نفع و ضرر، قبول و یا رد کردن خط مرزی "دیورند"

تخریب ساختمان‌های پاستانی در "گوشته"، در داخل خاک افغانستان یعنی در اینطرف خط "دیورند" که به گفتۀ بعضی از مسئولین، توسط آمریکاییان به پاکستانی‌ها داده شده بود و واپس‌گیری این ساحه توسط نیروهای سرحدی افغانستان، واقعۀ بی سابقه بود و علاوه بر واکنش ها باعث پیامدهایی هم شد. یکی از این پیامدها، تصریح موضع رئیس جمهور افغانستان در مورد خط مرزی دیورند است. او در یک کنفرانس مطبوعاتی، تصریح کرده است که این خط مرزی را قبول ندارد.

این موضوع را با آقای لطیف کریمی استالفی- شاعر، نویسنده و تحلیلگر مسایل سیاسی در میان گذاشتم.

آقای کریمی استالفی، میگوید که در این بدهۀ زمان، چرا؟ و چه معجزه ای رخ داده است که با نزدیک شدن انتخابات، یکباره، حکومت متوجه میشود که پاکستانی‌ها در خاک افغانستان پیشرفت کرده‌اند؟ او این کار را یک نوع توطئه میخواند که دلایل سیاسی دارد.

در مورد خود مشکل، یعنی خط دیورند، آقای استالفی میگوید که این خط مرزی قبول شده است و حکومت‌های افغانستان در گذشته هم آن را پذیرفته‌اند.

با تأکید روی قومی بودن حکومت فعلی و استناد به درخواست جنبش سبز که دیروز طی یک راه پیمایی خواهان جلوگیری از سیاسی شدن استخدام پرسنل نهادهای امنیتی شدند، آقای کریمی استالفی میگوید که آنان با احساسات جانبدارانه و غیرمعقول، وحدت ملی ما را هم خراب کرده اند.

در آخر آقای استالفی میگوید که یک تعدادی از هموطنان ما اصرار دارند که برادران آنان در آنسوی مرز هستند و نمیتوانند این جدایی را قبول کنند، در حالیکه عین مشکل در مرزهای شمال و غرب کشور هم وجود دارد. تاجیک‌ها هم از برادران تاجیک آنطرف مرزی خود جدا شده‌اند و ازبیک‌ها هم همینطور. این جدایی ها در کشورهای دیگر هم وجود دارد و نظم فعلی جهان چنین است.

در نتیجه، او میگوید که بهتر است افغانستان این خط مرزی را بصورت رسمی قبول کند و در برابر، پاکستان راه مواصلاتی از کراچی تا مرز افغانستان را بصورت تضمین شده در اختیار ما قرار بدهد.