مرکل، از پرقدرت ترین زن دنیا تا ناتوان ترین رهبر اروپا ؟

توماس ویدر، گزارشگر لوموند در برلین می نویسد این صراحت لهجه آنگلا مرکل درست برخلاف اظهاراتی است که از سوی رقبای او، در مورد به پایان رسیدن «عصر مرکل» بگوش می رسد. لوموند در ادامه می نویسد با این حال این تنها سیاستمداران مخالف مرکل نیستند که خواهان رفتن او هستند بلکه رسانه های آلمان نیز وضعیت او را نگران کننده میدانند. به نوشته لوموند اما، مرکل میخواهد نشان دهد که به این آسانی صحنه را تکر نخواهد کرد. به همین است که از روز گذشته چندین بار تاکید کرده است که ترجیح میدهد «رهبری یک دولت اقلیت را بعهده نگیرد» و  منتظر راه حل بهتری باشد که «برگزاری دوباره انتخابات است.»  لوموند می نویسد دشواری آنجا است که اختیار برگزاری انتخابات در دست مرکل نیست.

روزنامه راست گرای فیگارو هم زیر تیتر هشدار دهنده « مرکل برای بقای سیاسی خود تلاش می کند» می نویسد با شکست مذاکرات برای حکومت ائتلافی، آلمان اکنون در بحرانی بی سابقه فرو رفته که بیرون آمدن از آن شاید فقط با انتخابات جدید ممکن باشد.

فیگارو اما در سرمقاله امروزش می نویسد مطبوعات آلمان هم واقعا بیرحم هستند. منظور فیگارو البته همان مطبوعاتی است که به قول روزنامه، از ده سال بدینسو آنگلا مرکل را «پرقدرت ترین» زن جهان معرفی می کردند و حال یک شبه،او را «ناتوان ترین رهبر اروپایی» لقب داده اند. ولی آیا واقعا پایان عصر مرکل فرا رسیده است؟

فیگارو در  پاسخ می نویسد مساله اصلی فقط مساله مرکل نیست و بحران کنونی نشاندهنده آن است که اصولا شیوه دمکراسی در آلمان زیر سوال قرار گرفته است. به نوشته فیگارو، این شیوه دمکراسی تا وقتی جوابگو بود که دو حزب قدرتمند با میانجیگری یک حزب کوچک دیگر، زندگی سیاسی در آلمان را شکل میدادند. با تعدد احزاب در صحنه سیاسی آلمان،  دیگر غیرممکن است با تکیه بر احزاب میانه، از قدرت گیری احزاب افراطی جلوگیری کرد.

روزنامه لیبراسیون هم بحران سیاسی در آلمان را مهم دیده و پیامد های آن را بر اتحادیه اروپا بررسی کرده است. لیبراسیون می نویسد در صورتیکه آنگلا مرکل و رئیس جمهور سوسیال دمکرات آلمان شتاین مایر، از برگزاری دوباره انتخابات جلوگیری کنند میتوان امیدوار بود که بدترین حزب ضد اروپایی آلمان یعنی حزب لیبرال دمکرات از بازی خارج خواهد شد.

روزنامه لوموند در یک مطلب دیگر درخواست آغاز تحقیقات درباره جنایات جنگی در افغانستان از سوی دادگاه بین المللی کیفری را بررسی کرده است. لوموند می نویسد خانم "فاتو بن سودا"، رئیس دادگاه بین المللی کیفری از قضات این دادگاه درخواست کرده است اجازه بدهند تحقیقات درباره جنایات انجام شده در افغانستان از سال ۲۰۰۳ به این سو آغاز گردد. به نوشته لوموند، در صورت موافقت با این درخواست، تحقیقات درباره جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت در افغانستان، طالبان، پلیس و سرویسهای امنیتی افغان و همچنین نیروهای آمریکایی مستقر در افغانستان را  در بر خواهد گرفت.

بر اساس آمار منتشر شده، حدود ۱۷ هزار غیر نظامی افغان تا سال ۲۰۱۶ توسط طالبان و متحدین این گروه کشته و ۳۳ هزار غیرنظامی دیگر نیز زخمی شده اند. دادگاه بین المللی کیفری میخواهد اسنادی را جمع آوری کند که نشان دهد « طالبان در چارچوب  یک کمپین عمومی و منظم، به تهدید، تخویف و کشتار هدفمند مردمی اقدام کرده اند که به زعم این گروه طرفدار دولت بوده اند.»

دادگاه کیفری بین المللی همچنین به بررسی موارد « شکنجه، تجاوز، خشونت جنسی و نقض حرمت انسانی» ای خواهد پرداخت که از سوی نظامیان آمریکایی در زندان های بگرام و جنوب شرق افغانستان و همچنین در زندان های در کشورهای لهستان، لیتوانی و لتونی نیز اعمال شده است. لوموند می نویسد اگرچه آمریکا پیمان مربوط به دادگاه کیفری بین المللی را امضا نکرده اما این دادگاه میتواند اتباع آمریکایی را که به ارتکاب جنایات جنگی در کشورهای عضو این دادگاه متهم شده اند تحت تعقیب قرار بدهد. یا اینکه آمریکا خود چنین دادگاهی را علیه عاملان برنامه شکنجه برای متهمان حملات تروریستی برگزار کند.

با این حال آمریکایی ها از زمان طرح ابتدایی تحقیق در مورد جنایات جنگی در افغانستان با تحقیق در این مورد مخالفت کرده اند. این است که به نوشته لوموند، حتی در صورت موافقت قضات دادگاه با آغاز این تحقیقات، به پایان رساندن آن کار آسانی نخواهد بود.