نگار جوادی، رمان نویس جدید فرانسه و ترامپ در پرتگاه

بورکینی، یک اصطلاح جدید است که ترکیبی است از «برقع» و «بیکینی». برقع، لباس عرب های سنتی است که سراپای زنان را میپوشاند و «بیکینی»، لباس شنای زنان اروپایی است. ترکیب بورکینی، زمانی ایجاد شد که زنان عرب سنتی، که میخواستند شنا کنند ولی بر اساس اصول اسلام، حق نداشتند برهنه شوند، با برقع وارد دریا شدند.

در فیگاروی امروز میخوانیم که بعد از خشونت های شنبه در یک ساحل «سیسکو»، بین خانواده های عرب تبار و تعدادی از نوجوانان، شهردار سوسیالیست این شهر تصمیم گرفت که «بورکینی» را ممنوع کند. بر اساس گفته های جوانان محل، این زد و خورد زمانی آغاز شد که تعدادی از توریست ها از زنانی که با این نوع لباس داخل آب میشدند، عکس برداری کردند. روز بعد، سه صد نفر در شهر باستیا، در یک فضای پر تنش تجمع کردند. فیگارو اضافه میکند که در این ماه های اخیر، حوادث زیادی در جزیرۀ کُرس در رابطه با مسلمانان ساکن این جزیره صورت گرفته است.

* * *

چرا باید به سخنان نخبگان مسلمان فرانسه گوش داد ؟ این سوال را روزنامۀ لوموند مطرح کرده است، که در ادامه مینویسد، پزشک، وکیل مدافع، کارفرما، بعد از سوء قصد ها، از این فرانسویان مسلمان میخواهند از این به بعد، در مباحثات حضور داشته باشند. لوموند امروز یک بخشی از نوشته های آنان را به چاپ رسانیده است. از زبان «عبدالحق گیدردونی»، یکی از این «روشنفکران مسلمان»، میخوانیم که باید اسلام اسلام شناسان را از حالت مخفی بیرون آورد. در ادامه در صفحات داخلی لوموند، نوشته های زیادی به قلم این مسلمانان فرانسوی، میخوانیم، که در آن صحبت از جمهوریت است و آرزوی جمهوریت. همچنان یکی از این نویسندگان، گفته است که ما باید از ایجاد یک طبقۀ خطرناک جدید خودداری کنیم. این نوشته البته اشاره ای است به یک نوشتۀ قدیمی که زیر عنوان «طبقۀ کارگر، طبقۀ خطرناک»، در قرن های گذشته چاپ شده بود.

صحبت از زنان مسلمان هم است و اینکه ما باید نورافکن ها را به سوی این زنانی بچرخانیم، که حاصل ترکیبی از تمدن غربی و تمدن عرب هستند.

* * *

نگار جوادی، در ایران تولد شده است و نصف دنیا را برای رسیدن پیش پدرش در پاریس، طی کرده است. در هومانیته امروز میخوانیم که رمان اول او، حکایت سفر یک دختر جوان است، که به خود او شباهت دارد. در ادامه آمده است که نگار جوادی در سال 1969، در یک خانوادۀ بوژوا و روشنفکر تولد شده است که در آغاز مخالف رژیم شاه بودند و بعداً مخالف رژیم اسلامی آیت الله خمینی. در یازده سالگی مادرش او را با اسب، به سفر میبرد و آنان از راه کردستان، ایران را به قصد اروپا ترک میکنند. آنان که فرانسه را کشور حقوق بشر، ژان ژاک روسو و ویکتور هوگو میدانند، متوجه مشکلات این کشور میشوند. البته از آنان استقبال میشود، ولی نه به آن شکلی که انتظار داشتند.

نگار جوادی در بلژیک درس سینما میخواند و امروز او کارگردان و سناریو نویس است. در کتاب او، که «دزوریانتال» نام دارد، که میشود آن را «نه شرقی» ترجمه کرد، قهرمان داستان، که بسیار شورشی و شیطان است، شغل های مختلف دارد. یکی از این شغل ها، تنظیم صدا است. لحن این رمان که تا حدی اتوبیوگرافیک است، گاهی اسطوره ای میشود و رمان پر از حکایاتیست که نمایان میکند که در حال حاضر، ترک کشور با اسب، کار ساده ای نیست.

* * *

ترامپ در پرتگاه، عنوان اصلی فیگاروی امروز است. با وجودیکه ترامپ در نظر سنجی ها افت کرده است، و با وجود بی اعتمادی جناح خودش به او، کاندیدای جمهوری خواهان برای کاخ سفید، هنوز هم معتقد است که برنده خواهد شد و حاضر نیست کمپین انتخاباتی خود را تغیر بدهد. آیا ترامپ میتواند به همین شکل، تا ماه نوامبر ادامه بدهد؟ این سوال در سرمقالۀ فیگارو آمده است و این که او به شکل تمسخر همه مصایب کشورش را به گردن هیلاری کلینتون و باراک اوباما می اندازد و میگوید که این دو نفر بودند که داعش را به وجود آوردند. در آخر این نوشته، میخوانیم که ایالات متحده نفسش را بسته است، دنیا با تعجب و تشویش به ایالات متحده چشم دوخته است و برای ترامپ، زمان بیان حقیقت فرا رسیده است. آیا او میتواند به همین شکل تا روز انتخابات ادامه بدهد ؟