نام جعفر پناهی بر سر همه زبانها در مراسم پایانی فستیوال کن
ژولیت بینوش درباره جعفر پناهی : " مردی در ایران وجود دارد که در زندان است. اتهام او هنرمند بودن است، مستقل بودن است... او در فکر و ذهن ماست و من امیدوارم که سال آینده جسمش هم در میان ما باشد. هم هنرمند و هم روشنفکر بودن کار دشواری است. کشوری هم هست که به ما نیاز دارد..."
نتشر شده در: : روزآمد شده در
جوایز 63 امین فستیوال سینمائی کن در حالی پخش شد که نام جعفر پناهی، کارگردان دربند ایرانی از آغاز تا پایان مراسم اختتامیه این فستیوال را همراهی می کرد. مجری برنامه، "کریستین اسکات توماس"، هنرپیشه انگلیسی این مراسم را با این سخنان آغاز کرد که : "صندلی جعفر خالی است در حالیکه او نهمین روز اعتصاب غذای خود را می گذراند..."
سپس به هنگام پخش جوایز، "ژولیت بینوش"، که جایزه بهترین بازیگر زن را برای ایفای نقش در فیلم "رونوشت برابر اصل" ساخته عباس کیا رستمی ربود، در سخنان خود باز به مورد جعفر پناهی پرداخت و گفت : " مردی در ایران وجود دارد که در زندان است. اتهام او هنرمندی است، مستقل بودن است... او در فکر و ذهن ماست و من امیدوارم که سال آینده جسمش هم در میان ما باشد. هم هنرمند و هم روشنفکر بودن کار دشواری است. کشوری هم هست که به ما نیاز دارد..."
ژولیت بینوش با سخنرانی بسیار طبیعی و صمیمی خود حضار را متأثر کرد و در آغاز سخنان خود درباره جعفر پناهی، کارت نسبتأ بزرگی را که بر آن نام جعفر پناهی نوشته شده بود بر روی تریبونی که میکروفن ها در آن قرار داشت و همه هنرمندان از آنجا سخنرانی می کردند قرار داد که تاپایان مراسم هم در آنجا باقی ماند. گفتنی است که ژولیت بینوش در فستیوال امسال جائی خاص پیدا کرده بود چرا که آفیش کن هم به تصویر وی مزین شده بود.
حال به جوایز دیگر و در صدر آنها به نخل طلا یا مهمترین جایزه فستیوال کن بپردازیم.
این جایزه در میان شگفتی همگان به فیلم "عمو بونمی"، ساخته "آپی چات پونگ ویراستاکول" کارگردان تایلندی تعلق گرفت، فیلمی که، به نظر نمیرسید، علیرغم کیفیت پائین 18 فیلم دیگر بخش مسابقه ای، بخت چندانی برای دستیابی به این جایزه را دارا باشد.
جالب این جاست که او درگذشته نیز با فیلم عجیب و کسل کننده دیگرش، "بیماری حاره ای"، جایزه ویژه داوران فستیوال کن را در سال 2006 ربوده بود.
در "عمو بونمی"، این کارگردان زندگی شخصیتی را که بیمار است و درمزرعه خود دور ازشهر زندگی می کند به تصویر می کشد. فیلم، همچون شمار دیگری از فیلم های امسال فستیوال کن، با معضل مرگ و فضاهای ماوراء الطبیعه دست به گریبان است و پیوند نزدیک با دنیای ارواح و موجودات غریب دارد.
جایزه بزرگ هیأت داوران به فیلم "مردان و خدایان" ساخته "زاویه بووآ"، هنرپیشه و کارگردان فرانسوی داده شد، که آن هم پرسش برانگیز است. چون فیلم ها سزاوار تر از آن هم وجود داشت. این فیلم داستان زندگی 7 کشیش فرانسوی را در دیر "تی برین" در الجزیره، در ماه های پیش از گروگان گیری و قتل آنها توسط " گروه اسلامی الجزایر"، به تصویر می کشد. کشیش هائی که به مردم محلی بسیار وابسته بودند و به آنها خدمت می کردند.
جایزه ویژه داوران به "مردی که فریاد می زند"، ساخته "محمت صالح هارون" کار گردان چادی اعطا شد که آنهم تعجب آور بود چون این فیلم جز موضوعی بسیار دردناک و چند منظره زیبای طبیعت، ارزش آنچنانی نداشت و حتا کارگردان نتوانسته بود نور فیلم را کنترل کند و اکثرأ چهره هنر پیشه ها دیده نمی شد.
از همه بدتر جایزه بهترین کارگردانی است که به فیلمی خود محور و بد ساخت به نام "دوره نمایش" اثر "ماتیو آمالریک، هنرپیشه و کار گردان فرانسوی اعطا کردید.
"لی چانگ دونگ" کارگردان کره ای با فیلم آرام خود "شعر" که زندگی زن مسنی را به تصویر می کشد که از نوه اش نگهداری می کند، به کلاس "شعر" می رود و در این بین در می یابد که دچار بیماری آلزایمر شده... جایزه بهترین سناریو را در یافت کرد.
هم وطن دیگر او "هانگ سان سو" نیز جایزه اول بخش نوعی نگاه را برای فیلم خود "هاهاها" ربود.
جایزه بهترین هنر پیشه مرد مشترکأ به "خاویر باردم" هنرپیشه اسپانیولی برای بازی در فیلم معمولی "بیوتیفول" (زیبا) ساخته "الخاندرو گونسانس اینیاریتو"، کار گردان مکزیکی و به "الیو جرمانو" برای بازی در فیلم "زندگی ما" ساخته "دانیله لوکتی" ، کارگردان ایتالیائی داده شد. فیلمی از نوع برخی از فیلم های تلویزیونی یعنی با داستانی ملودراماتیک وپیش پا افتاده از زندگی مرد جوانی که همسرش را به هنگام زایمان از دست می دهد و به تنهائی ناچار به بزرگ کردن سه فرزند و مبارزه با مشکلات حرفه ای خود می شود.
جایزه دوربین طلائی که به اولین فیلم کارگردانان حاضر در همه بخش های فستیوال تعلق می گیرد، به فیلم "سال کبیسه" ساخته "مایکل روو" تعلق گرفت. این فیلم با 24 فیلم اول دیگردر بخش "پانزده کارگردانان" در رقابت بود.
و سر انجام این که نخل طلای فیلم کوتاه به فیلم "تاریخ سگی" ساخته "سرژ آوه دیکیان" کارگردان ارمنی تبار رانسوی تعلق گرفت.
گفتنی است که فستیوال کن امسال در مجموع در بخش مسابقه ای اصلی خود فیلمی که نفس بر باشد و بشود بلافاصله گفت که این فیلم نخل طلا را خواهد برد را نداشت. اما در عین حال تعجب در اینجاست که به فیلم بسیار متعهد و خش ساختی چون "جاده ایرلندی" "کن لوچ" هم توجهی نشد. در کنار آن می بینیم که به فیلم های بی کیفیتی از کشورهائی چون تایلند و چاد که نا آرامی در آنها وجود دارند، جایزه تعلق می گیرد. و گاه این پرسش به ذهن می آید که آیا قضاوت هنری کمی تحت تأثیر شرایط سخت سیاسی یک کشور نشده است ؟ به هر حال داوران مختارند...
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید