرک و نمایش، "موزه هنر دوره گردان، تخیل و شگفتی ها" که روزهای دیگر سال جز با رزرو جا و پیوستن به یک گروه، بازدید از آن ممکن نیست، از روز 26 دسامبر تا 6 ژانویه درهای خود را به روی عموم می گشاید. این موزه که در ساختمان حجره های قدیمی و باز سازی شده بازرگانان شراب ، در محله 12 پاریس قرار دارد ، به بزرگ و کوچک امکان می دهد با چرخ گردان ها و انواع سرگرمی های مردمی قدیمی آشنا شوند. برنامه هائی هم برای نشان دادن چگونگی کار این سر گرمی ها پیش بینی شده. این دیدار سفری است به دنیای تخیل و کودکی.
Adresse: 53 avenue des terroirs de France, 75012 Paris
www.pavillons-de-bercy.com
ساختمان دیگر که آن هم در مواقع عادی باید با خرید بلیط و رعایت زمان دیدار به آنجا رفت، سینما "رکس" پاریس است که یکی از بناهای جذابی است که با دنیای سینما از آغاز پیوندی دیرینه دارد. معماری خاص آن هم نمایشگر دوره ای است که از کشور های دیگر الهام گرفته می شد.
از همه مهم تر اینکه بازدید کننده می تواند همه مراحل ساختن یک فیلم را با قرار گرفتن در شرایط واقعی سالهای آغازین سینما و ترفندهای به کار گرفته شده ، دنبال کند.
انواع موسیقی های نوئل
دو روز دیگر نوئل یا کریسمس از راه می رسد. در مورد موسیقی در پیوند با این جشن باید گفت که برخلاف آمریکا که همواره به تولید ترانه های مربوط به عید کریسمس می پردازد، در فرانسه هنوز "پاپا نوئل کوچک" که درسال 1946 آفریده شد و "تینو روسی"، خواننده خوش صدای اهل جزیره کرس آن را اجرا کرد، چندان به موسیقی نوئل توجهی نشده اکثر خوانندگان یا به اجرای ارآنژمان های تازه ای از یکی دو ترانه مربوط به کریسمس می پردازند یا ترانه های آمریکائی را به زبان فرانسه و گاه نیز به انگلیسی اجرا می کنند. و وقتی هم که به ندرت میخواهند ریتم دیگری به آن بدهند کلمات آن را عوض کرده طنز آمیزش می کنند.
یکی دیگر از ترانه هائی که از کودک تا نوجوان و طبیعتأ مسن تر ها آن را در فرانسه به خوبی می شناسند .ترانه "کاج زیبای من است" که آنهم باز در آغاز توسط "تینو روسی" اجرا گردید و سپس شماری آن را به سبک های دیگر ارائه نمودند.
برخلاف آمریکائی ها ترانه های مر بوط به نوئل در فرانسه چندان در ورژن های گوناگون هم اجرا نشده اندو در مجموع اگر تغییری هم در کار بوده بیشتر بین تک خوانی و اجرای چند صدائی آن است. از جمله ترانه "شب ارام" است که موسیقی آن از ترانه "شب مقدس" انگلیسی گرفته شده است.
البته نباید فراموش کرد که در آمریکا نیز برخی از قطعات مربوط به کریسمس بسیار کهن هستند اما در واقع هنوز هم آنها هستند که بیش از ترانه های دیگر در زمان کریسمس از رادیو ها و رسانه ها شنیده می شوند. از جمله آنها "جینگل بلز" (صدای زنگها) ست که با اجراها و سبک های مختلف موسیقی اجرا شده اکثر خواننده های مهم دست کم یک آلبوم ویژه ترانه های کریسمس منتشر کرده اند. از جمله آنها "فرانک سیناترا" ست که به تنهائی و یا در ترانه های دو صدائی ازجمله با "بینگ کرازبی" این ترانه را اجرا کرده است.
جازمن ها هم آنرا فراموش نکرده اند و هر کدام در موقعیت های مختلف آن را به سبک جاز به اجرا در آورده اند.
موسیقی راک، پاپ و حتا "متال" هم از "جینگل بلز" چشم پوشی نکرده اند و به اجراهائی دست زده اند که به ویژه در نوع "متال" آن بیشتر دلخراش است و هیچ هم خوانی با موسیقی چنین شبی ندارد. به احتمال زیاد هدف دور شدن از راههای از پیش تعیین شده و تحریک بوده تا چیزی دیگر. پس بهتر است از آن به کوتاهی استفاده کنیم و به سوی ریتم دلچسب ترو شادتری چون "سالسا" برویم و به ورژن دیگری از "جینگل بلز" گوش کنیم که با عادات و طبیعت مردم آمریکای لاتین جور در می آید که بدون رقص نمی توانند زندگی را سر کنند. پس هر ترانه و یا قطعه ای را که برایشان دلنشین باشد به یکی از ریتم های مهم خود که"سالسا"ست بر می گردانند تا بتوانند بهتر رقص و پایکوبی کنند.
با اینکه سالسا یک رقص قدیمی است اما در حال حاضر بیش از رقص های قدیمی دیگر چون مامبو و چاچاچا رایج است. با این وجود این مانع نشده که "جینگل بلز" با ریتم مامبو اجرا نشود. با این ریتم شاد برنامه را به پایان می برم و جشن های خوشی را برایتان آرزو دارم.
برای شنیدن این قطعات می توانید به ورژن رادیوئی این برنامه گوش کنید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید