"نرودا"، شاعر اسطوره‌ای شیلی در سینما

به هررو از کارگردانی چون "لارین"، که پیش تر از او فیلم بسیار تکان دهنده، از جمله "کلوب" را در فستیوال برلن و سپس بر روی پرده سینما ها دیده بودیم، نمی توانستیم انتظار داشته باشیم که یک "بیوپیک" (فیلمی برپایه داستان زندگی) کلاسیک بیافریند.
با شخصیتی چون "نرودا" کنار آمدن، که شعرش در دل همه شیلیائی ها و حتا جهانیان جای داشت و خودش به دلیل افکار کمونیستی توسط رژیم طرد شد، هم کار آسانی نبود.
از این رو زاویه ای که "لارین" برای فیلمش برگزیده، بسیار خلاقانه است و از تردستی و هوشمندی وی حکایت می کند.
"لارین" فیلم خود را با صحنه ای در توالت سنا آغاز میکند که در آن "نرودای" سناتور به بحث با همکارانش پیرامون سیاست ادامه می دهد و بیننده می فهمد که چگونه "گونسالس ویده لا" ، رئیس جمهوری تازه برگزیده شده و کسی که "نرودا" از او هواداری کرده بود، کار سرکوب کمونیست ها یا متحدان پیشینش آغاز کرده است. این شکار، طبیعتأ "نرودا" را هم در بر می گرفت و شاعر-سناتور را ناچار کرد که از کشور بگریزد.
حال "لارین"، برای نشان دادن این بخش، تصمیم گرفت این گریز و پیگرد را از دید یک مامور پلیس نشان دهد که وجود نداشته و ساخته تخیل "نروداست". او که "اسکار پلوشنو" نام گرفته تا پایان، فیلم را به سرانجام می رساند. البته "اسکار پلوشنو" وجود داشته و در سالهای 50 یکی از مقامات عالی رتبه پلیس شیلی بوده است، اما این مامور پلیس که ، همانگونه که در فیلم می شنویم، نه عقلی دارد و نه شخصیتی، تنها نام او را وام گرفته و بدین منظور آفریده شده که شخصیت "نرودا"، دیدگاهها، زن پرستی ها، مشروب خواری ها و عشق مردم شیلی را به او برجسته سازد.
"پابلو لارین"، در این گریز، بیننده را به مکان ها و کشورهای مختلف می برد و از ورای 70 دکور
او را با "نرودا" هم سفر می سازد.
"لارین" همچنین، با استفاده از رنگ های نه چندان روشن، فیلم را با همان روش فیلم های سالهای 1940 و اشکالاتشان ساخته که این ترفند بسیار خوبی است. او همچنین با قرار دادن شخصیت ها پشت به نور، از نشان دادن صورت آنها خود داری می کند و تنها به حفظ فضا بسنده می نماید.
فیلمی بسیار جالب و گیرا که بیننده را با شعر و سیاست به سفر می برد.
جالب این جاست که پابلو لارین"، که در همه فیلم هایش به معضلات اجتماعی، بی قانونی ها ، بی عدالتی ها و در امان بودن توانمندان توجه می کند، خود فرزند "هرمان لارین"، سناتور و رئیس حزب محافظه کار و رئیس پیشین مجلس سنا و "ماگادالنا ماته"، وزیر مسکن و شهرسازی بین سالهای 2010 و 2014 است.
او می گوید از کودکی و از جمله بر سر میز غذا، شاهد چیزهائی بوده که دیگران نمی دیدند و این ها پایه گذار دید سیاسی می شوند.
گفتنی است که "پابلو لارین"، هم زمان فیلم دیگری را هم از لحظات زندگی "ژاکلین کندی" پس از سو، قصد به شوهرش "جان کندی"، ساخته که در آغاز ماه فوریه به روی پرده سینما ها خواهد آمد. در این فیلم که "ژاکلین کندی" نام دارد، "ناتالی پورتمان" نقش این شخصیت را ایفا می کند.