"ملاعمر، پل پوت افغانستان است"

روزنامۀ لوموند در مقالۀ مفصلی در بارۀ رییس پیشین سازمان امنیت افغانستان، امرالله صالح، می نویسد: "هنوز روشن نیست که این جوان پرجذبۀ ٣۸ ساله، برای کشورش نقشی تعیین کننده بازی خواهد کرد یا خیر... و هنوز معلوم نیست که سر و صدا و آشوبی که پیرامون او براه افتاده، تا کجا خواهد رفت"...
این روزنامه می افزاید: "هرکس که رییس سازمان امنیت افغانستان بوده باشد، الزاماً مورد توجه قرار می گیرد، بخصوص وقتی علیه رییس جمهوری بپا خیزد و به او اتهام حراج کردن مملکت بزند".

امرالله صالح، رییس برکنارشدۀ امنیت ملی افغانستان صریحاً می گوید: "سیاست مماشات حامد کرزی با طالبان، ممکن است کشور را به جنگ داخلی بکشاند".
روزنامۀ لوموند لحن وی را گستاخانه ارزیابی می کند و می نویسد: "رویارویی تؤام با کرزی و طالبان کاری خطرناک است".

امرالله صالح که از روستایی به نام باغ سرخ، از منطقۀ پنجشیر می آید، به نوشتۀ لوموند چندان مایل نیست که به "دار و دستۀ پنجشیری ها" منتسب شود. به عقیدۀ این روزنامه، وقتی در سال ٢٠٠٤، امرالله صالح ریاست امنیت ملی افغانستان را به عهده گرفت، نمایندۀ سیاست بین المللی بود که می خواست میان دو جریان ضدطالبان اتحاد ایجاد کند: یک سو جریان تاجیک ها و جانشینان احمدشاه مسعود، و سوی دیگر، جریان پشتون ها و یاران حامد کرزی.
اما به نوشتۀ لوموند، این سیاست از دو سه سال قبل رو به فروپاشی است و برکناری امرالله صالح هم نشانۀ سیاستی است که می خواهد به تدریج غیرپشتون ها را کنار بزند و همۀ تاجیک ها، ازبک ها و هزاره ها را از قدرت دور کند. سیاستی که به عقیدۀ لوموند، تعادل قومی افغانستان را باز هم بیشتر به خطر می اندازد.

امرالله صالح به لوموند گفته است: "دلیل اصلی برکناری من، اختلاف اساسی من با حامد کرزی، در مورد سیاست آشتی با طالبان است". او توضیح می دهد که حامد کرزی باور دارد که اگر بعد از نه سال، ناتو نتوانسته شورش را در افغانستان سرکوب نماید، وی نیز از عهدۀ چنین کاری بر نخواهد آمد. در پی این استدلال، کرزی نتیجه می گیرد که راهی جز مذاکره با طالبان وجود ندارد.
اما امرالله صالح می گوید: "اشکال اینجاست که پیشنهاد مذاکره یک طرفه است. طالبان علاقه ای به گفتگو ندارند"... وی اطمینان دارد که حامد کرزی بیش از حد نرمش نشان می دهد و می گوید: "تفاوت گذاشتن میان سازمان القاعده و طالبان افغان، کار اشتباهی است. این تفاوت شاید در سطح محلی معتبر باشد، اما در سطح رهبران، بی معناست".
امرالله صالح می گوید: "برای من، ملاعمر، نوعی پل پوت افغانی است"... و سپس می افزاید: "تمایل به مذاکره با طالبان، به این معناست که آنها را به عنوان یک جنبش مقاومت ملی می پذیریم".

امرالله صالح به روزنامۀ لوموند اطمینان می دهد که رهبران طالبان توسط سرویس های مخفی دولت پاکستان حمایت و هدایت می شوند و می افزاید: "اگر ناتو در افغانستان شکست بخورد، برندۀ اصلی پاکستان خواهد بود که به این ترتیب، به قدرت منطقه ای تبدیل خواهد شد و تمامی مرزهای شمالی افغانستان را تحت نفوذ خود خواهد گرفت".
لوموند می نویسد: "اسلام آباد از امرالله صالح دل خوشی ندارد و شاید برکناری وی بر اثر پافشاری پاکستانی ها باشد".

در پایان لوموند می نویسد اینک رییس پیشین امنیت ملی افغانستان به مقاومت برخاسته، زیرا معتقد است که سیاست کنونی دولت به جنگ داخلی منتهی خواهد شد.