معرفی کتاب: کامو و تجربه کوتاهش در حزب کمونیست

کریستیان فلین و انیس سپیکل-کوردیل در کتاب " کامو، فعال کمونیست، الجزیره، ۱۹۳۵-۱۹۳۷ " * می نویسند در سال ۱۹۳۵، کامو جوانی فقیر و ساکن محله معروف "بلکور" در پایتخت الجزایر بود؛ محله ای که اروپایی ها با ساکنان بومی عرب سر و کار داشتند.

در ماه سپتامبر همین سال، آلبر کاموی ۲۲ ساله که شیفته عدالت بود تحت تاثیر ژان گرونیه، استادش در فلسفه، به حزب کمونیست الجزایر پیوست. او با این حال تعهد کرده بود که در دوران این تجربه جدید « چشمانش را باز نگهدارد».
کامو در سالهای ۱۹۵۰ در پاسخ به این پرسش که آیا مارکس، انگلس و سایر نویسندگان کمونیست را خوانده است با خشکی می گفت : « نه.»

نویسندگان کتاب " کامو، فعال کمونیست" می نویسند که از شواهد چنین بر می آید که کامو درتجربه دوساله عضویت خود در حزب کمونیست، بیشتر به هماهنگ کردن ذوق هنری و فرهنگی اش با فعالیت های امدادگرانه و همبستگی با تهیدستان مشغول بوده است. او در همین دوره "تئاتر کار" را پایه گذاشت و منشی عمومی خانه فرهنگ الجزیره شد.
  کامو در سال ۱۹۳۷، درست قبل از اینکه از حزب کمونیست اخراجش کنند نوشته بود : « در کشوری که نهصد هزار ساکنانش از مدرسه، مدنیت محروم هستند، نمیتوان از فرهنگ سخن زد.»

شاید بخت با کامو یار بود که در همین سال، حزب کمونیست الجزایر که تحت تاثیر کمینترن بود، جهت سیاسی تازه در پیش گرفت و روابطش با ملی گرایان الجزایر را قطع کرد. در پائیز ۱۹۳۷هنگامی کامو به لو دادن فعالان ملی گرا به مقامات الجزایری توسط حزب کمونیست اعتراض کرد، از این حزب اخراج شد.

کامو بعدتر در سال ۱۹۵۱ در نامه ای به ژان گرونیه، استاد سابقش در فلسفه تجربه تلخش از این دوره و علت اخراجش از حزب کمونیست را بازگو کرد.

* Camus, militant communiste, Alger 1935-1937, Gallimard