"قاضی ربیحاوی"، داستان‌نویس ٥٧ ساله اهل خوزستان است که به اقلیمی‌نویسی شهرت دارد. اما این، تنها عامل تمایز آثار این نویسنده نیست. آثار او زبانی پویا و نگاهی متفاوت دارد. در آخرین اثر منتشر شده‌اش، برای نخستین بار در داستان فارسی به رابطه عاشقانه میان دو مرد پرداخته است.
نخستین داستان او "وقتی دود جنگ در آسمان دهکده شد" در سال ١٣٥٩ منتشر شد و نام نویسنده‌اش را به عنوان نخستین داستان‌نویس جنوبی معترض جنگ ثبت کرد.
در همه این سال‌ها، او بر نوشتن از خشونت‌های جنگ و پیامدهای انقلاب در ایران پای فشرده است. آنچنان که به گفته برخی منتقدان، تایر این وقایع بر او چنان بوده که زندگی در آفتاب کم‌رمق لندن هم ان را کمرنگ نکرده است.
نخستین داستان "قاضی ربيحاوی" به نام "مرداد پای كوره‌های جنوب" در سال ۱۳۵۸چاپ شد. از این نویسنده، همچنین "خاطرات يک سرباز"، مجموعه داستان "نخل و باروت"، "جسد"، "يک روز مه گرفته"، "در كمپ آنها"، "ازین مکان"،"مواجهه" و نیز نمایشنامه‌های "سنگسار" و رمان "گيسو" نیز منتشر شده است. همچنین "گلهای داوودی" اثر رسول صدر عاملی نیز بر اساس طرحی از قاضی ربیحاوی ساخته شده است.
در رمان "پسران عشق" نویسنده در کنار روایت وقایع انقلاب و جنگ در ایران، از عشق میان دو پسر جوان و تمایلات انسانی هم می‌گوید. در این اثر، دوره‌ای از تاریخ ایران با قصه دو انسان درآمیخته است. نویسنده در این داستان، از انقلابی می‌گوید که در نطفه خفه می‌شود و سقط فرزند زنی جوان با ورود آیت‌الله خمینی به ایران، همزمان می‌شود.
از سویی نویسنده در این داستان آنچنان به صراحت از خشونت‌های جنگ نوشته که در کمتر اثر داستانی فارسی چنین روایتی را می‌توان دید؛ تا آنجا که این اثر را گاه به گزارش صادقانه و وفادار به واقعیت تبدیل می‌کند.
فساد جنسی در ایران و در میان اعراب مسلمان، ناگفته‌هایی از آتش‌سوزی سینما رکس آبادان، بمباران مدرسه کودکان در این شهر، کشف مخفیگاه اعضای حزب توده، قاضی‌ای که دستور اعدام فرزندش را می‌دهد، آتش زدن فاحشه خانه‌ها، غارت اموال مردم و پدیده چماق‌داری از موضوعاتی است که قاضی ربیحاوی در این داستان به آن پرداخته است.
قاضی ربیحاوی، در مورد رمان "پسران عشق"در گفت‌وگو با بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه چنین می‌گوید:
«من دوست داشتم یک داستان عاشقانه بنویسم. در نوشتن این رمان هم مجبور شدم لطیف‌ترین و پلیدترین واقعه انسانی، یعنی عشق و جنگ را در کنار هم بازگو کنم.»
این داستان‌نویس توضیح می‌دهد: «عشق یک حالت انسانی است و می‌تواند بین یک زن و مرد یا بین دو هم جنس رخ دهد.»
وی ادامه می‌دهد: «اینکه در این سال‌ها از جنگ نوشته‌ام، به این دلیل نبود که من به سراغ جنگ رفتم، بلکه جنگ به سراغ من آمد و به نوشته‌های من تحمیل شد.»
این نویسنده و نمایشنامه‌نویس ساکن لندن معتقد است که زبان در نوشتن، وسیله‌ای است تا با آن داستان بیان شود؛ زبان، رابطه‌ای است بین نویسنده و خواننده و نه ابزاری برای خودنمایی.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید