لوموند: در ایران، ترس تغییر جناح داده است

روزنامه «لوموند» در مقاله ای با عنوان "در ایران، ترس تغییر جناح داده است"، به قلم "کریستف ایاد"، به موضوع رفتارهای خشونت آمیز پلیس تهران با زنان معترض به حجاب اجباری و دختران خیابان انقلاب پرداخته است.

«لوموند» می نویسد که همه چیز از سکوی خاکستری رنگی شروع شد که در تقاطع خیابان های انقلاب و طالقانی در مرکز تهران قرار گرفته است. نخستین باردر تاریخ ۲۷ دسامبر ۲۰۱۷، "ویدا موحد" با آویزان کردن روسری سفیدش بر روی این سکو ایستاد تا اعتراض خود را به حجاب اجباری نشان دهد. پس از او دهها زن از گروه های سنی مختلف، دنباله رو حرکت او بودند تا به شیوه ای مسالمت آمیز، خواستار حجاب اختیاری شوند.

« لوموند» این جریان را با حرکت "محمد بوعزیزی" دستفروش فقیر تونسی مقایسه می کند که با خودسوزی در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰ در اعتراض به فساد و بدرفتاری پلیس، جریان ساز اعتراض های گسترده و در پی آن انقلابی موسوم به انقلاب «یاس» شد. ولی جریان اعتراضی که "ویدا موحد" در ایران آغازگر آن بود بر خلاف حرکت "محمد بوعزیزی"، به مرگ او منجر نشد و درست به همین دلیل است که مقامات ایرانی از این جریان خشمگین هستند؛ زیرا نمی دانند چگونه به این اعتراض ها خاتمه دهند.

واقعیت این است که در جمهوری اسلامی ایران، ترس تغییر جناح داده و مردم ایران دیگر از رژیم این کشور هراسی ندارند.

روزنامه راست گرای «فیگارو»، یکی از عناوین خود را به موضوع کاهش چشمگیر جمعیت در ایتالیا اختصاص داده است.

«فیگارو» با طرح این پرسش که "چه می شود اگر ناگهان تمام جمعیت شهری مانند «نانسی» در فرانسه ناپدید شوند؟"، از کاهش صدهزار نفری جمعیت ایتالیا درسال گذشته خبر می دهد. که این جمعیت با جمعیت شهری مانند "بولزانو" برابری می کند.

مؤسسه ملی آمار ایتالیا در گزارشی درباره ی کاهش روز افزون جمعیت این کشور هشدار داده و اعلام کرده است که جمعیت این کشور تا روز ۳۱ دسامبر گذشته، ۶۰ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر بوده است. طبق این گزارش، تراز کلی جمعیتی در ایتالیا در سال ۲۰۱۷ برابر با ۶/۱- درصد می باشد و میزان مرگ و میر بیشتر از میزان زاد و ولد در این کشور می باشد. همچنین درصد بالایی از جمعیت این کشور بالای ۶۵ سال سن دارند.

یکی دیگر از عناوین «فیگارو» به موضوع تأکید رئیس جمهوری افغانستان به گفتگوی صلح با گروه طالبان اختصاص یافته است. در حالیکه جنگ داخلی در افغانستان در سال گذشته منجر به مرگ بیش از ۱۰۰ هزار نفر شده بود، دولت کابل در نظر دارد که برای دستیابی به صلح با اسلام گرایان، به هم صدایی برسد.

"محمد اشرف غنی" رئیس جمهوری افغانستان، که سالها از مذاکره ی مستقیم با گروه طالبان حودداری می کرد، روز گذشته در کنفرانس بین المللی صلح در کابل، پیشنهاد برقراری آتش بس با گروه طالبان، به رسمیت شناختن گروه طالبان به عنوان یک حزب سیاسی و تجدید نظر در قانون اساسی را مطرح کرد.

وی در راستای جلب اعتماد گروه طالبان، با میانه روی در نظر دارد که به حذف تحریم ها بپردازد، شرایط آزادسازی زندانیان آنها را فراهم کرده و با صدور گذرنامه برای اعضای این گروه، امکان سفر آزادانه را در اختیار آنها قرار دهد. با این وجود رئیس جمهوری افغانستان اظهار داشته است که: "هیچ گروه نظامی وابسته به تشکیلات تروریستی بیگانه، مجاز به ورود به خاک افغانستان نخواهد بود". این در حالیست که گروه طالبان، از بیست سال پیش تا کنون، روابط خود را با گروه های تروریستی و جهادگرای زیادی از جمله گروه "القاعده"، حفظ کرده است.

هنوز مشخص نیست که آیا گروه طالبان دست دوستی دولت افغانستان را می پذیرد یا نه. اعضای این گروه که خود را رهبرانی برحق و مشروع می پندارند، روز گذشته با انتقاد از رژیم افغانستان، اعلام کرده اند که :"دموکراسی چیزی جز رنج و مصیبت برای مردم افغانستان، در پی ندارد". گروه طالبان با خودداری از مذاکره مستقیم با دولت افغانستان، تنها پذیرفته است که در دفتر سیاسی آمریکا در قطر، وارد گفتگو شود.

روزنامه چپ گرای «لیبراسیون»، یکی از عناوین خود را به مرگ "صبری اسید"، یکی از چهره های شاخص جهادگرای فرانسوی اختصاص داده است.

طبق گزارش «لیبراسیون»، این جهادگرای فرانسوی اهل شهر "تولوز"، که یکی از ستون های مهم در تاریخ جهادگرایی به شمار می رفت، در سوریه اعدام شده است. در حالیکه پیش از این گروه دولت اسلامی در خصوص علت مرگ اواعلام کرده بود که پای او بر روی مین رفته است.

"صبری اسید" رهبر یکی از گروه های سرّی جهادگرایی فرانسوی به نام "تولوز- اّلبی" بود که ابتدا در سال ۲۰۰۶ به هدف پیوستن به عراق برای نبرد با ارتش آمریکا، به سوریه رفته بود و در سال ۲۰۱۴ به صف هواداران گروه دولت اسلامی (داعش) در سوریه پیوسته و جنایت های بی رحمانه ای را مرتکب شده بود. با مرگ او برگی دیگراز جهادگرایی فرانسه، ورق می خورد.

«لیبراسیون» یکی دیگر از عناوین خود را در گزارشی مفصل به معرفی و تحلیل آخرین کتاب "سارا بِیکوِل" نویسنده انگلیسی اختصاص داده است. وی در این کتاب که "درکافه ی اگزیستانسیالیست: آزادی، هستی و کوکتل زردآلو" نام دارد، تصویری خارق العاده را از جنب و جوش روشنفکری سالهای دهه ۱۹۳۰ در کافه ی مونپارناس، ترسیم می کند که در آن تاریخ شخصی و روایت های فرهنگی در هم می آمیزند. وی در این کتاب که قهرمان "آن ژان پل سارتر" می باشد، یکی از مهمترین ماجراهای روشنفکری قرن را که با فلسفه، ادبیات، هنر، موسیقی و سبک زندگی پیوند خورده است، به تصویر می کشد.