مریم اکبری‌منفرد، خواستار دادخواهی خانواده‌های قربانیان دهه ۶٠ شد

مریم اکبری منفرد، در شکواییه‌ای که تسلیم دستگاه قضایی جمهوری اسلامی کرد، خواهان «تحقیق پیرامون موضوع اعدام غیرقانونی خواهر و برادر خود» شده است. او با تأکید بر اصل ٣٤ قانون أساسی که دادخواهی را حق مسلم هر فرد می‌داند، می نویسد: «با توجه به اینکه نشانی محل دفن آنها هیچ‌گاه به خانواده اعلام نشده است، درخواست روشن شدن چگونگی فوت و محل دفن آن‌ها را نیز دارم... چرا که معتقدم کشف حقیقت و روشن شدن زوایای آن دوران، مانع از تکرار چنین حوادثی در آینده خواهد شد».

مریم اکبری منفرد، در بخشی از شکوائیه خود می نویسد: «بسیاری از آنان که در سال ۶۷ اعدام شدند از جمله خواهر و برادر من، قبلاً محاکمه و به تحمل حبس محکوم شده بودند؛ آن هم در دادگاه‌هایی که فرایند قانونی آن طی نشده بود و گاه به چند دقیقه ختم می‌شد. جرم اغلب آن‌ها حداکثر پخش و یا خواندن روزنامه و یا شرکت در تظاهرات بود.
٣ برادر و یک خواهرم، در دهه ۶۰ در زندان اعدام شدند.

برادر کوچک‌ترم "عبدالرضا اکبری منفرد"، در سال ۵۹ و در حالیکه دانش آموز بود و فقط ۱۷ سال داشت بازداشت شد؛ جرمش پخش نشریه مجاهد بود؛ او ٣ سال تمام در سلول‌های انفرادی زندان گوهردشت (رجایی شهر) به سر برد و با وجود این که در دادگاه انقلاب تهران به ٣ سال حبس محکوم شده بود، تا سال ۶۷ در زندان نگه داشته شد و سرانجام در مرداد همان سال با جمع کثیری از زندانیان به شهادت رسید.

"علیرضا اکبری منفرد" برادر دیگرم، در ۱۷ شهریور سال ۶۰ دستگیر و در ۲۸ شهریور همان سال در زندان اعدام شد. تمام فرایند دستگیری، محاکمه و اجرای حکم او در ۱۰ روز طی شد. در مراسم شب هفت او، مأموران به خانه ما حمله کردند و تعدادی از میهمانان را دستگیر و به زندان اوین و کمیته مشترک منتقل کردند. در میان دستگیرشدگان، مادر و خواهرم "رقیه اکبری منفرد" حضور داشتند؛ مادرم پس از ۵ ماه از زندان آزاد شد، اما خواهرم که از سوی دادگاه به ٨ سال زندان محکوم شده بود، در مرداد سال ۶۷ و در حالی که در حال گذراندن سال‌های پایانی دوران محکومیتش بود اعدام شد.

"غلامرضا اکبری منفرد" برادر دیگرم نیز در سال ۶۲ دستگیر شد و در سال ۶۴ و زیر شکنجه به شهادت رسید.

مادرم "گرجی بشیری پور" که در دهه چهارم زندگی خود بود، بر اثر فشارهای روحی ناشی از این صدمات، به ویژه اعدام خواهرم رقیه که دختری خردسال داشت، دارفانی را وداع گفت.

مریم اکبری منفرد می‌افزاید: در این برهه از تاریخ میهن‌مان که در اقصا نقاط جهان، افشای جنایت و پرده انداختن از ظلم دهه ۶۰ به ویژه قتل عام زندانیان در تابستان سال ۶۷، یکی از مطالبات عمومی فعالین اجتماعی و سیاسی شده است، اینجانب مریم اکبری منفرد، نیز به عنوان یکی از بازماندگان خانواده‌ تنی چند از قربانیان آن دوران تاریک، یکی از شاکیان این پرونده هستم و خواستار روشن شدن زوایای پیدا و پنهان مرگ خواهر و برادران خود می‌باشم، چرا که معتقدم کشف حقیقت و روشن شدن زوایای آن دوران، مانع از تکرار چنین حوادثی در آینده خواهد شد».

مریم اکبری منفرد، از دیگر خانواده‌های قربانیان و بازماندگان آن‌ها درخواست می‌کند که همچون او خواستار موارد زیر شوند
1- پیگیری و محاکمه عوامل اعدام‌های دهه ۶۰ و کشتار جمعی زندانیان در سال ۶۷
2- اعلام اسامی دفن شدگان در گورهای دست جمعی و گورستان خاوران
3- ارائه و انتشار کیفر خواست محکومان و اعدام شدگان دهه ۶۰

مریم اکبری منفرد – زندان اوین – ۲۵ مهرماه ۱۳۹۵