"نیمه شب در پاریس" ساخته "وودی آلن"

مراسم آغاز کار فستیوال، به دلیل همین روز آغازین و رژه هنرمندان معروف و شمار بالای آنها برای بسیاری هیجان انگیز است که گاه دسته جمعی فریاد سر می دهند.
"رابرت دو نیرو" در میان جمع اعضای هیأت داوران همان فیگورهای سینمائی خود را بر چهره داشت و چندان خوشحال به نظر نمی رسید. . پیش از آن، در جریان کنفرانس مطبوعاتی هم "دونیرو" هیچ تلاش خاصی برای پاسخ دادن به پرسش ها نکرد و با جملاتی مقطع پاسخ های بسیار معمولی به خبرنگاران حاضر داد.
در مراسم گشایش فستیوال و به مناسبت دادن نخل طلا برای یک عمر دستاورد هنری به " برناردو برتولوچی" کارگردان بزرگ ایتالیائی،که بر صندلی چرخدار در صحنه حاضر شد، این هنرمند سخنان خود را با واژه "هابه موس پالمام" در اشاره ای به "هابه موس پاپام" واژه لاتین که به هنگام تعیین پاپ ها گفته می شود و به معنای " ما پاپمان را داریم" یا انتخاب کردیم هست، آغاز کرد که منظور او گرفتن نخل طلا بود. او سپس به فرانسه صحبت کرد و نخل خود را به "وودی آلن"، "رابرت دنیرو" وهمه ایتالیائی هائی تقدیم نمود که هنوز انرژی لازم را برای مبارزه، انتقاد وابراز انزجار دارند.
و اما فیلم "نیمه شب در پاریس" ساخته "وودی آلن" که تقدیسی است از شهر پاریس و زیبائی هایآن، اما داستانی چندان تازه ندارد، به نمایش در آمد. در این فیلم، ما نویسنده ای را می بینیم که با نامزدش، به دعوت والدین ثروتمند این دختر در پاریس به سر می برند. این نویسنده که منبع الهامش چندان بارور نیست، در شهرگردی های شبانه خود در موقعیت هائی قرار می گیرد که او را به گذشته ای می برد که او تحسین می کرد. اما ا و هر بار متوجه می شود که شخصیت های گذشته نیز به دروان پیش تر خود ارج خاصی می نهند و آن را بهشت برین می دانند. در واقع سحن اصلی فیلمی که به سبک آخرین فیلم های "وودی آلن" تهیه شده که به فیلم های توریستی نسبتأهنری تبدیل شده اند، این است که ما همواره میخواهیم در گذشته زندگی کنیم و گذشته را بهتر می دانیم . در حالی که با این کار زمان حال را ازدست می دهیم. گفتنی است که حضور دو دقیقه و نیمی ای کارلا برونی همسر رئیس جمهوری فرانسه، چندان کوتاه به نظر نمی اید و او نقش خود را برخلاف آن چه از شواهد بر می آمد، به خوبی ایفا کرده است.
به هر حال "وودی آلن" در این سن به خود اجازه می دهد با سهل انگاری فیلم بسازد. ظاهرأ خود او نیز آگاه است چرا که در سخنان خویش گفت: من از پاریس فیلم برداری کردم تا سه ماه در این شهر بمانم".... و البته شهر پاریس را عاشقانه و با رنگ هائی که فیلم های قدیمی را به یاد می آورند نشان می دهد. نام "داریوش خونجی"، فیلمبردار خوب ایرانی-فرانسوی در میان نام اعضای اکیپ فیلم دیده می شود. در میان کارهای "داریوش خونجی" می توان از "سون" ساخته "دیوید فینچر"، ""اویتا"، ساخته "آلن پارکر" و "دلیکاتسن"، ساخته "ژان ژاک ژونه" نام برد.

همانگونه که "وودی آلن" از سالها پیش گفته، او دیگر نمی خواهد فیلم هایش در بخش مسابقه ای فستیوالها حضور پیدا کند. از این رو در واقع بخش مسابقه ای کار خود را با فیلم "زیبای خفته" اولین فیلم بلند یک کارگردان زن استرالیائی، "جولیا لی"، آغاز کرد که گفته می شد می رود جای "جین کمپیون"، همکار دیگر استرالیائی خود را بگیرد.
دراین فیلم ما به ماجراهای یک دختر دانشجو بر می خوریم که برای کسب در آمد به یک آگهی پاسخ می دهد و وارد جمع غریبی می شود. جمعی که گرداننده محافل شبانه آنها زنی است که دختران جوان را استخدام میکند تا آنها نیمه برهنه غذای آنها را سرو کنند و گاه نیز به کمک یک معجون خواب آور به خواب بروند تا مردان مسن گروه بتوانندبه رویاهای جنسی اعتراف نشده خود پاسخ دهند. الته تنها شرط گذاشته شده عدم داشتن رابطه جنسی با "زیبای خفته" است. فیملی که می توانست از نظر موضوع و با در نظرگرفتن رواج تن فروشی میان دانشجویان برای امرار معاش و ادامه تحصیل جالب باشد، اما کارگردان یادش می رود هر از گاه کلید لازم را برای درک شرایط دختر دانشجو بدهد. فیلم پایان چندان قانع کننده ای هم ندارد و به هر حال نمی توان آن را اثری کوبنده وروان دانست.

فیلم مهم دیگری که در بخش نوعی نگاه به نمایش در آمد فیلم "بیقرار" آخرین اثر "گاس وان سانت" آمریکائی بود که به جز نحوه فیلمبرداری، رنگ فیلم، پرداختن به مسائل جوانها و دلمشغولی از مرگ، چندان شباهتی به فیلم های گذشته اش نداشت و از یک عشق رمانتیک میان دونوجوان صحبت می کرد که یکی به دلیل بیماری در انتظار مرگ است. فیلمی بسیار خوش ساخت و متأثر کننده.

یکی از مهمترین بخش های فستیوال کن، بازار فیلم این فستیوال است که برای شماری از فیلم ها و سینمای کشورها سرنوشت ساز به شمار می آید. امسال، به سان رونقی که خود فستیوال گرفته، مسئولان بازار بر این باورند که همه شرایط ، به ویژه افزایش ثبت نام ها سه هفته مانده به آغاز فستیوال، حکایت از این دارد که رونق بازار به رونق روزهای خوب ان به ویژه در سال 2008، باز خواهد گشت. این بازار هم اکنون میزبان 10.000 حرفه ای سینماست. گفتنی است که 34 سالن نمایش فیلم در این بازار وجود دارد که 17 تای به پخش دیجیتالی مجهز شده اند .