مشکلات اقتصادی در انتظار رییس جمهور آینده فرانسه

در اینجا سه هفته‌نامه مهم فرانسوی، لوپوئن، اکسپرس و نوول ابزرواتور را که با فاصله کمی پس از اولین مرحله انتخابات ریاست جمهوری فرانسه چاپ شده‌اند مرور می‌کنیم.

هفته‌نامه لوپوئن که روی جلد خود تی‌تر «سلام بر مشکلات» را چاپ کرده، این نکته را یادآور می‌شود که دیواری از بدهی، مشکلات و اصلاحات اجتناب‌ناپذیر روز ۷ مه مقابل کسی قرار دارد که به عنوان رییس جمهور فرانسه انتخاب می‌شود.

"سیلوی پی‌یر بروسولت" در مقاله‌ای در این هفته‌نامه می‌نویسد: بین دو نامزدی که تنها یک و نیم درصد اختلاف است، آخرین رقابت آغاز شده است اما چیزی که عبور کردن از آن سخت است، انتخابات روز ششم مه نیست بلکه واقعیت اقتصادی است که فردای انتخابات مقابل نامزد برنده قرار خواهد گرفت.

نویسنده لوپوئن در ادامه، عبارتی را از "لئون بلوم"- یکی از سیاستمردان سوسیالیست فرانسوی را نقل می‌کند که پس از به رسیدن به قدرت در سال ۱۹۳۶ گفت؛ و آن جمله این بود: «سرانجام مشکلات آغاز می‌شود!»

سپس نویسنده لوپوئن تأکید می‌کند که نه "فرانسوا اولاند" و نه "نیکلا سارکوزی" هنوز انتخاب نشده‌اند، اما هیچ کدام از آنها آینده را همراه با شادی و خوشی پیش‌بینی نمی‌کنند.

نویسنده لوپوئن همچنین از "ژان لوک ملانشون"- نامزد جبهه چپ، در مرحله اول انتخابات جمله‌ای را نقل می‌کند که قبل از این انتخابات گفته بود: «فردای انتخابات، شاید برنده مشکلات اقتصادی باشد، که بر کسی که رییس‌جمهور است حمله می‌کند.»

این مقاله لوپوئن در ادامه می‌نویسد که این وضعیت حساس یکی از موضوعات مهم مورد بحث در فاصله میان مرحله اول تا مرحله دوم انتخابات است و هر یک از نامزدهای حزب سوسیالیست و حزب اتحاد برای جنبش مردمی باید در این زمینه اعتماد بیشتر شهروندان فرانسوی را به دست آوردند.

به نوشته لوپوئن "سارکوزی" روز ۲۲ آوریل رقیب خود را به کشاندن فرانسه به ورطه ورشکستگی متهم کرد و به کسانی که فرار به جلوی فرانسه را از بحران مالی موجود رد کردند، هشدار داد. در آن سو، کاندیدای سوسیالیست پاسخ داد این او نبوده که باعث شده رتبه اعتباری فرانسه کاهش پیدا کند و در ‌‌نهایت هجده درصد از مردم از روی خشم به جبهه ملی رأی بدهند.

نویسنده لوپوئن در ادامه می‌نویسد: واقعیت این است که دولت فرانسه باید در سال، ۱۸۰ میلیارد یورو برای بدهی‌هایش پرداخت کند. به قول یکی از مشاوران اقتصادی "اولاند": «اگر سارکوزی برود، روزانه پانصد میلیون یورو قرض باقی می‌ماند.» همچنین اگر سارکوزی دوباره انتخاب شود، معجزه‌ای اقتصادی اتفاق نمی‌افتد.
نویسنده لوپوئن مقاله‌اش را با این جمله به پایان می‌رساند که «واقعیت خشن اعداد و ارقام اقتصادی بر ما تحمیل خواهد شد.»

هفته‌نامه لوپوئن همچنین از دو نویسنده فرانسوی مطالبی را چاپ کرده که در ستایش نامزدهای راه یافته به مرحله دوم انتخابات است؛ یکی برای "اولاند" و دیگری برای "سارکوزی".

"ریشار می‌له" که تازه‌ترین رمانش با نام «نامزد لبنانی» توسط انتشارات گالیمار منتشر شده، در مطلب خود درباره "فرانسوا اولاند" نوشته که این نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، سوژه خوبی برای نوشتن یک رمان است.
"می‌له" که عبارت «اولاند، یک رمان بسیار فرانسوی» را برای مطلب خود انتخاب کرده، تأکید می‌کند که شخصیت فرانسوا اولاند" در میان بقیه نامزد‌ها از همه فرانسوی‌تر است".
این نویسنده با بیان این‌که «اولاند یک آدم تازه‌ای است که می‌تواند برگ برنده باشد» درباره فرانسوی بودن اولاند می‌نویسد: «اینکه اولاند بسیار فرانسوی است به این معنی است که خودش را در مقابل گرایش‌های آمریکایی سارکوزی قرار داده است.»
"ریشار می‌له" سپس با مقایسه "اولاند" با دیگر رؤسای جمهور قبلی فرانسه می‌نویسد: «فرانسوا اولاند بی‌مزده است، تجسم یک نوع بی‌مزگی سیاسی، یک نوع سرپیچی و تمرد که از او سوژه ادبی می‌سازد؛ یک سوژه بسیار سخت.»

همچنین "کریستین آنگو"، دیگر نویسنده فرانسوی، حضورش را در میتینگ‌های انتخاباتی سارکوزی با نثری ادبی روایت کرده است.
این نویسنده زن فرانسوی که جایزه "فلور" را در سال ۲۰۰۶ بابت رمان «قرار» به دست آورده، با شرح روزی که سارکوزی را روی سن یکی از میتینگ‌هایش از نزدیک دید، او را این گونه توصیف می‌کند: «ایستاده، محکم، انگار تمام قدرت فرانسه در درون او بود».

هفته‌نامه لوپوئن در کنار موضوع انتخابات، به اتفاق مهم دیگری که پیش از انتخابات روی داد نیز پرداخته و گفت‌وگویی را با "آلن فینکلکروت"، درباره اقدام تروریستی محمد مراح منتشر کرده است.
این فیلسوف فرانسوی در این گفت‌وگو می‌گوید عملی که از محمد مراح سرزد استثنایی بود اما ایدئولوژی پشت این کار پیش‌پا افتاده بود و آن ایدئولوژی‌‌ همان نفرت از فرانسه و نفرت از یهودی‌ها است.

هفته‌نامه اکسپرس هم شماره این هفته خود را با "جورج سوروس"- تاجر و فعال سیاسی آمریکایی ۸۱ ساله آغاز کرده که یکی از ثروتمند‌ترین افراد جهان است.

سوروس" که بنیادی با همین نام تأسیس کرده، درباره اقتصاد اروپا و منطقه یورو به اکسپرس می‌گوید که همچنان نسبت به این موضوع بدبین است زیرا به عقیده او اروپا یک دور باطل را در پیش گرفته که به سختی می‌تواند از آن رهایی یابد.
این سرمایه‌دار آمریکایی در پاسخ به این پرسش که میان "سارکوزی" و "اولاند" چه کسی را ترجیح می‌دهد، می‌گوید که در کل میان "سارکوزی" و "اولاند" تفاوت زیادی نیست.

به عقیده "سوروس" طی سال‌های اخیر "سارکوزی" و "مرکل" سیاست‌هایی را برای اروپا دیکته کردند. میان این دو اختلاف‌هایی بود اما هر‌گاه که بحثی میان آن‌ها پیش آمد این "سارکوزی" بود که کوتاه می‌آمد زیرا فرانسه از نظر اقتصادی ضعیف‌تر از آلمان است و اصلاحات ساختاری‌ای که در زمینه اقتصاد در آلمان شده در فرانسه انجام نشده است.
سوروس با تأکید بر این‌که آلمان آینده اروپا را مشخص می‌کند، ادامه می‌دهد: بنابر این فکر می‌کنم هر کسی که در آینده رییس جمهور فرانسه باشد این توازن میان فرانسه و آلمان تکان نخورد.

هفته‌نامه لکسپرس همچنین در مقاله‌ای به بررسی آماری مرحله اول انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه پرداخته و نوشته است که مردم فرانسه امسال در مجموع به نامزدهای راست‌گرا بیشتر از سال ۲۰۰۷ رأی داده‌اند، اما آیا آن‌ها در ‌‌نهایت یک رییس‌جمهور سوسیالیست انتخاب می‌کنند؟

این مقاله همچنین با جمع آرای نامزدهای چپگرا، شرایط را پیچیده ارزیابی می‌کند و می‌نویسد اقبال فرانسوی‌ها به احزاب چپ نیز نسبت به سال ۲۰۰۷ بیشتر شده، اما آیا یک رییس‌جمهور راستگرا انتخاب می‌شود؟

هفته‌نامه اکسپرس همچنین در مقاله‌دیگری به قلم "رافائل آنتوان" درباره اصطلاحی که این روز‌ها مورد علاقه روزنامه‌نگاران است نوشته: «سارکو هراسی».
نویسنده این مقاله درباره «سارکو هراسی» یا‌‌ همان ترس از "نیکلا سارکوزی" می‌نویسد: مشخص نیست اگر "فرانسوا اولاند" پیروز شود، به خاطر قول‌های او درباره پایین آوردن آمار بیکاری، افزایش رشد اقتصادی یا حذف بی‌عدالتی‌ها باشد، بلکه تأثیر یک عامل در این پیروزی قطعی خواهد بود و آن هم انزجار از "سارکوزی" است که طی این سال‌ها به وجود آمده و به آن «سارکو هراسی» می‌گوییم.

نویسنده ادامه می‌دهد «سارکو هراسی» که با اجرای طرح‌هایی مثل افزایش سن بازنشستگی به وجود آمد به نقد سیاست‌های سارکوزی" نمی‌پردازد و مشخص نیست که با شکست "سارکوزی" در انتخابات این ترس از بین برود یا نه؟"
در پایان این مقاله آمده است که تنها خاصیت این نفرت این است که هر کسی که به "سارکوزی" حمله کند مورد استقبال قرار می‌گیرد و اگر نامزد چپ‌گرا در انتخابات پیروز شود این پیروزی را به لطف سارکوهراسی به دست آورده است.

اما هفته‌نامه نوول ابزرواتور در کنار مقالات و گزارش‌های متنوعی که درباره انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه چاپ کرده، گفت‌وگویی را با "لیونل ژوسپن" انجام داده که در آن نخست وزیر سابق فرانسه می‌گوید: فرانسوی‌ها با حضور پررنگ خود در انتخابات نشان دادند که این انتخابات می‌تواند منجر به خروج از بحران شود.
این سیاستمدار فرانسوی که در انتخابات سال ۲۰۰۲ نامزد حزب سوسیالیست بود، با حمایت از "فرانسوا اولاند" می‌گوید: بعید است که "نیکلا سارکوزی" بتواند آرای راست‌های افراطی را به نفع خود جمع کند ولی "اولاند" می‌تواند آرای تمام کسانی را که می‌خواهند تغییری در سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی به وجود بیاید جمع‌آوری کند.
ژوسپن" همچنین می‌گوید که "اولاند" توانسته یک راه کاملا امکان‌پذیر را میان بی‌باکی و جسارت و همچنین واقعیت پیدا کند".
 

و در ‌‌نهایت، نوول ابزرواتور در گزارشی با تیتر «دوئل در آفتاب» به رابطه ایران و ترکیه پرداخته و بالای عکس احمدی‌نژاد و اردوغان نوشته است: اعتراضات کشورهای عربی، تنش فزاینده میان شیعیان و سنی‌ها، موجب رقابت و چشم و هم‌چشمی دو امپراطور سابق شده است.

نویسنده این گزارش با اشاره به رفتار ایران طی هفته‌های اخیر نسبت به ترکیه، به ویژه جنجالی که بر سر پذیرش مکان گفت‌وگو با کشورهای پنج به علاوه یک به وجود آورد، می‌نویسد: ایران با جواب‌های گاهی مثبت و گاهی منفی در برابر همسایه ترک خود، مثل آدم دم‌دمی مزاج شده است.

این گزارش به نقل از یک کار‌شناس مؤسسه مطالعات خاورمیانه واشنگتن می‌نویسد: «به مرور زمان، به نظر می‌رسد خاورمیانه جدید برای جلب رضایت همزمان ایران و ترکیه خیلی کوچک است.»