دسترسی به محتوای اصلی
فرانسه/ فستیوال کن

فستیوال کن و دو فیلم از پیری و جوانی

روز چهارشنبه ٢٠ مه، دو فیلم در بخش مسابقۀ جشنوارۀ سینمایی کن نمایش داده شد: یک فیلم ایتالیایی به نام "جوانی" که در واقع حکایت سال‌های پیری است و یک فیلم چینی که زندگی دختری جوان را طی چند سال دنبال می‌کند. برندگان جوایز شصت و هشتمین فستیوال کن روز یکشنبه ٢۴ مه از سوی هیئت داوران به ریاست برادران "کوئن" اعلام خواهند شد.

مایکل کین و پائولو سورنتینو: بازیگر  و کارگردان فیلم جوانی
مایکل کین و پائولو سورنتینو: بازیگر و کارگردان فیلم جوانی Reuters
تبلیغ بازرگانی

 فیلم ایتالیایی "جوانی" که همه جا با عنوان انگلیسی Youth معرفی شده، بر خلاف تیتر، حکایت سال‌های پیری است. سه هنرپیشۀ بزرگ که هر سه نزدیک به هشتاد سال دارند، در این فیلم بازی می‌کنند: مایکل کین انگلیسی و جین فوندا و هاروی کیتل آمریکایی.

فیلم "جوانی" اثر پائولو سورنتیونو است که سال ٢٠١۴ در آمریکا با فیلم "زیبایی بزرگ" اسکار بهترین فیلم خارجی را برنده شد. سورنتینو که خود اهل ناپل است فیلم جدیدش را به زبان انگلیسی ساخته است.

هاروی کیتل و مایکل کین در نقش دو دوست قدیمی - یکی کارگردان و دیگری آهنگساز- برای تعطیلات به آب گرم می‌روند. هر دو به فکر سن و سال و مرگ و آخر عمر هستند اما اطرافیان‌شان نسبت به این موضوع سخت بی‌تفاوت‌اند. مطبوعات سینمایی هفتاد درصد احتمال می‌دهند که فیلم "جوانی" جایزۀ مهمی- مثلاً بهترین کارگردانی، را کسب کند اما این نوع حدس‌ها در بسیاری موارد غلط از کار در آمده است.

کوه و رود و دوست
 
فیلم دیگری که در هشتمین روز فستیوال، در بخش اصلی نمایش داده شد یک فیلم چینی است که عنوان اصلی آن از سه واژۀ کوه، رود و دوست، ساخته شده و ظاهراً قابل ترجمه نیست. سایت رسمی فستیوال می‌نویسد شاید بتوان عنوان فیلم را چنین ترجمه کرد: "دوستان قدیمی مثل کوه و رودخانه‌اند".
این فیلم ماجراها و سرگردانی‌های یک دختر چینی را روایت می‌کند که در سال‌های جوانی میان عشق دو مرد گیر کرده و کارش به سفر به استرالیا می‌کشد. جیا ژانگ‌کی کارگردان فیلم، ٩ سال قبل شیر طلای ونیز را با فیلم "باز هم زندگی" یا "همچنان زندگی" برنده شده بود.

جیا ژانگ‌کی که بسیار شیفتۀ تکنیک‌های سینمایی و معمولاً به دنبال نوآوری‌های تصویری است، از سال ٢٠٠١ قطعات و مناظر پراکنده‌ای را - مثل دفتر یادداشت یا خاطرات روزانه - فیلمبرداری کرده است. او در فیلم تازۀ خود قسمت‌هایی از این فیلم‌های قدیمی را به کار برده است. علاوه بر این، از آغاز تا پایان فیلم و به مرور، استفاده از لنز بسته کم‌کم به سوی لنزهای باز و بازتر می‌رود. جیا ژانگ‌کی می‌گوید با این شگرد و با استفاده از تکه فیلم‌های پراکندۀ سال‌ها پیش، گذشت زمان را در طول داستان بهتر نشان داده است.

 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.