نقاشی سکوت؛ نگاهی به زندگی و آثار نیما پتگر
نیما پتگر، متولد اسفند ماه ۱۳۲۵ نقاش معاصر ایرانی بود که روز پنجم فروردین ماه ۱۳۹۴ درگذشت. وی فرزند علی اصغر پتگر، از نقاشان سرشناس ایران و برادر مانی پتگر، دیگر نقاش معاصر بود. پیکر این هنرمند یکشنبه آینده در قطعه هنرمندان به خاک سپرده میشود.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
- فکر میکنید تصویری که بعدا از شما باقی میماند، چقدر شبیه به شماست؟
- میشود حدس زد، اما من به آن فکر نمیکنم چون اصلا مسئله من نیست. هرچیزی در جهان، تاریخ مصرفی دارد. نفس کار کردن و احساس زیست پشت بوم برای من مسئله است.
- از مرگ میترسید؟
- به آن فکر نمیکنم.
هرچند نیما پتگر، نقاش معاصر آنچنان که خودش در مصاحبه با «هموطن سلام» در سال ۱۳۸۳گفته بود نه به مرگ میاندیشید و نه به تصویری که پس از مرگش باقی میماند، اما آنچه شاید در همین چند روز پس از مرگ او دربارهاش گفته میشود تصویر هنرمندی است منزوی که دور از هیاهو، عمرش را وقف نقاشی کرد و در آثارش، آموزههای هنری غرب را با عرفان شرق درمیآمیخت.
نخستین استاد نیما پتگر، پدرش، علیاصغر پتگر از نقاشان شناختهشده قرن حاضر بوده. پتگر در خانهای بالید که به جز هنرمندان، بزرگان ادب معاصر همچون شهریار، نیما یوشیج، صادق هدایت و بزرگ علوی هم در آنجا آمد و شد داشتند.
و همین هم شاید موجب ادامه ارتباط او تا پایان عمر با اهالی ادبیات شد و حتی ادبیات در آثارش هم راه یافت. هرچند خودش میگفت: «من هیچوقت فکر نمیکنم که شعرهای تصویری من برگرفته از یک شعر ادبی باشد».
پدرش نیز به گفته خودش با ویژگی «جدیت» و اینکه «آثارش را نمیفروخت و حتی نمایش نمیداد» بر او این تاثیر را داشته که هنگام کار، هیچگاه به «ذوق دیگران و اینکه چگونه از کار دربیاید» توجهی نکرده است.
اما نقاشی با آنکه هنری خانوادگی در پتگرها بوده، اما به گفته نیما پتگر، جز آموزش خانوادگی، عشق به نقاشی بود که او را به ادامه این هنر واداشت: «من محکومی هستم که از محکومیتم لذت میبرم».
پتگر پس از آموختن نقاشی نزد پدر برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و آنجا در فرهنگسرای هنرهای زیبای رم، مجسمهسازی آموخت.
کمتر از ده سال پس از عزیمت به ایتالیا به ایران بازگشت و کار آموزش نقاشی و مجسمهسازی را در آتلیهاش آغاز کرد و به طور مداوم به نقاشی پرداخت.
امری که به گفته خود او باید همواره با خلاقیت همراه باشد. خلاقیتی که اگر هنرمند «فردیت خود را تشخیص دهد و تلاش کند که به سنتها، تکرارها، بایدها و آکادمیها آلوده نشود» نقطه شکلگیری آن خواهد بود.
برای نیما پتگر شاید این نقطه خلاقیت همین شناخت هنر غرب و شرق و تلفیق آن و در نهایت رسیدن به ویژگیهایی خاص در نقاشی باشد.
ایرج کریمی، کارگردان درباره آثار او چنین میگوید: «در دوران ما کمینهگراها (مینی مالیستها) هستند که با جزئیات، روح مطلب را برملا میکنند».
او همچنین نیما پتگر را «نقاش با دل و جان مدرن» میخواند که دغدغهاش در طراحیها «خط» است.
گفتوگو با معصومه مظفری، رئیس انجمن نقاشان ایران
معصومه مظفری، رئیس انجمن نقاشان ایران هم در گفتوگو با بخش فارسی رادیو بینالمللی فرانسه آثار او را طراحیهایی میخواند که با کمترین خطوط ترسیم شدهاند.
و آنچه با این ویژگی بیش از هرچیز در آثار این هنرمند تداعی میشود «سکوت» است که نمونه آن را میتوان حتی در آثار عرفانی فارسی با تاکید بر سکوت در سیر و سلوک عارفانه نیز یافت.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید