سی‌ام سپتامبر، روز جهانی ترجمه بود. این روز از ۱۹۵۳ توسط فدراسیون بین‌المللی ترجمه جشن گرفته می‌شود ولی از ۱۹۹۱ این فدراسیون آن را به عنوان یک روز بین‌المللی پیشنهاد کرد تا همبستگی جامعه مترجمین جهان را نشان دهد.
به همین مناسبت، حسن کامشاد، مترجم هشتاد و هشت ساله ایرانی مقیم لندن، در گفت‌وگو با بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه، درباره تجریبات خود از ترجمه می‌گوید.
حسن کامشاد متولد اصفهان است و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر و دبیرستان ادب طی کرد و پس از دبیرستان با دیپلم ادبی برای ادامه تحصیل به دانشکده حقوق دانشگاه تهران رفت.
وی پس از فارغ التحصیلی به جنوب ایران رفت و مشغول کار در شرکت نفت شد. او بعدها به دعوت دانشگاه کیمبریج برای تدریس زبان فارسی به انگلستان رفته و در کنار تدریس به تحصیل زبان و ادبیات فارسی در این دانشگاه پرداخت.
اغلب ترجمه‌های کامشاد، به گفته خودش، در دوران بازنشستگی وی صورت گرفته است؛ ترجمه‌هایی که می‌توان از میان آنها به «دنیای سوفی» نوشته یوستین گاردر، «تاریخ بی‌خردی» نوشته باربارا تاکمن و «دریای ایمان» اثر دان کیوپیت اشاره کرد.
حسن کامشاد که به آینده ترجمه در ایران امیدوار است، می‌گوید: ما هر چه آگاهی‌مان از جهان بیشتر باشد، بهتر و زودتر می‌توانیم پیشرفت کنیم. اصولا بحث ترجمه در ایران، بحث تجدد در ایران است. و اگر می‌خواهیم که از دنیا عقب نیفتیم باید در این رشته بیشتر و بیشتر بکوشیم.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید