لوموند: با بستن هر چه بیشتر دروازه های اروپا بر روی مهاجران و پناهجویان، تعداد جان باختگان در مرزها افزایش می یابد

فیگارو، روزنامه راستگرای فرانسه، یکی از مقاله های خود را به تهدیدهای اخیر اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران و سیاست توسعه طلبانه آن در سوریه اختصاص داده است. به نوشته فیگارو، مقامات دولت اسرائیل آشکارا از اینکه حمله هوایی احتمالی آمریکا به سوریه، کشورشان را در معرض خطر پاسخ تلافی جویانه جمهوری اسلامی ایران، سوریه و یا حزب الله قرار دهد، هراس دارند. فیگارو می نویسد یکی از مقامات بلند پایه اسرائیل که نخواسته نامش فاش شود به "معاریو" یکی از پرخواننده ترین روزنامه‌های این کشور گفته است اگر ایرانیان واقعاً به اسرائیل و منافع آن از خاک سوریه حمله کنند، بشار اسد و رژیم او از صحنه روزگار ناپدید خواهند گردید.

فیگارو می نویسد اسرائیل احتمالاً پیام مشابهی را در اواسط این هفته برای آمریکا و روسیه فرستاده است. بنیامین نتانیاهو نیز چهارشنبه گذشته که در مراسم یاد بود کشته شدگان هولوکاست شرکت کرده بود، گفت من برای رهبران ایران پیامی دارم. عزم راسخ اسرائیل را نیازمایید. رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل، ژنرال گدی آيزنکُوت، حدود ده روز پیش اعلام کرد هدف اصلی اسرائیل این است که نیروهای ایرانی-شیعی را وادار سازد تا از سوریه خارج شوند. از سوی دیگر، شبکه ۱۰ تلویزیون اسرائیل، به نقل از یکی از مقامات بلند پایه ارتش اسرائیل، اعلام کرده است که حمله هوایی اخیر اسرائیل به سوریه به منظور ممانعت جمهوری اسلامی ایران از ایجاد یک پایگاه هوایی در این کشور صورت گرفت.

فیگارو می نویسد از آغاز مداخله روسیه در بحران سوریه در سپتامبر ۲۰۱۵، روسیه و اسرائیل سیاست عدم رو یا رویی نیروی هوایی دو کشور را دنبال می کردند. کارشناسان نظامی روس چشمان خود را بر روی حملات هوایی اسرائیل به کاروان های حمل تسلیحات نظامی پیچیده به شبه نظامیان شیعه لبنان، حزب الله، می بستند. ولادیمیر پوتین تاکنون با حفظ بی طرفی و عدم هواداری از اسرائیل یا حزب الله می کوشید تا کشورش را به دور از جنگ و نزاع این دو دشمن خونی نگاه دارد. اما اختلاف و برخورد میان روسیه و اسرائیل با باز پس گیری مناطق تحت اشغال نیروهای مخالف بشار اسد توسط نیروهای متشکل از نظامیان ایرانی، سوری و شبه نظامیان حزب الله رفته رفته بیشتر می شود. فیگارو می نویسد وزیر امور خارجه اسرائیل دوشنبه شب گذشته نهم آوریل حکومت بشار اسد را ﻣﺳﺅول حمله شیمیایی به دوما دانست و ادعا کرد که این حمله گواهی است بر توانایی سوریه در ساخت سلاح شیمیایی. به نوشته فیگارو، سفیر روسیه در اسرائیل که شاید از وحشت از اینکه این اظهارات عزم آمریکا را برای بمباران سوریه راسختر سازد، با رد این اظهارات گفت باید از نتیجه گیری های عجولانه که به آتش درگیری و رویارویی خطرناک و احتمالی برخی کشورهای غربی با روسیه و سوریه دامن می زند، پرهیز کرد.

چهارشنبه گذشته یازدهم آوریل نیز ولادیمیر پوتین در طی مکالمه تلفنی خود با بنیامین نتانیاهو به او هشدار داد که از هر گونه اقدامی که به افزایش بی ثباتی در سوریه بینجامد، بپرهیزد.

روزنامه میانه روی لوموند، چندین صفحه از شماره امروز خود را به ﻣﺳﺄله مهاجرت تخصیص داده است. این روزنامه می نویسد سیاست سختگیرانه اروپا در زمینه مهاجرت در طول بیست گذشته سالانه هزاران کشته بر جا گذاشته است. لوموند در ادامه می افزاید با بستن هر چه بیشتر دروازه های اروپا بر روی مهاجران و پناهجویان، تعداد جان باختگان در مرزها افزایش می یابد. به نوشته لوموند، دست کم چهل هزار مهاجر یا پناهجو از اوایل دهه نود میلادی تاکنون جان خود را از دست داده اند اما شاید تعداد واقعی جان باختگان دو تا پنج برابر این رقم باشد.

جمعی از پژوهشگران علوم سیاسی و علوم اجتماعی به سکوت و بی اعتنایی اروپا در برابر این "کشتار" اعتراض کرده اند. به نظر آنتوان پِکُو، اروپا حکم مسدود ساختن مرزهای خود را بر روی مهاجران صادر کرده است و در نتیجه این سیاست زبدگان نیمکره شمالی به آسانی به تمام نقاط کره زمین می روند در حالیکه مهاجران نیمکره جنوبی به حصر خانگی در کشور خود محکوم شده اند. وی می گوید به این ترتیب تغییر مکان برای زبدگان و برگزیدگان بی رنج و درد و برای محرومان و بی بضاعتان مهلک و مرگ آور است.

پژوهشگران "انجمن بابِل" نیز در پایان کتابی که به نام "مرگ در مرزهای اروپا" در سال ۲۰۱۷ منتشر کرده اند، چنین نوشته اند: اگر خانه بدوشان و آوارگانی که به پشت مرزهای اروپا تبعید شده اند،آهنگ عزیمت به "دنیای ثروتمندان" کنند، جان خود را به مخاطره خواهند انداخت.

روزنامه چپگرای لیبراسیون، از حکم قوه قضائیه برزیل علیه لولا، رئیس جمهوری پیشین این کشور، به عنوان "کودتای قوه قضائیه برزیل" یاد می کند و می پرسد آیا با صدور این حکم زمستان طولانی ملت ها آغاز خواهد شد؟

لیبراسیون می نویسد تبعیض های عمیق نژادی، طبقاتی و جنسیتی در برزیل وجود دارد و اثری از مساوات دراین کشور نیست. لولا و دیلما روسُف هر دو قربانی تبلیغات رسانه ها شدند، رسانه هایی چون "گلوبو*" که پنجاه و چهار سال پیش، پس از وقوع کودتای نظامی در برزیل ابراز شعف و شادمانی کرد و آن را نوید دهنده بازگشت نظم و دموکراسی در این کشور خواند.

*Globo